και να επιτύχουν την κατασκευή νέων αγωγών φυσικού αερίου και υδρογόνου μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας (μέσω Αυστρίας ή/και Ελβετίας).
Αυτό αφορά ειδικότερα τον «Νότιο Κεντρικό Διάδρομο Υδρογόνου» (SCHC), που συνδέει τα νότια τμήματα της Ιταλίας και της Γερμανίας με τη Βόρεια Αφρική. Στόχος του SCHC είναι να επεκτείνει την υποδομή του διασυνοριακού αγωγού φυσικού αερίου και να επιτρέψει την εισαγωγή δέκα εκατομμυρίων τόνων υδρογόνου έως το 2030. «Ο διάδρομος προσφέρει επίσης τεράστιες ευκαιρίες για την εισαγωγή ενεργειας από ΑΠΕ από τη Βόρεια Αφρική και συνδέει κέντρα ζήτησης στην Ιταλία, τη Γερμανία, την Αυστρία και την Ελβετία, συμβάλλοντας στην ανάδυση ενός μεγαλύτερου ευρωπαϊκού δικτύου υδρογόνου», αναφέρει η γερμανοϊταλική ανακοίνωση.
Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, η Γερμανία και η Ιταλία θέλουν επίσης να προωθήσουν την παραγωγή ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, φυσικού αερίου και υδρογόνου στη Βόρεια Αφρική. Ωστόσο, η παραγωγή πρέπει να είναι σύμφωνη με τα κοινωνικοοικονομικά και οικολογικά πρότυπα. Ο Scholz και η Meloni είχαν ήδη συζητήσει το έργο τον Ιούνιο κατά την επίσκεψη του Καγκελαρίου στη Ρώμη.
Οι εμπλεκόμενες εταιρείες λένε ότι το 70% των υφιστάμενων αγωγών φυσικού αερίου θα μπορούσε να επαναχρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά υδρογόνου, αλλά το κατά πόσον η Τυνησία μπορεί να παρέχει επαρκείς ποσότητες αερίου είναι ακόμη ασαφές.
Η Γερμανία χρειάζεται το υδρογόνο ως καύσιμο για τη βιομηχανία της. Η χώρα σχεδιάζει να καταναλώνει έως και 4 εκατομμύρια τόνους ετησίως έως το 2030.