απ’ την κοσμοσυρροή του θέρους, «κατέβασε τα ρολά» και πήγε γι’ ανάπαυση στ’ αστικά κέντρα. Το προσωπικό της κατευθύνθη στο Ταμείο ανεργίας για την συμπλήρωση του εισοδήματος που εισέπραξε κατά την θερινή ζήτηση. Οι ετερόχθονες απήλθον μετά της λείας των κι οι αυτόχθονες ηρέμησαν «να πάν’ να κάμουν κανένα μπανάκι», στη ζεστή ακόμη θάλασσα.
Τα ξενοδοχεία έκλεισαν, τα εστιατόρια ακολούθησαν, τα καράβια περιόρισαν δρομολόγια και η παλαιά επινόηση των ενοικιαζομένων δωματίων, ανακαινισθείσα υπό της βραχυχρονίου μισθώσεως (Αιrbnb), έπεσε σε χειμερία νάρκη.
Ενα τεράστιο επενδυμένο κεφάλαιο στον Τουρισμό από κτίρια, υποδομές κι υπηρεσίες παραμένει ανενεργό από Νοεμβρίου μέχρις Απριλίου , δηλ. ένα ολόκληρο εξάμηνο κι ουδείς προβληματίζεται στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Oι «αρμόδιοι» βαυκαλίζονται με τα ρεκόρ αφίξεων κι οι αναρμόδιοι προγραμματίζουν την επομένη σαιζόν.
Ανάλογο κλείσιμο -όχι μόνο της «βαριάς βιομηχανίας» - αλλά κι ελαφράς στον προηγμένο κόσμο θα είχε προκαλέσει πολιτικό σεισμό από την οικονομική ύφεση που θα προκαλούσε και η λήψη μέτρων αντιστάθμισης θα αποφασίζετο ως η μείωση φόρων , αναστολή κοινωνικών εισφορών και ενίσχυση της τοπικής ζητήσεως .
Ενταύθα, ο μεν μνημονιακός ΦΠΑ 24% εξακολουθεί να επιβαρύνει το κόστος ζωής στα νησιά έστω κι αν δεν αποδίδει παρά ελάχιστα ,ο δε δημευτικός φόρος ΕΝΦΙΑ παραμένει μέχρις του 2027 και μόνον όταν ο πληθυσμός της νήσου πέσει κάτω από 1500 κατοίκους… «θ’ απαλλαγεί». Ίδωμεν διότι ο διάολος κρύβεται… στην Ελληνική γραφειοκρατία!
Η «χρηστή» κρατική διαχείριση επείγεται να κλείσει τα ΕΛΤΑ για μερικά εκατομμύρια ενώ δαπανά δισεκατομμύρια για ανύπαρκτα βοσκοτόπια/κτήνη και περιορίζει τοπικώς δασκάλους, ιατρούς, αστυνόμους και δικαστήρια γιατί λέει η ενοικίαση των καταλυμάτων των δημοσίων λειτουργών «δεν συμφέρει την πολιτεία».
Παράδειγμα, η δημοφιλής νήσος Ύδρα, που η 1η Νοεμβρίου εφέτος βρήκε όλα τα ξενοδοχεία, εστιατόρια και ταβέρνες κλειστά κι η διανομή των Αθηναϊκών εφημερίδων διεκόπη.
Βέβαια, το κακό παράδειγμα έδωσαν προηγουμένως οι Δημόσιες Επιχειρήσεις Κοινής Ωφελείας, οι διαβόητες ΔΕΚΟ. Επειδή ιδιωτικοποιήθηκαν, ο ΟΤΕ κι η ΔΕΗ έκλεισαν τα τοπικά γραφεία, τα υποστελεχομένα ΕΛΤΑ δούλευαν άπαξ την εβδομάδα κι απέμειναν εν λειτουργία δύο Τράπεζες, η Εθνική και Πειραιώς – περισσότερες δεν επιτρέπει ο τοπικός πληθυσμός κι ας λέγει ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος ότι η χώρα «υποτραπεζίται» (κατά το υποσιτίζεται).
Προηγείται το κέρδος κι έπειτα όλα τ’ αλλά καθήκοντα. Ως της επαρκούς εκπαιδεύσεως , δημοσίας ασφαλείας και Υγείας , επικοινωνίας κι ενημερώσεως της κοινής γνώμης. Κι όπου το κόστος δεν αφήνει ικανοποιητικά περιθώρια , εναπόκειται στον Τουρισμό να το αποκαταστήσει με μισήαπόδοση ετησίως – αν είναι δυνατόν.
Το λάθος είναι ότιο θαλάσσιος Τουρισμός είναι οικογενειακής μορφής και εν πολλοίς ερασιτεχνικός και στα νησιά κακοδιοικείται, η δε τοπική κοινωνία δεν είναι σε θέση να προσφέρει επαγγελματικό μάνατζμεντ.
Η αυτοδιοίκηση αδυνατεί να προσελκύσει μίνιμουμ Τουριστική ζήτηση τον χειμώνα από μία αγορά 500 εκατομμυρίων καταναλωτών εξ ων 15-20% ηλικιωμένους και συνταξιούχους. Δεν μεταβαίνει στις διεθνείς Τουριστικές εκθέσεις όπου άλλες Ευρωπαϊκές χώρες πορίζονται την χειμερινή των πελατεία ούτε εμπλουτίζει την τοπικήδραστηριότητα με τα χρειαζούμενα. Αρκείται σε τελετές και παρελάσεις κι ενίοτε σε προσκλήσεις Τούρκων καθηγητάδων που ψάλλουν τον αμανέ της «γαλάζιας πατρίδας» εκεί ακριβώς όπου την έχασαν.Αντί να αντιμετωπίσει το αποχετευτικό, το πρόβλημα σκουπιδιών και ζωντανήτην νησιωτική ζωή, κτίζει γραφεία .
Εν τούτοις, ο Τουρισμός δεν είναι μόνο εισόδημα κι απασχόληση αλλά υποχρεώσεις κι ευθύνες. Κι αν οι τοπικές κοινωνίες δεν επαρκούν, πρέπει το κράτος με επαγγελματική οργάνωση, να επέμβει και να εξασφαλίσει τις ελάχιστες προϋποθέσεις ενός ζωτικού κλάδου της οικονομίας που βραδυπορεί εν σχέσει με τις φυσικές του δυνατότητες.