ότι «οι διαφορές στην οικονομία των δύο χωρών δεν επιτρέπουν την νομισματική των ένωση» ενώ ο Ολιβιέ Μπλάνχαρντ του ΔΝΤ απεκάλεσε την πρόταση «παλαβή».
Πράγματι, η τυχόν νομισματική ένωση Αργεντινής και την Βραζιλίας «κινδυνεύει να ανατρέψει την σταθερότητα τιμών στη χώρα αυτή», ανέφερε ο Χιλιανός κεντρικός Τραπεζίτης Ζοζέ Ντε Γκριγκόριο ενώ ο γνωστός Αιγύπτιος οικονομολόγος Μοχάμετ Ελ Άριαν εδήλωσε ότι η οικονομία της Αργεντινής δεν είναι σε θέση να στηρίξει μία «κοινή μονέδα» με την Βραζιλία που είναι πολύ ισχυροτέρα οικονομία - η εβδόμη στον κόσμο. Η Αργεντινή στην 23η θέση, έχει πολλά προβλήματα εξωτερικού χρέους και μακρά ιστορία χρεοστασίων. Θα ήταν ένας επισφαλής συνεταίρος του κοινού νομίσματος.
Αλλά ποιάν ανάγκη αποδείξεως υπάρχει όταν έχομε προ οφθαλμών την ιδική μας εμπειρία από την ένταξη στην ευρωζώνη το 2002 , που ανεξαρτήτως πολιτικών σκοπιμοτήτων , κατήργησε την στιγμιαία βαλβίδα εκτονώσεως των οικονομικών ανισορροπιών της Ελλάδος, διά της εξωτερικής υποτιμήσεως του νομίσματος , της δραχμής, μετατρέψας την αναπροσαρμογήν εις μία παρατεταμένη εσωτερική υποτίμηση.
Με το ευρώ, απωλέσθη το ¼ του εθνικού εισοδήματος της Ελλάδος. Ο Λαός της χώρας υφίσταται μία μακρά και επώδυνη προσαρμογή της οικονομίας του, με χιλιάδες πτωχεύσεις, τελεία καταστροφή του Τραπεζικού συστήματος, φορτωμένου με «κόκκινα δάνεια», ονομαστικής αξίας 100 δισ., ευρώ. Υπέστη την φυγή 500.000 Ελλήνων στο εξωτερικό - να εξεύρουν εργασία. Το κόστος ζωής στην Ελλάδα τριπλασιάσθη και το δημόσιο εξωτερικό χρέος ανήλθε στο 200% του ΑΕΠ, που είναι αδύνατον να εξοφληθεί έστω και μερικώς.
Ο Τζον Μπαρντίαρ, της Τραπέζης της Αγγλίας, ονόμασε την ιδέα κοινού νομίσματος Αργεντινής και Βραζιλίας «φιλόδοξη» ενώ ο αριστερός Βραζιλιάνος πρόεδρος Λουί Ιντάχο Λούλα Ντα Σίλβα έσπευσε να κάνει την απαραίτητη κυβίστηση της προτάσεως, διδαχθείς προφανώς υπό του ιδικού μας πρωταθλητού της «κωλοτούμπας» , κατά την πρόσφατη επίσκεψη του τελευταίου στην Κόπα Καμπάνα.