Εάν τα δίδακτρα είναι χαμηλά και τα «μη κερδοσκοπικά» ΑΕΙ δεν καλύπτουν τα έδοξα τους, δύο τινά θα συμβούν: Μετ’ ου πολύ θα κλείσουν ή θα υποβαθμίσουν την ποιότητα τους. Μήπως αυτό θέλουν αυτοί που «ακόμη δεν τον είδαμε (τα μη κρατικά ΑΕΙ) Γιάννη τον βγάλαμε» (μη κερδοσκοπικά);
Έπειτα υπάρχει ο απαράβατος όρος προϋπόθεση ιδρύσεως των μη-κρατικών, να μη κάνουν «κέρδη», δηλ. να μην σχηματίζουν αποθεματικά κι αποσβέσεις, να μην πληρώνουν φόρους, κοινωνικές εισφορές και να διδάσκουν σε τσαντήρια.
Αλλά τα σοβαρά ξένα, μη κρατικά έχουν ισολογισμούς και κεφάλαιο στο παθητικό που ο συμβολικός επενδυτής διακινδυνεύει και γι’ αυτό το αναλαμβάνει πίσω, κάποια στιγμή. Τι θα του πεί το σεβαστόν υπουργείο παιδείας: Μη-κερδοσκοπικό σημαίνει να βάλει κάποιος κεφάλαιο και πρέπει να το χάσει. Τότε όμως κανείς δεν θα ιδρύσει μη κρατικό ΑΕΙ στην Ελλάδα. Κι αυτά που ήδη μεταμφιεσμένα λειτουργούν θα κλείσουν.
Τα ξένα σοβαρά ΑΕΙ που θα τολμήσουν να έλθουν θα απογοητευθούν εάν τα δίδακτρα που ήδη χρεώνουν τους φοιτητές τους – και δεν είναι ασήμαντα – δεν αποτελούν την αφετηρία τους για την Ελλάδα. Εάν είναι χαμηλότερα, πολλοί φοιτητές θα μετακινηθούν εδώ - πράγμα αφύσικo. Η πιθανότητες είναι τα δίδακτρα να είναι υψηλότερα των εγχωρίων. Και ο έλεγχος των διδάκτρων θα είναι πρόβλημα ακόμη για την Τεχνητή Νοημοσύνη.
Ποιο απλό είναι τα δίδακτρα να καθορισθούν από την προσφορά και ζήτηση, όπως για όλα τ’αγαθά. Έτσι θα παύσει ο προβληματισμός, ο κρατικός έλεγχος και τα κερδοφόρα δίδακτρα θ’αποβούν υπέρ της ποιότητος των σπουδών.
Μήπως όπως σε πολλά άλλα συμβαίνει εκτός από τους ταρτουφισμούς των «ενδιαφερομένων», δεν θέλουμε τα μη κρατικά πανεπιστήμια. «Στην Ελλάδα ζούμε» όπως είπε κάποιος κάποτε.