προσθήκη στην επιστημονική ικανότητα της BAS στην παγωμένη ήπειρο. Εάν επιτύχει, προσφέρει τη δυνατότητα να γίνουν περισσότερες επιστημονικές εργασίες με χαμηλότερο κόστος, με χαμηλότερο αποτύπωμα άνθρακα σε σύγκριση με την παραδοσιακή επανδρωμένη αεροπλοΐα.
Η δοκιμή του UAV (μη επανδρωμένο εναέριο όχημα) ξεκίνησε στις αρχές του μήνα στον ερευνητικό σταθμό της Ανταρκτικής του Ηνωμένου Βασιλείου, Rothera, υπό την κοινή επίβλεψη της BAS και της Windracers. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, το UAV πέταξε πάνω από 450 μίλια συλλέγοντας επιστημονικά δεδομένα, τα οποία θα μπορούσαν να διευρύνουν το πεδίο δράσης των επιστημόνων σχετικά με το πώς επηρεάζεται η Ανταρκτική από τις περιβαλλοντικές αλλαγές.
Το UAV είναι ένα πλήρως αυτόνομο, δικινητήριο αεροσκάφος σταθερών πτερύγων 10 μέτρων, ικανό να μεταφέρει 100 κιλά φορτίου ή αισθητήρες για έως και 600 μίλια. Το μη επανδρωμένο αεροσκάφος ενσωματώνει επίσης υψηλό επίπεδο πτητικής επάρκειας και μπορεί να συνεχίσει να πετάει ακόμη και αν ένας από τους κινητήρες του υποστεί βλάβη, σύμφωνα με τον κατασκευαστή.
Επιπλέον, μπορεί να απογειωθεί, να πετάξει και να προσγειωθεί με ασφάλεια με ελάχιστη επίβλεψη από τον χειριστή εδάφους χάρη στο σύστημα αυτόματου πιλότου που διαθέτει, το οποίο αναπτύχθηκε από την Distributed Avionics.
Οι αερομεταφερόμενες έρευνες χρησιμοποιούνται για μια σειρά επιστημονικών κλάδων που σχετίζονται με την πολική επιστήμη, όπως η κλιματική επιστήμη, η παγετωνολογία, η γεωλογία και η μελέτη των ωκεάνιων οικοσυστημάτων. Στο πλαίσιο της δοκιμαστικής φάσης αυτής της περιόδου, το Windracers ULTRA θα αναπτυχθεί για την έρευνα προστατευόμενων περιβαλλοντικά ευαίσθητων περιοχών με τη χρήση καμερών. Μια άλλη δραστηριότητα είναι η αξιολόγηση των δομών των φύλλων πάγου με τη χρήση αερομεταφερόμενου ραντάρ.
Επί του παρόντος, η BAS πραγματοποιεί πολλές από τις εναέριες έρευνές της χρησιμοποιώντας αεροσκάφη Twin Otter. Ενώ τα Twin Otter λειτουργούν υπό ένα εντατικό καθεστώς υλικοτεχνικής και επιστημονικής υποστήριξης κατά τη διάρκεια της περιόδου πεδίου, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη θα μπορούσαν να επιτρέψουν σημαντικά την αύξηση του χρόνου πτήσης και της γεωγραφικής κάλυψης. Θα απέφεραν επίσης μείωση των εκπομπών CO2 ανά ώρα πτήσης κατά περίπου 90%.
Με περαιτέρω έρευνα, πολλαπλά μη επανδρωμένα αεροσκάφη θα μπορούσαν να αναπτυχθούν ως ένα ενιαίο ενοποιημένο σύστημα με τη χρήση τεχνολογίας σμήνους με βάση την τεχνητή νοημοσύνη.