Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και της «επιστολικής ψήφου» δεν είναι άλλος παρά να περιορίσει την αποχή από τις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου του προσεχούς έτους, που νομοτελειακώς πλήττουν κάθε κυβέρνηση.
Εν τούτοις, ο διάβολος κι εδώ κρύβεται στις λεπτομέρειες: Η εγγραφή του εκλογέα στους καταλόγους των ψηφοφόρων μέσω «ηλεκτρονικής πύλης» είναι υποχρεωτική κι ο ψηφιακώς αναλφάβητος πώς θα μετάσχει στις ευρωεκλογές; Έως είκοσι ημέρες προ αυτών το αργότερο, ο εκλογέας θα παραλάβει ένα φάκελο με το ψηφοδέλτιο και μία υπεύθυνη δήλωση , που πρέπει να επιστρέψει την προηγουμένη της ψηφοφορίας σε ειδική επιτροπή συλλογής των επιστολοψήφων στο εκλογικό τμήμα όπου ανήκει. Τέλειο σύστημα θεωρητικώς, όμως στην πράξη θα σκοντάψει στα ανά την επικράτεια …βραδυδρομεία που είναι υποστελεχομένα.
Πιο απλό θα ήταν οι Έλληνες του εξωτερικού να ψηφίζουν στα Ελληνικά προξενεία με το έγκυρο διαβατήριο και οι εκλογείς του εσωτερικού που δεν μπορούν να μεταβούν στην εκλογική τους περιφέρεια για κάποιο λόγο να ψηφίζουν με την ταυτότητα τους. Αλλ’ η χώρα μας πάλι πρωτοτύπησε περιπλέκοντας τα πράγματα.
Τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως – ναι υπάρχουν κι αυτά – απέρριψαν την «επιστολική ψήφο» ως καλπονοθευτική που δεν αποκλείεται με την προτεινομένη διαδικασία και το μόνον που δεν χαρακτήρισαν τον πρωθυπουργό ήταν ως απατεώνα του κοινού ποινικού δικαίου. Ντροπή. Οι παραχαράξεις δεν αποκλείουν το χρήμα. Πέραν της αδικίας, λησμόνησαν οι μεν του Πασόκ τον κ. Σημίτη που στις εκλογές το 1996 κουβάλησε (πληρώνοντας τον αεροπορικό ναύλο) χιλιάδες Ποντίους από την τότε Σοβιετική Ένωση για να ψηφίσουν τον … «εκσυγχρονισμό» του , οι δε του ΣΥΡΙΖΑ ότι αποφυλάκισαν εκατοντάδες καταδίκους, ώστε κάλλιστα οι εκλεκτοί υποψήφιοι να πάρουν το 80% των ψήφων στις φυλακές Κορυδαλλού και αλλαχού όπου σωφρονιστήριο, ακόμη περισσότερο. Όσον αφορά το ΚΚΕ , αυτό και στον Παράδεισο θα λέγει «νιετ» από συνήθεια. Τα δεξιά αποκόμματα – οι πιθανοί ευνοημένοι από την «επιστολική ψήφο» - την υιοθέτησαν χωρίς δισταγμό αλλά η αποχή , όπως είπαμε , αφορά όχι μόνο την κυβέρνηση μα και τους διωκομένους δεξιούς υποψηφίους.
Στις προηγούμενες ευρωεκλογές, η Νέαδημοκρατία έλαβε 33% των ψήφων. Θα είναι απίθανο να επαναλάβει την τότε ψήφο διαμαρτυρίας του Ελληνικού λαού απέναντι στις λαθροχειρίες των ΣΥΡΟΖΑΝΕΛ. Όμως την επαύριον των ευρωεκλογών, ουδείς θα ενθυμείται το 41% των εθνικών του 2019 και η συζήτησις θα αρχίζει με το ποσοστό πτώσεως της κυβερνήσεως του ΚΜ που ήδη είναι φανερό από τις λανθασμένες επιλογές του εις όλα σχεδόν τα πεδία πολιτικής.
Υπάρχει όμως μία περίπτωση αποφυγής της εκλογικής ήττας της Νεαδημοκρατίας – αν ο ΚΜ εγκαταλείψει το «πρόγραμμα» του. Ιδίως τις παραχωρήσεις προς τον Ερντογάν, τον γάμο των ομοφύλων που υπαγορεύει η κα Ντόρα, την «πράσινη ανάπτυξη» , που ανεβάζει το κόστος ενεργείας και την τεκμαρτή φορολογία που πλήττει τους χαμηλόμισθους. Αν μάλιστα, εν τω μεταξύ η Νεαδημοκρατία φέρει στην επιφάνεια το πετρέλαιο και φυσικό αέριο απ’ τα έγκατα των Ιωαννίνων και της νοτιοδυτικής Κρήτης μία ένεση αισιοδοξίας θα διατρέξει το Πανελλήνιο για καλύτερες ημέρες. Η διατήρηση του σταυρού προτίμησης για τέσσαρες υποψηφίους κάθε ψηφοδελτίου είναι η μοναδική αρετή της ενιαίας εκλογικής περιφερείας. Προσφέρει κάποια αξιοκρατία σ’ ένα εκλογικό σύστημα υπονομευμένο απ’ την κομματική καμαρίλα..