που έχουν συσσωρευθεί στην Γηραιά Ήπειρο είναι μεγαλύτερες και από τότε που οι "27" διαγκωνίζονταν για να εξεύρουν μάσκες κατά της πανδημίας...
Στην επιστολή με την οποία προσκάλεσε τους ηγέτες των κρατών-μελών για την σύνοδο κορυφής που διεξήχθη χθες και προχθές στις Βρυξέλλες (με εξ αποστάσεως παρέμβαση και του Ουκρανού ηγέτη ΒολοντίμιρΖελένσκι), ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ τόνισε ότι καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία βρίσκεται σε "κομβική στιγμή", κύριο καθήκον της Ε.Ε. "είναι η ταχεία παροχή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία" και η συνέχιση της παροχής στην ουκρανική πλευρά την απαραίτητη πολιτική, οικονομική, ανθρωπιστική, στρατιωτική και διπλωματική υποστήριξη "για όσο διάστημα χρειάζεται και τόσο έντονα όσο χρειάζεται.
Άλλωστε η παρελκυστική τακτική των Ρεπουμπλικανών του Κογκρέσσου στην άλλη ακτή του Ατλαντικού, σε ό,τι αφορά την έγκριση της αμερικανικής βοήθειας προς την Ουκρανία, καθιστά τις ευθύνες της Ε.Ε. μεγαλύτερες. Όμως κατά τον Σαρλ Μισέλ πρόκειται για κάτι παραπάνω από την αντιμετώπιση συγκυριακών αναγκών. "Τώρα που αντιμετωπίζουμε τη μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο", τόνισε "είναι καιρός να λάβουμε ριζικά και συγκεκριμένα μέτρα για να είμαστε έτοιμοι για άμυνα και να θέσουμε την οικονομία της Ε.Ε. σε πολεμική βάση". Με άλλα λόγια, γίνεται λόγος για ενός είδους "επανεκκίνηση", ή μάλλον "επανεφεύρεση" της ευρωπαϊκής ενοποιήσεως και των στόχων της.
Βέβαια το "ξένο" είναι πιο γλυκό. Εξ ού και, παρά τις επιφυλάξεις των κρατών-μελών που δεν ανήκουν και στο ΝΑΤΟ, οι "27" εμφανίζονταν έτοιμοι, μέχρι τη στιγμή που γράφονταν οι γραμμές αυτές, να προχωρήσουν στην οικειοποίηση των έκτακτων κερδών (ύψους περίπου τριών δισ. ευρώ ετησίως) που προκύπτουν από την αξιοποίηση των δεσμευμένων σε ευρωπαϊκή δικαιοδοσία στοιχείων ενεργητικού της Ρωσίας και της κεντρικής τράπεζάς της, αξίας 210 δισ. ευρώ - και μάλιστα όχι για τις ανάγκες (μεταπολεμικής) ανασυγκροτήσεως της Ουκρανίας, όπως εφέρετο αρχικά, παρά για την αγορά εξοπλισμού. Κάτι τέτοιο θα αποτελέσει πρωτόγνωρη κίνηση και σύμφωνα με τη Μόσχα θα τραυματίσει κάθε έννοια προστασίας της ιδιοκτησίας καθώς και την υπόληψη της Ευρώπης ως ασφαλούς επενδυτικού προορισμού.
Ως προς την "πολεμική οικονομία", το σχέδιο συμπερρασμάτων της Συνόδου ανέφερε ότι "η ευρωπαϊκή αμυντική τεχνολογική και βιομηχανική βάση θα πρέπει να ενισχυθεί σε ολόκληρη την Ένωση", ενώ "η αύξηση της αμυντικής ετοιμότητας και η ενίσχυση της κυριαρχίας της Ένωσης θα απαιτήσουν πρόσθετες προσπάθειες". Επίσης θα ζητηθεί η βελτίωση της πρόσβασης στη δημόσια και ιδιωτική χρηματοδότηση για την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία. Σε αυτό το πλαίσιο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αναμενόταν να καλέσει το Συμβούλιο της Ε.Ε. και την Επιτροπή "να διερευνήσουν όλες τις επιλογές για την κινητοποίηση χρηματοδότησης και να υποβάλουν έκθεση μέχρι τον Ιούνη και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να προσαρμόσει την πολιτική της για δανεισμό στην αμυντική βιομηχανία και τον τρέχοντα ορισμό των αγαθών διπλής χρήσης, διαφυλάσσοντας παράλληλα τη χρηματοδοτική της ικανότητα".
Δεν είναι, ωστόσο, όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες φιλικοί προς τις "καινοτόμες προσεγγίσεις", ιδίως αν αυτές αφορούν βήματα συμμερισμού χρέους. Η ιδέα των συνήθων υπόπτων, ήτοι Γαλλίας και Ιταλίας για την έκδοση ευρωομολόγων με αποκλειστικό αντικείμενο την άμυνα, συνάντησαν την αντίθεση των εξίσου συνήθων υπόπτων του Βορρά. Λ.χ. ο (απερχόμενος) πρωθυπουργός της Ολλανδίας, Μαρκ Ρούτε τάχθηκε κατά της συγκεκριμένης εδοχής ευρωομολόγων ήδη κατά την προσέλευσή του στη Σύνοδο.
Το υπεράνω υποψιών ευρωσκεπτικισμού και φιλορωσισμού Eurointelligence σχολίασε τις προτάσεις που κατατέθηκαν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πολύ αρνητικά. "Αυτό για το οποίο μιλά ο Μισέλ δεν είναι πια η Ε.Ε. που αναγνωρίζουμε. Πιθανότατα θα αποτελέσει τον μεγαλύτερο θρίαμβο του Βλαντίμιρ Πούτιν το ότι μετάλλαξε το DNA της ενώσεώς μας”. Στο ίδιο δημοσίευμα υποστηρίζεται ότι η θεμελίωση της ανακάμψεως και της περαιτέρω ενοποιήσεως στην αμυντική βιομηχανία θα δημιουργήσει ανεπιθύμητα προηγούμενα και θα εξαρτήσει την Ευρώπη από την πυροδότηση συγκρούσεων στον περίγυρό της. Το Eurointelligence υποστηρίζει ότι ο στόχος της “γεωπολικτικής Ευρώπης” υπηρετείται καλύτερα από την διπλωματία, αυτήν ακριβώς που απέτυχε να αποτρέψει, και με ευρωπαϊκές ευθύνες, τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η δραματική και επικίνδυνη γλώσσα του Μισέλ παραγνωρίζει την σκοτεινή όψη αυτού του πολέμου, ενώ αντίθετα το παράδειγμα του Ισραήλ θα έπρεπε να μας διαφωτίζει για το πού καταλήγουν όλα αυτά.
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")