του πραξικοπήματος, κατά της στρατιωτικής δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967. «Είναι αυτός ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώνω την αντίσταση μου στη στρατιωτική κυβέρνηση» που ο ίδιος είχε ορκίσει, παρά την θέληση του το προηγηθέν 8μήνο, δια ν’ αποφύγει τυχόν, εμφύλια αιματοχυσία, σύμφωνα με την παρακαταθήκη του προπάππου του, ενδόξου βασιλέως Γεωργίου Α’, ιδρυτού της δυναστείας, που εδολοφονήθη στην Θεσσαλονίκη το 1913 από τον Αυστριακό πράκτορα, Σχινά. Με τη δυναστεία των Χριστιανών, η Ελλάδα μεγάλωσε από την Μελούνα (1913) μέχρι τα Δωδεκανήσου (1947).
«Εάν το ανακτορικό πραξικόπημα κατά της δικτατορίας είχε επιτύχει την 13η Δεκεμβρίου του 1967, γράφει η δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου, το πιθανότερο είναι ότι θα είχαμε ακόμη βασιλιάδες». Ο Κων/νος Καραμανλής δεν θα τολμούσε να προκηρύξει το πολιτειακό δημοψήφισμα το 1975, ως δοτός πρωθυπουργός του «προέδρου της δημοκρατίας» στρατηγού Φαίδωνα Γκιζίκη. Δημοψήφισμα στο οποίον εμποδίσθη να μετάσχει ο Κωνσταντίνος Β΄ αλλά το έχασε από το 69% των ψηφισάντων Ελλήνων.
Έκτοτε πολλά δυσάρεστα συνέβησαν στην πατρίδα μας: η πολιτική πόλωσις μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, που κατέστρεψε, μεταξύ άλλων, την Ελληνική γλώσσα, (με τη υιοθετηθείσα «μαλιαρή»,το μονοτονικό και την λεξιπενία). Η προσχώρηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση που κατέστρεψε την Ελληνική βιομηχανία και Γεωργία (1979) κι αργότερα, η κάλπικη υιοθεσία του ευρώ (2002). Επακολούθησε η Ευρωελληνική κρίσις των ετών 2010 έως 2015, με τα τρία Γερμανικά, τι-μωρητικά μνημόνια που μείωσαν το Ελληνικό ΑΕΠ κατά 25%, η εκτόξευση του δημοσίου χρέους στο 200% του ΑΕΠ το 2015, η Κινεζική Πανδημία το 2019 που διαρκεί ακόμη, με αποτέλεσμα να έχουν πεθάνει 35.000 συμπατριώτες μας στο εξαρθρωθέν ΕΣΥ από τις μνημονιακές απολύσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Η επάνοδος του πληθωρισμού (2021) και η ενεργειακή κρίση (2022), συγκαταλέγονται μεταξύ των αστοχιών του κοινοβουλευτισμού όχι μόνον ενταύθα αλλά και σ’ όλη την «ηνωμένη» Ευρώπη. Τέλος, αλλά όχι άνευ σημασίας δια το μέλλον του Ελληνισμού, ανέκυψε η Τουρκική αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, η εισβολή στον Έβρο της Στρατοφυλακής και των φτωχωδιαβόλων του Ερντογάν (2020) και η απειλή καταλήψεως Ελληνικού εδάφους , μετά από συνεχείς παραβιάσεις του εναερίου χώρου. Πάντα ταύτα είναι όχι μόνο αποτέλεσμα του αναθεωρητισμού του Ερντογάν αλλά και της αδυναμίας των Ελλήνων πολιτικών .
Τίθεται όθεν το ρητορικόν ερώτημα, εάν η Ελλάς είχε διατηρήσει την βασιλευομένη δημοκρατία προ 48ετίας, θα ήταν σήμερα καλύτερα ο Ελληνικός λαός;
Δύσκολη απάντηση καθώς πολλά σφάλματα οφείλονται περισσότερον στις προσωπικές επιλογές παρά στους θεσμούς - αν κι αυτοί έχουν τις αδυναμίες τους, ως λχ. το Προεδρικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα, που επιτρέπει στους βουλευτές να κάνουν μπίζνες με το δημόσιο.
Εν τούτοις, υπάρχει μία υποθετική διαφορά: Ότι τον ισόβιο ανώτατο άρχοντα θα εσέβοντο οι πολιτικοί πολύ περισσότερον από ό,τι τον αιρετό , που στερείται σχεδόν οιασήποτε εξουσίας. Οπότε , ίσως να υπήρχε κάποιος φραγμός στις αυθαιρεσίες και στα λάθη των πολιτικών προσώπων. Αυτός ίσως να μην είναι ο μόνος λόγος που ο θάνατος του Κωνσταντίνου προξενεί μία νοσταλγία για την χαμένη οριστικώς, άτυχη βασιλεία του. Εν τω μεταξύ η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κάνει άλλο ένα λάθος με την ταφή του που θα γίνει στους βασιλικούς τάφους του Τατοΐου.