Και ο στρατηγός Βλαντίμιρ Ζαρούντνιτσκι, επικεφαλής της Στρατιωτικής Ακαδημίας του Γενικού Επιτελείου των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, σε άρθρο του για την έκδοση του υπουργείου Άμυνας “Στρατιωτική Σκέψη”, προειδοποίησε ρητά: “Η πιθανότητα μιας κλιμάκωσης της σύγκρουσης στην Ουκρανία (...) μέχρι έναν ευρείας κλίμακας πόλεμο στην Ευρώπη δεν μπορεί να αποκλεισθεί”.
Είχε βεβαίως προηγηθεί ο ίδιος ο ένοικος του Κρεμλίνου, ο οποίος κατά την καθιερωμένη ετήσια ομιλία του προς τα δύο σώματα του ρωσικού κοινοβουλίου την προηγούμενη εβδομάδα ανακάλεσε ακόμη και την τύχη του Βοναπάρτη και του Χίτλερ, όταν επεχείρησαν να εισβάλουν στη Ρωσία.
“Όμως τώρα οι συνέπειες θα είναι πολύ πιο τραγικές”, τόνισε ο Πούτιν. “Νομίζουν πως πρόκειται για κινούμενα σχέδια”, είπε, κατηγορώντας τους πολιτικούς της Δύσης ότι ξεχνούν τι σημαίνει πραγματικός πόλεμος. “Πρέπει να συνειδητοποιήσουν”, είπε ο Ρώσος πρόεδρος αναφερόμενος στις δυτικές χώρες, “πως έχουμε και εμείς όπλα που μπορούν να πλήξουν στόχους στο έδαφός τους. Όλο αυτό πραγματικά είναι απειλή μιας σύγκρουσης με τη χρήση πυρηνικών όπλων και την καταστροφή του πολιτισμού. Δεν το αντιλαμβάνονται αυτό;”.
Ο οιονεί αναπληρωτής του, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, πρώην πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας και νυν αντιπρόεδρος του πανίσχυρου Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, στον προσφιλή του ρόλο του “κακού μπάτσου” που εκπέμπει δια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης τα λιγότερο διπλωματικά μηνύματα προς τη Δύση, πήγε ακόμη παραπέρα. Ζήτησε την υποβάθμιση των διπλωματικών σχέσεων με τις χώρες της Ε.Ε. και την αποπομπή των πρεσβευτών τους, τους οποίους χαρακτήρισε “πολιτικούς κρετίνους”, οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους ως διπλωματών.
Προηγουμένως ο Μεντβέντεφ είχε προφθάσει να χαρακτηρίσει την Γερμανία, “ιστορικό αντίπαλο που ξανάγινε κύριος εχθρός” και να διαπιστώσει την “επικαιρότητα” της ιαχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου “Θάνατος στους φασίστες!”.
Όλη αυτή η πύρινη ρητορική δεν προέκυψε αναίτια. Αφορμάται από μία ακολουθία γεγονότων που ξεκινά από τον δημόσιο “προβληματισμό” του Γάλλου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν για την πιθανότητα αποστολής ευρωπαϊκών στρατευμάτων, περνά από την διαρροή συνομιλίας ανώτατων αξιωματικών της Πολεμικής Αεροπορίας της Γερμανίας (στην οποία αυτοί φέρονται να σχεδιάζουν πλήγματα στην Γέφυρα της Κριμαίας και άλλους ρωσικούς στόχους με τη χρήση γερμανικών συστημάτων μεγάλου βεληνεκούς Taurus) και καταλήγει στην άρνηση των πρεσβευτών των “27” στη Μόσχα να παραστούν σε συνάντηση στην οποία τους κάλεσε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ (ενώ πολλοί εξ αυτών αποδείχθηκαν πρόθυμοι να παραστούν στην κηδεία του αντικαθεστωτικού Αλεξέι Ναβάλνι).Συνεπώς, η κλιμάκωση της εχθροπάθειας είναι αμοιβαία.
