και ίδρυσε το Κλεινόν Άστυ. Αντιθέτως, ο «εθνάρχης» επέλεξε την αστυφιλία και κατέστρεψε την… Αθήνα.
Σήμερα το ερώτημα είναι Αμερικανικό δηλ. παγκόσμιον!...
Τί είναι προτιμώτερον; Να ανεβάσουν οι 12 κεντρικοί Τραπεζίτες μ’ επικεφαλής τον πρόεδρο του ΦΕΝΤ Ιερώνυμο Πάουελ, τα επιτόκια άλλο ένα 0,5% και να προσθέσουν πίεση επί των ευθραύστων Τραπεζών, ή να τα κρατήσουν αμετάβλητα στο 4%, τροφοδοτώντας τον πληθωρισμό και την άνοδο του κόστους εργασίας.
Ήδη, εδώ στο Λός Άντζελες τα σχολεία απεργούν διότι οι οδηγοί των σχολικών λεωφορίων και οι συντηρητές των αιθουσών διδασκαλίας – όχι οι δάσκαλοι – ζητούν αύξηση των μισθών τους λόγω της ανόδου του κόστους ζωής που υπερβαίνει το 10% ετησίως στα τρόφιμα (στην Ελλάδα 20%).
Εν τούτοις, δεν πρόκειται περί διλήμματος όπως στο Επεισόδιον Φασόντα , κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο(*). Ο έχθρός είναι ένας και μοναδικός: η συνεχής, ταχεία άνοδος του γενικού επιπέδου των τιμών κν. ο Πληθωρισμός κατά τον καθηγητή Ξενοφώντα Ζολώτα.
Βραχυπροθέσμως, ο πληθωρισμός είναι άσχετος με τα επιτόκια, όπως τον ζήσαμε τα τελευταία 20 χρόνια, οπόταν οι αποταμιευτές ελάμβαναν ψίχουλα και οι Τραπεζίτες έκαναν «τρελά κέρδη» με την σιωπηρά αύξηση των τιμών του ευρώ.
Όμως όπως στην Φύση έτσι και στην οικονομία, υπάρχει η αυθαρσία της ύλης, ή μάλλον της λανθασμένης επιλογής. Αντί να αποζημιώνονται οι αποταμιευτές με ένα λογικό επιτόκιο για τις καταθέσεις τους, αφέθησαν οι Τράπεζες, «αλόγιστα θηρία», ως τις αποκαλεί φίλος μου, να σχηματίσουν παχυλά χαρτοφυλάκια και να μοιράζουν φαινομενικά κέρδη, όπως στα υψηλού ρίσκου/αποδόσεως ομόλογα, που μηδενίσθησαν στο πρόσφατο «επεισόδιο» της χρεωκοπίας της Κρεντί Σουϊς.
Μακροπροθέσμως , όμως, ο πληθωρισμός είναι το «σαράκι της κοινωνίας» κατά τον Λένιν. Απαιτεί θετικά επιτόκια, δηλ. εις ποσοστόν πάνω από το μέσο ύψος του – αν αυτό είναι αντιπροσωπευτικό κι όχι όπως υπολογίζει τον πληθωρισμό ο κ.Γεωργιάδης.
Το αξίωμα αυτό, αργά ή γρήγορα, θα πλήξει τους ισολογισμούς των Τραπεζών που συντάσσονται με ιστορικό κόστος και όχι επι τη βάσει της αποτιμήσεως της αγοράς. Συνεπώς πρέπει να λαμβάνεται υπ’οψιν από τις νομισματικές αρχές, που αντί να δίνουν άσχετες συνεντεύξεις σαν τον κ. Στουρνάρα, να φροντίζουν να συμμαζέψουν την συνολική προσφορά χρήματος (+20% και πλέον ετησίως ) αφού αδυνατούν να ελέγξουν τα καρτέλ που νέμονται την αγορά.
Δίλημμα δεν υπάρχει ούτε και για τον σοβαρό κεντρικό Τραπεζίτη, Ιερώνυμο Πάουέλ που οφείλει να ανεβάσει το επιτόκιον βάσεως στην συνεδρίαση του ΦΕΝΤ της Τετάρτης 23 τρ.μηνός κατά 0,25%, αποθαρρύνοντας κάπως τις προσδοκίες του πληθωρισμού χωρίς ταυτόχρονα να αύξήσει το «στρές» των Τραπεζών.Όσες είναι να πέσουν ας πάνε στο καλό. Ο καπιταλισμός διεθέττει όχι μόνο την μέθοδο της συσσώρευσης πλούτου αλλά και της καταστροφής του : «Δημιουργικής καταστροφής», όπως έγραψεν ο Αυστριακός οικονομιολόγος Σουμπέτερ τον περασμένο αιώνα.
(*) Η Μεγάλη Βρεταννία ήλθε σε σύγκρουση με την Γαλλία στο Σουδάν , διαρκούντος του α’ π.πολέμου αλλά δεν αντείχε δύο εχθρούς ταυτοχρόνως: τους Γάλλους και τους Γερμανούς. Και διάλεξε τους δευτέρους. Ορθώς.