Ενα από τα πράγματα σχετικά με τη σύγκρουση στην Ουκρανία, που συγκλόνισε την Αμερική και τους συμμάχους της, ήταν το πόσο λίγες αναπτυσσόμενες οικονομίες συνέπραξαν μαζί τους στην επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία. Είναι ένα πράγμα για τις πλούσιες Δημοκρατίες να αντιστέκονται στη Ρωσία χωρίς συμμάχους στον παγκόσμιο Νότο, και εντελώς άλλο πράγμα να το κάνουν, λόγου χάριν, στην Κίνα, μια οικονομία δέκα φορές μεγαλύτερη. Αυτός είναι ο κύριος λόγος, μαζί με τους εντεινόμενους φόβους για την κλιματική αλλαγή, που η «Ομάδα των Επτά» (G7) μεγάλων βιο-μηχανικών χωρών προωθεί μια πράσινη εναλλακτική έναντι της Πρωτοβουλίας του (σύγχρονου) Δρόμου του Μεταξιού της Κίνας, η οποία στοχεύει να βοηθήσει τις φτωχές χώρες να αναπτυχθούν. Εχει ήδη υπογράψει τρεις «Συνεργασίες για τη μετάβαση στη δίκαιη ενέργεια» με τη Νότια Αφρική, την Ινδονησία και το Βιετνάμ.
Οι δε συζητήσεις για το πώς θα βοηθηθεί η Ινδία να επιταχύνει την πράσινη μετάβασή της βρίσκονται σε εξέλιξη. Γίνεται, επίσης, λόγος να προωθηθεί κάτι παρόμοιο με τη Βραζιλία, τώρα που έχει έναν πρόεδρο φιλικό προς το περιβάλλον. Υπάρχει, όμως, ένα κώλυμα και αυτό είναι ότι θα κοστίσει περίπου 1 τρισ. δολάρια ετησίως η χρηματοδότηση της πράσινης ανάπτυξης στον παγκόσμιο Νότο. Εν τω μεταξύ, δεν έχουν τηρήσει ακόμη την παλιά τους υπόσχεση να διοχετεύουν 100 δισ. δολάρια ετησίως στις αναπτυσσόμενες χώρες. Η επίτευξη αυτού θα πρέπει να είναι προτεραιότητα, λέει ο Τσαρλ Ογκιλβι, πρώην διευθυντής στρατηγικής για τη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα στη Γλασκώβη το 2021. Τα καλά νέα είναι ότι οι πλούσιες χώρες έχουν τρόπους να κάνουν τα χρήματα να ρέουν, χωρίς να υποχρεώνονται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Αυτή είναι επίσης μια καλή χρονιά για την ενίσχυση της διπλωματίας σχετικά με τη χρηματοδότηση του κλίματος. Το θέμα θα είναι κεντρικό στις συνεδριάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, στη σύνοδο κορυφής για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης, που διοργανώνεται από τα Μπαρμπάντος και τη Γαλλία, στην προεδρία της Ινδίας στην «Ομάδα των Είκοσι» και στην επόμενη διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα στο Ντουμπάι.
Τα ιδιωτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τα οποία έχουν υποσχεθεί θεωρητικά 150 τρισ. δολάρια για την παγκόσμια μετάβαση σε μηδενικούς ρύπους, θα πρέπει να προσφέρουν τη μερίδα του λέοντος. Αυξανόμενα ποσά ρέουν στον παγκόσμιο Νότο. Αλλά τα ποσά είναι ακόμη μικρά, επειδή οι κίνδυνοι είναι υψηλοί και πολλά έργα δεν είναι βιώσιμα εάν οι επενδυτές καλούνται να πληρώσουν ένα μεγάλο ασφάλιστρο κινδύνου.
Η πιο πολλά υποσχόμενη λύση είναι να χρησιμοποιηθούν σχετικά μικρά ποσά από κρατικά ταμεία για την απορρόφηση του ιδιωτικού κεφαλαίου, χρησιμοποιώντας εργαλεία όπως οι εγγυήσεις πολιτικού κινδύνου. Δεδομένων των περιορισμών στους εθνικούς προϋπολογισμούς, οι κυβερνήσεις πρέπει να κινητοποιήσουν την Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ και άλλους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς. Η Παγκόσμια Τράπεζα δημιούργησε επιτέλους έναν οδικό χάρτη για το πώς να το κάνει αυτό, έπειτα από μεγάλη πίεση από τις χώρες της «Ομάδας των Επτά», τους μεγαλύτερους μετόχους της.
Θα χρειαστούν επίσης περισσότερα χρήματα. Ως εκ τούτου, οι πλούσιες χώρες θα πρέπει να επενδύσουν περισσότερα κεφάλαια σε εκείνες τις αναπτυξιακές τράπεζες που δείχνουν τον μεγαλύτερο ενθουσιασμό για το έργο, όπως η Ασιατική Τράπεζα Ανάπτυξης και η Αφρικανική Τράπεζα Ανάπτυξης, εάν η Παγκόσμια Τράπεζα διστάζει.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")