Η ανάπλαση του ΕΑΜ θ’ απορροφήσει κάθε άλλον εθνικό πόρο για πολιτιστικά έργα επί μία δεκαετία και θα στερήσει άλλες εξ ίσου σημαντικές πρωτοβουλίες διασώσεως και αναδείξεως της πολιτιστικής κληρονομιάς μας, όπως της αναστύλωσης της Αδριάνειας βιβλιοθήκης στο Μοναστηράκι, του Πανθέου στην οδόν Αδριανού και της Ακαδημίας Πλάτωνος στην ομώνυμη περιοχή της Αθήνας. Συγχρόνως θα παραμεληθούν, το Αμφιάρειον, η Βραυρώνα και ο Ραμνούς, με τον διπλό ναό της Θέμιδος και Νεμέσεως που έχουν άμεση ανάγκη συντηρήσεως...
Η κινητοποίηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, τώρα που το ΕΑΜ κατέστη νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου για να συγχωνευθή με το κληροδότημα Πολυτεχνείου, δεν αφήνει ελπίδα συγχρηματοδοτήσεως, καθώς το ίδρυμα Νιάρχου επέλεξε την ίδρυση τριών νοσοκομείων στην Κομοτηνή, Σπάρτη και Θεσσαλονίκη που θ’ αναβαθμίσουν το ΕΣΥ. Απομένει το Ωνάσειον αλλά κι αυτό δαπανά για την δημόσια υγεία με νέο γονιδιακό νοσηλευτήριο. Και συνεπώς χρήματα δεν περισσεύουν για την ανάπλαση του ΕΑΜ.
Άλλωστε, το μεγαλύτερο αρχαιολογικό μουσείο κλασσικής εποχής, το ΕΑΜ, είναι μια χαρά και δεν έχει ανάγκη άλλης δαπάνης – νοικοκύρεμα θέλει. Ας αναμείνει λίγο χρόνο όλο και κάποιος ευεργέτης θα βρεθεί για την αναβάθμιση του.
Δόξα Σοι ο Θεός, αρκετούς και πλουσίους πλοιοκτήτες έχομε αν πιστεύουμε στην ετησία έκθεση της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών, για τις επιδόσεις της ποντοπόρου ναυτιλίας μας (πρώτης στον κόσμο). Θα υπάρξει κάποιο κληροδότημα των πλοιοκτητών για πολιτιστικούς σκοπούς. Όσα κεφάλαια κι αν συγκεντρώνουν οι εφοπλιστές είναι βέβαιο ότι κανείς δεν θα τα πάρει μαζί του. Ας τ’ αφήσει στο ΕΑΜ, όπως ο κόμης Τοσίτσας στο Πολυτεχνείο και θα μείνει τ’ όνομα του στη αιωνία μνήμη.
Ο ανταγωνισμός μουσείων του Πειραιά όπως των εναλίων αρχαιοτήτων και του μικρού αλλά προικισμένου αρχαιολογικού του μουσείου του λιμένος αφήνεται στην φροντίδα του δημάρχου κ. Μώραλη, αν επανεκλεγεί. Θα΄ναι καλύτερη των χαζών έργων ως το τραμ του Πειραιά.
Η Ελλάς δεν είναι Ηνωμένες Πολιτείες ούτε η πλουσία Νορβηγία αλλά μια μικρή χώρα που κουβαλάει μια τεραστία κληρονομιά - την ανάδειξη ενός πολιτισμού 4.500 ετών. Μην της μείνει η ρετσινιά των Συβαριτών που ο δαπανηρός βίος τους κατέστρεψε (*).
(*) Ήταν παροιμιώδης η σπατάλη στην Ελληνική πόλη της Συβάρεως, στην νότιο Ιταλία, που μάθαιναν τ’ άλογα να χορεύουν υπό τους ήχους των αυλών. Το έμαθαν κι οι Κρότωνες ανταγωνιστές και σε μάχη μαζί τους ηχούσαν το «λάιτ-μοτίβ» των αλόγων, μ’ αποτέλεσμα να αποδιοργανωθούν οι Συβαρίτες ιππείς και να ηττηθούν.