Η στάση της ευρωπαϊκής πλευράς δεν είναι δύσκολο να εξηγηθεί. Προκύπτει αφενός από την διάχυτη πλέον αντίληψη ότι η Ουκρανία αδυνατεί, μετά και την αποτυχία της εαρινής αντεπιθέσεώς της, να βγει νικήτρια στον πόλεμο και αφετέρου από την ανησυχία για τις μελλοντικές επιλογές των ΗΠΑ. Η όλο και ισχυρότερη πιθανότητα επιστροφής του Ντόναλντ Τραμπ στην εξουσία μετά τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου ρίχνει σκιές στην ενότητα του ΝΑΤΟ, ενώ η παρελκυστική τακτική των Ρεπουμπλικανών του Κογκρέσσου ως προς την αποστολή νέας βοήθειας στην Ουκρανία, φέρνει τους “27” αντιμέτωπους με βάρη τα οποία δεν είναι προετοιμασμένοι να αναλάβουν. Η πρωτοβουλία του Μακρόν να προτείνει αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία φιλοδοξεί να καλύψει αυτό το κενό, ανακινώντας τη συζήτηση περί της ευρωπαϊκής άμυνας και υπαινικτικώς προτείνοντας ένα πάγωμα της πολεμικής σύγκρουσης στην παρούσα γραμμή αντιπαράθεσης. Προς το παρόν, πάντως, το μόνο που κατάφερε ήταν να εκμαιεύσει περισσότερες απειλές από τη Μόσχα και να αναδείξει έτι περαιτέρω τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο Παρίσι και το πιο επιφυλακτικό Βερολίνο.
Η κραυγαλέα αποχώρησις της υφυπουργού Εξωτερικών
To ότι η ουκρανική περιπέτεια βρίσκεται ούτως ή άλλως σε ένα σημείο καμπής, το καταδεικνύει η μεγάλη έκπληξη που ήρθε την Δευτέρα από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, όταν ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Άντονι Μπλίνκεν έκανε γνωστή την αποχώρηση της υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδιας για τις πολιτικές υποθέσεις, Βικτόρια Νούλαντ. Της ίδιας που μόλις προς μηνός επισκεπτόμενη το Κίεβο προανήγγειλε ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν πρόκειται να δοκιμάσει μερικές δυσάρεστες “εκπλήξεις” στο πεδίο των μαχών.
Σε ηλικία 63 ετών η Νούλαντ πραγματοποιεί μια μάλλον πρόωρη και εσπευσμένη συνταξιοδότηση, παρότι υπηρέτησε επί τρεισήμισι δεκαετίες σε ποικίλες θέσεις του υπουργείου Εξωτερικών, υπό έξι διαφορετικούς Προέδρους και 10 υπουργούς. Και μόνο αυτό αρκεί για να αντιληφθούμε ότι η Νούλαντ αποτελούσε μιαν αμετακίνητη φιγούρα του κατεστημένου της Ουάσιγκτον, η οποία έμενε ανεπηρέαστη από τις εναλλαγές Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών στην εξουσία. Μόνη περίοδος κατά την οποία η νυν υφυπουργός Εξωτερικών βρέθηκε έξω από τα δημόσια πράγματα, ήταν η τετραετία Τραμπ.
Κυρίως όμως, η Νούλαντ υπήρξε αναμφίβολα η προσωποποίηση της αμερικανικής πολιτικής στο ουκρανικό ζήτημα εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια. Ήτοι από το μοιραίο 2014, οπότε εμφανίσθηκε να μοιράζει κουλουράκια στους αντικυβερνητικούς διαδηλωτές της Πλατείας Μαϊντάν ή καθόριζε μαζί με τον τότε πρεσβευτή των ΗΠΑ στο Κίεβο (και μετέπειτα στην Αθήνα) Τζέφρι Πάιατ την σύνθεση της επόμενης ουκρανικής κυβέρνησης - σε τηλεφωνική τους συνδιάλεξη, η οποία υπεκλάπη και έμεινε στα χρονικά λόγω των αθυρόστομων εκφράσεων που περιλάμβανε ως προς τη φιλοδοξία των Ευρωπαίων να έχουν και αυτοί λόγο.
Η Νούλαντ και ο σύζυγός της, Ρόμπερτ Κέιγκαν, ιδρυτής του “Σχεδίου για έναν Νέο Αμερικανικό Αιώνα” την δεκαετία του ΄90, αμφότεροι εβραϊκής καταγωγής, αποτέλεσαν εμβληματικό ζεύγος του λεγόμενου κύκλου των “νεοσυντηρητικών”, που πρωταγωνίστησε τα τελευταία 25 χρόνια στην προώθηση μιας “μυώδους” υπεράσπισης της αμερικανικής ηγεμονίας, στο όνομα των αξιών της δημοκρατίας και της “ανοικτής κοινωνίας”.
Το ότι “εξέπεσε της χάριτος” η αρχιτέκτων της ουκρανικής πολιτικής των ΗΠΑ είναι ενδεικτικό των αποστάσεων που επιθυμεί να πάρει ο πρόεδρος Μπάιντεν ενόσω δίνει τη μάχη της επανεκλογής του. Πόσω μάλλον που βρίσκεται σε εξέλιξη έρευνα του FBI σχετικά με την διαδρομή που πραγματικά ακολούθησαν τα κονδύλια προς την Ουκρανία, όπου είναι γνωστό ότι βασιλεύει η διαφθορά.
(από την