και του συνακόλουθου δικαιώματος της αμύνης των, ούτε να συζητήσει «γκρίζες ζώνες» μέσα από τα 6 μίλια χωρικά ύδατα στο Αιγαίον μήτε να παραιτηθή από την επέκταση τους στα 12 μίλια, που έχει αναγνωρίσει η Σύμβαση του ΟΗΕ για το δίκαιο της θαλάσσης στο Μοντέγκο Μπέη το 1982 και έχει από 28ετίας γίνη νόμος του Ελληνικού κράτους (2321/95).
Όλα τα κατοικημένα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και «επήρεια» όπως λχ. το Καστελλόριζο, εθιμικά και νόμιμα και συνεπώς ΑΟΖ 200 μιλίων.
Την προσφυγή στην Χάγη υποστηρίζει ο λεγόμενος «ξένος παράγων» – κυρίως το Αμερικανικό Σταίητ Ντιπάρτμεντ , που θεωρεί ότι η ανεπίλυτη διαφορά οδηγεί μοιραία σε πόλεμο μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας .
Η άποψη αυτή δεν επιβεβαιώνεται από την ιστορία των τελευταίων 49 ετών ούτε από τα πρόσφατα γεγονότα όπως η στροφή της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής υπέρ της δύσεως κι η αναθέρμανση των σχέσεων της με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η επικαιροποίηση της Τελωνειακής Ένωσης κι η παροχή βίζας στους Τούρκους έχουν προτεραιότητα για τον Ερντογάν και διέρχονται εξ Αθηνών.
Παραβλέπουν οι ξένοι ειρηνομεσίτες, πώς είναι δυνατόν να πάει η Ελλάς σε «συνυποσχετικό» στη Χάγη, υπό την απειλήν πολέμου, το πραξικόπημα του Τουρκολιβυκού συμβολαίου που καταπατεί την Ελληνική ΑΟΖ και την διακήρυξη της «Γαλάζιας Πατρίδας» υπό της Τουρκίας. Με το Κυπριακό «στο ράφι» (φράση του Ανδρέα Παπανδρέου) λείπει κι η αξιοπιστία της Τουρκίας.
Η λύση του Γορδίου αυτού κόμπου, του Κυπριακού, θέλει τον Μεγαλέξανδρό της και τέτοιος δεν υπάρχει δυστυχώς εις αμφότερες τις χώρες. 'Αρα πρέπει ν’ αναζητηθή με άλλον τρόπο κι όχι στο ΔΔΧ. Κάτι διαφαίνεται σχετικώς.
Βραδαίως αλλά ασφαλώς, η ΕΕ αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάς είναι εξωτερικό της σύνορο. Από πολλές πλευρές: Ασφάλεια έναντι της λαθρομετανάστευσης, δίκτυα ηλεκτρισμού προς Αφρική και Μέση Ανατολή, κοιτάσματα και αγωγοί υδρογοναθράκων.
Εξ άλλου, οι Αμερικανοί ετοιμάζουν να παρακάμψουν τα Στενά του Ελλησπόντου, με σιδηροδρομική σύνδεση της Βαλτικής με το Αιγαίον (Αλεξανδρούπολη). Νέα προσέγγιση της σημασίας των Βαλκανίων και προς ανακωχή οδεύει ο πόλεμος της Ουκρανίας κλπ.
Δεν είναι τυχαίο ότι η απειληθείσα επισιτιστική κρίση από την ματαίωση της συμφωνίας Ουκρανίας-Ρωσσίας- Τουρκίας, απεφεύχθη με την μεταφορά του Ουκρανικού σίτου μέσω του ποταμού Δουνάβεως και της Ρουμανίας στη δύση.
Η ΕΕ αποκτά ένα μοχλό για πρώτη φορά, να εξασφαλίσει την ειρηνική διαβίωση της Ελλάδος με την Τουρκία με την επ’ ανταλλάγματι βοήθεια της, για την ανοικοδόμηση της ΝΑ Τουρκίας που επλήγη από τον σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου και την διάσωση τής Τουρκικής οικονομίας από την κρίση και τους όρους του ΔΝΤ. Ακόμη και το Κυπριακό θα μπορούσε να λυθή με την επανάληψη των διαπραγματεύσεων Χριστοδουλίδη-Τατάρ στην γεν. συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών τον προσεχή Σεπτέμβριο.
Κι αν οι ελπίδες αυτές διαψευσθούν δεν μπορεί ένα κράτος ως η Ελλάς θα θέσει την κυριαρχία του υπό την κρίση ξένων δικαστών, που δεν ξέρει πώς …θα αφυπνισθούν την ημέρα της αποφάσεως. Σπεύδε βραδέως κ. Γεραπετρίτη…