Εικόνα και Πραγματικότητα

Η εικόνα μιας χώρας δεν διαμορφώνεται με σκηνοθετημένες προβολές των ασκούντων κατά περίπτωση την εξουσία. Ούτε με τις πομπώδεις και καταγγελτικές τοποθετήσεις των ηγετών της αντιπολιτεύσεως. Διότι, απλούστατα, είναι στοιχεία ανήκοντα εις το βασίλειο του φαίνεσθαι. Ψηφίδες μιας αυτοτροφοδοτούμενης εικονικής πραγματικότητος. Ως εργαλεία ασκήσεως πολιτικής έχουν, βεβαίως, τη χρησιμότητά τους και αξιοποιούνται ευρύτατα στη Δύση και όχι μόνον. Ωστόσο, η αξιολόγηση μιας χώρας –από αντίπαλες ή φίλιες δυνάμεις– δεν γίνεται με βάση την προβαλλόμενη εικόνα, αλλά από την οργανωτική επάρκειά της, όπως αυτή διαπιστώνεται καθημερινά στο αμείλικτο επίπεδο της πραγματικότητος.

Του Κώστα Ιορδανίδη
Παρ, 11 Αυγούστου 2023 - 17:58

Εκ βάθρων εκσυγχρονισμό του κράτους ευαγγελίσθηκε ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης όταν το καλοκαίρι του 2019 διεκδικούσε την εξουσία, και επέτυχε απολύτως τον στόχο του ως προς το θέμα αυτό.

Η στήλη αυτή, βεβαίως, δεν πρόκειται να αναφερθεί σε συγκεκριμένα περιστατικά εγκληματικής αμέλειας των τελευταίων μηνών, που διέλυσαν τον μύθο του εκσυγχρονισμού του κράτους. Θα ήταν, όμως, σκόπιμο να επισημανθεί πως δεν υπάρχει πρόβλημα που είναι αδύνατον να αντιμετωπίσει ένα κράτος, ακόμη και το ελληνικό.

Καμία κοινωνική ομάδα, κανένα οργανωμένο συμφέρον δεν είναι δυνατόν να αντιπαραταχθεί στην κρατική ισχύ. Καμία κυβέρνηση, ωστόσο, δεν είναι διατεθειμένη να έρθει σε σύγκρουση, διότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ευρίσκεται σε σχέση διαρκούς διαπλοκής με τους παράγοντες εκείνους που μάχονται για τη διαιώνιση μιας καταστάσεως πραγμάτων.

Και επειδή τα ανωτέρω ισχύουν στο διηνεκές, δίχως καμία παρέκκλιση, η μόνη διέξοδος είναι η διασκέδαση των τραγικών επιπτώσεων μιας εγκληματικής αμέλειας διά της προβολής εικόνος που τη συνθέτουν, η ομολογία της αποτυχίας και ταυτοχρόνως οι διαβεβαιώσεις περί δραστικών παρεμβάσεων, ώστε να αποκλεισθούν στο μέλλον ανάλογα συμβάντα.

Πλείστες όσες φορές κατέφυγε σε αυτήν τη διέξοδο η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, η οποία ζήτησε κατ’ επανάληψιν «συγγνώμη» έως ότου προκύψει το επόμενο τραγικό περιστατικό. Δεν πρόκειται περί υποκρισίας μάλλον· αλλά για ένα νέο ύφος πολιτικής διαχειρίσεως του αισθήματος των πολιτών.

Και επειδή οι Ελληνες από αρχαιοτάτων χρόνων έλκονταν πάντα από την εικόνα, τις αγορεύσεις και τη θεατρική παρά-σταση, και σήμερα, με το τηλεοπτικό υποκατάστατο αυτών των δεξιοτήτων, το «νέο ύφος πολιτικής» ακόμη λειτουργεί εν Ελλάδι.

Αναδημοσίευση από την "Καθημερινή"