δηλ. την επάρκεια των για την πληρωμή, έστω σε μακρές δόσεις, του τεραστίου κόστους της παραγγελίας των F-35 , ύψους άνω των 2 δισ. δολαρίων.
Βέβαια, δεν πρόκειται περί αμέσου προμηθείας αλλά η σύναψη συμφωνίας με «επιστολή προθέσεως» οφείλει να αποφασισθεί συντόμως – ει δυνατόν αμέσως μετά τις εκλογές. Εντεύθεν, ανακύπτουν ορισμένα ζητήματα όπως οι αντοχές της Ελληνικής οικονομίας , οι εναλλακτικές δυνατότητες και η ανάγκη «υπεροχής αέρος», απέναντι στην Τουρκική πολεμική αεροπορία.
Ceteris paribus που λέγουν οι οικονομολόγοι (όλων των άλλων συνθηκών αμεταβλήτων) η δαπάνη για κάθε ένα F-35 ανέρχεται από 100 έως135 εκατ. δολάρια, ανάλογα με τι εξοπλισμό θα προικισθούν από τους κατασκευαστές, που δεν είναι ένας αλλά πολλοί οίκοι, για τα ραντάρ, τα συστήματα προστασίας, τους φερομένους πυραύλους κλπ.
Για δύο σμήνη F - 35 το απαιτούμενο ποσόν υπερβαίνει τις δυνατότητες όχι μόνον του κρατικού προϋπολογισμού της Ελλάδος αλλά και των εξωτερικών πληρωμών της χώρας το 2028.
Όπως ανέφερε η Τράπεζα της Ελλάδος προχθές, το παρελθόν έτος ήταν το χειρότερο στην ιστορία του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών της χώρας. Το 2022, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών άφησε έλλειμμα μεγαλύτερο κατά 8 δισ., ευρώ του προηγουμένου έτους και ανήλθε στα 20 δισ., ευρώ συνολικώς. Το ρεκόρ αυτό οφείλεται στην αύξηση των εισαγωγών κατά 40%!
Βέβαια, δια την διαστολή των δαπανών εις συνάλλαγμα, δηλ. σε δολάρια, ευθύνεται η ενεργειακή κρίσις που εκτίναξε πέρυσι τις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου στα ύψη, ως κι η υποτίμηση 15% του ευρώ έναντι του δολαρίου.
Μέρος της ευθύνης φέρει κι η καλή μας κυβέρνηση που αιθεροβατούσα αμέλησε την τετραετία ν’ αναπτύξει τις εγχώριες πηγές ενεργείας και μόλις προσφάτως εγκατέλειψε την αερολογία περί «πράσινης ανάπτυξης» - αν τελικώς την ανέστειλε.
Δεν φαίνεται όθεν το νέον έτος καλύτερον συναλλαγματικώς, παρά την υποχώρηση των τιμών των υδρογονανθράκων, λόγω της μεγάλης διακυμάνσεως τους και των Νατοϊκών κυρώσεων επί της Ρωσίας.
Αλλά αφού ομιλούμεν περί του χρονικού διαστήματος 5ετίας διά την παράδοση των πρώτων F -35 στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, υπάρχουν χρονικά περιθώρια βελτιώσεως της διεθνούς αγοράς και ελπίδων ζωηράς αναπτύξεως της Ελληνικής οικονομίας «εάν όλα πάνε καλά και δεν έχουμε κανένα πισωγύρισμα», όπως το 2005.
Εν τούτοις, απ’ του έτους 2028 θα έχει αρχίσει η αποπληρωμή των Γαλλικών φρεγατών «Μπελχάρα» και των μαχητικών «Ραφάλ» και εν συνεχεία, μετά το 2030 έως του έτους 2060, η εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους της χώρας που συνήφθη με τα τρία μνημόνια των ευρωπιστωτών κατά την νομισματική κρίση 2010-15, οπότε, ως γνωστόν, παρ’ ολίγον «να βαρέσει κανόνι» το νεοελληνικό κράτος – η «έβδομη πτώχευση» που έγραφεν ο αείμνηστος Γιώργος Δερτιλής.-
Επίσης , οι ανάγκες τότε της Ελληνικής οικονομίας σε ρευστά διαθέσιμα θα έχουν τότε αυξηθεί και οι Γερμανοί θα ζητούν να πληρωθούν για τις εξαγωγές τους στην Ελλάδα όχι πλέον μέσω της πιστώσεως του ΤΑΡΓΚΕΤ2 , που διάγει ήδη την ωρίμανση του αλλά σε 45 ημέρες από της φορτώσεως των Μερτσέντες , των Λέοπαρντ 2 κλπ. Πού, λοιπόν, να βρεθούν τα δύο δισ. δολαρίων για τα μαχητικά πέμπτης γενεάς;
Εν κατακλείδι το ερώτημα: Υπάρχει στρατηγική ανάγκη αγοράς αοράτων μαχητικών όπως τα F -35, όταν η μεν Τουρκία πασχίζει να πάρει τα F-16 που όπως είπε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν στους πασάδες της Αγκύρας εξαρτάται κι από τα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ που διάκεινται αρνητικώς προς την Ρωσίζουσα Τουρκία, η δε Ελλάδα αναβαθμίζει μεν τα 83 F-16 αλλά αναβάλλει την επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια και την ανακήρυξη της ΑΟΖ , όπως δικαιούται από το διεθνές δίκαιο των θαλασσίων ζωνών.
Υπάρχει όμως το αισιόδοξο σενάριο της αξιοποιήσεως σημαντικών αποθεμάτων υδρογονανθράκων στην Ελληνική ΑΟΖ - όχι βέβαια «εν συνεκμεταλλεύσει» , κατά τις συστάσεις κυρίας Ντόρας- Καρατζαφέρη - αλλά ως εθνικός πόρος. Η ίδρυση εξωστρεφούς αεροπορικής βιομηχανίας στην Τανάγρα δίχως τις συνήθεις συνδικαλιστικές ραδιουργίες και η ανάπτυξη των εξαγωγών εμπορευμάτων και τεχνολογίας κατά το υπόδειγμα του Ισραήλ, θα βοηθούσαν το ισοζύγιο πληρωμών.
Πάντα ταύτα προϋποθέτουν ηρεμία και αυτοσυγκέντρωση στην Ελληνική επικράτεια κι αποφυγή πολιτικών περιπετειών που αποθαρρύνουν το ιδιωτικό κεφάλαιο, να επενδυθεί στην παραγωγή της χώρας. Κυρίως για εξαγωγές από τσαρουχάκια για τους τουρίστες μέχρις χαλυβδοσωλήνων, αλουμινίου και …ηλεκτρικής ενεργείας. Υπάρχουν σημαντικές πρώτες ύλες στο πλούσιο υπέδαφος της Ελλάδος όπως λιγνίτης, σπάνιες γαίες, ουράνιο, χρυσός προς αξιοποίηση.