επιστραφούν στον Πούτιν (βλ. σχ. δηλώσεις της Αμερικανίδος υφυπουργού Εξωτερικών Βικτώριας Νούλαντ).
Είναι δικαίωμα της Αμερικανικής διπλωματίας να διαπραγματεύεται έστω και σε Τούρκικο παζάρι. Θα ήταν ουτοπικό να πιστεύει κανείς ότι η Ελλάς θα μπορούσε να επηρεάσει τις αποφάσεις του Αμερικανού προέδρου και του Κογκρέσου - αν κι ενίοτε συμβαίνει το αδιανόητο.Η Ελλάς δεν είναι Ισραήλ, ούτε η πίεση της Ελληνικής ομογενείας στα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ εφάμιλλος του πανισχύρου εν Αμερική Εβραϊκού «λόμπι».
Απ’ αυτού, όμως, του σημείου και μέχρις να εξοπλίζεται η Τουρκία για να ταλαιπωρεί την Ελλάδα και να αποδύονται οι δύο χώρες εις ένα ανεξάντλητο αγώνα πολεμικών εξοπλισμών, υπάρχει μία ουσιώδης διαφορά:
1.Η Ελληνική κυβέρνηση έχει προσφάτως υπογράψει μία 5ετή αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ , που, σχεδόν άνευ ανταλλάγματος, έχει θέσει την Σούδα και την Αλεξανδρούπολη, στην διάθεση των Αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, με κόστος, μάλιστα, σημαντικό εις βάρος των σχέσεων της Ελλάδος με την Ρωσσία - μία παγκόσμια δύναμη που ιστορικά συνέβαλε στον πόλεμο της Ελληνικής ανεξαρτησίας το 1821.
2.Εάν το Σταίητ Ντηπάρτμεντ κάνει κι αυτήν την ατιμία εις βάρος της ειρήνης, να επιτρέψει στην Τουρκία να επαναλάβει τις παραβιάσεις της Ελληνικής εδαφικής και εναερίου κυριαρχίας, τότε η Ελληνική κυβέρνηση έχει κάθε δικαίωμα να καταγγείλει την συμφωνία και να διακόψει τον λεγόμενο «Στρατηγικό Διάλογο». Δεν θα έχει άλλωστε νόημα.
Αυτό δεν σημαίνει, ότι η Ελλάς θα παύσει ν’ανήκει τότε στην δύση (Σ. Σ: το είπε πρώτος ο Ιωάννης Μεταξάς, το επανέλαβε ο «εθνάρχης»). Παρά τα ενίοτε υποστηριζόμενα, ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός στηρίζεται στον Ελληνορωμαϊκόν, εις μίαν παραλλαγή εκχριστιανισμού που δεν είναι πάντοτε αποδεκτή από τους Ευρωπαίους «εταίρους» μας, πρώην Ούννους.
Η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει από τούδε να προετοιμάζεται για μία αναθέρμανση σχέσεων με την Ρωσσική όχι για να μιμηθή τον Ερντογάν αλλά για να τονίσει ότι οι Έλληνες αισθάνονται πλησιέστεροι με τους Ρώσσους παρά οι Ρώσσοι με τους Τούρκους -ως το ‘φερεν η ανάγκη τελευταίως και που φαίνεται ότι δεν θα διαρκέσει επί πολύ.
3.Τα Ελληνικά επίσης οικονομικά συμφέροντα υπαγορεύουν την σύσφιγξη των Ελληνορωσσικών συναλλαγών, που σήμερα έχουν …καταψυχθή εξ αιτίας της Ρωσσικής εισβολής στην Ουκρανία, που είχεν όμως ως αιτία την επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς...
Αλλά και στρατηγικώς εάν και όταν η Τουρκία επιστρέψει, ως άσωτος υιός στην δύση κι αυτή της σερβίρει τον «αμνόν τον σιτευτόν», πάλι η γειτνιάζουσα με την Τουρκία Ρωσσική αρκούδα θα ημπορεί να συνεπιφέρει μία εξισορρόπηση ισχύος και να άρει την Τουρκική πίεση εις βάρος της Ελλάδος, όπως τόσες φορές στο παρελθόν.
Η Ελλάς δεν αρκεί να έχει μία θέση στην σωστή πλευρά της Ιστορίας αλλά και να προειδοποιεί εχθρούς και φίλους ότι δεν εταιροπροσδιορίζεται ούτε από τους συμμάχους μήτε από τους επιτηδείους ουδέτερους.Κι αφήστε την μίς Νούλαντ να κάνει τα ανιστόρητα διπλωματικά της παιχνίδια. Δεν είναι δα κι ο σύγχρονος… Ταλλεϋράνδος (*).
(*) Κάρολος– Μαυρίκιος de Τalleyrand Perrigord, Γάλλος διπλωμάτης (1754 - 1838) που υπηρέτησε την μοναρχία του Λουδοβίκου 16ου αλλά και την Γαλλική Επανάσταση του 1789, με την ιδίαν αποτελεσματικότητα και άνεση. Το 1830 συνήψε μάλιστα την πρώτη Αγγλογαλλική συμμαχία.