και την αθλία συμφωνία των Πρεσπών, επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ.
Εσφαλμένως, ο νυν πρωθυπουργός δεν απεμάκρυνε της κυβερνήσεως τα στελέχη της Ομάδος που πιέζει για επίσημο διάλογο με την Τουρκία, την ώρα που κλιμακώνονται εκ νέου οι Τουρκικές προκλήσεις και συνεχίζονται τα τετελεσμένα του Χολουσί Ακάρ για το Καστελλόριζο. Τι φοβείται ο κ. Μητσοτάκης; Μην τον κατηγορήσουν για αδιάλλακτο οι «σύμμαχοι»;
Καλό θα ήταν, εν όψει δύο προσεχών εκλογικών αναμετρήσεων, να ξεκαθαρίσει την στάση του έναντι της εσωτερικής αντιπολίτευσης που λίγο έλλειψε να τον ανατρέψει με το περιστατικό των παρακολουθήσεως της ΕΥΠ προσφάτως. Ουδέποτε παύσαμε να καταγγέλλουμε τους κατά καιρούς «κατευναστικούς» φίλους, συμβούλους κι συγγενείς του κ. Μητσοτάκη, για την πολιτική εξημερώσεως του θηρίου της Τουρκίας, που προωθούν μέσα κι εκτός κυβερνήσεως.
Εν τούτοις είναι πασίγνωστο ότι με τους Τούρκους δεν υπάρχουν περιθώρια συμφωνίας. «Ό,τι αρπάξουν και μετά ζητούν κι’ άλλα» όπως είπε το 1974 στην Γενεύη, ο Βρετανός πρωθυπουργός Τζέημς Κάλαχαν.
Οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί συνιστούν διάλογο μεταξύ της «μικρής» Ελλάδας και της «μεγάλης Τουρκίας», για το συμφέρον του… ΝΑΤΟ.
Η δικαιολογία αυτή κατέρρευσε μετά τον Ρωσονατοϊκό πόλεμο οπόταν η Τουρκία απεδείχθη δια μίαν εισέτι φοράν ο «επιτήδειος ουδέτερος». Δηλ. αναξιόπιστος εταίρος της δύσεως που συνεργάζεται με την Ρωσία όπως και με την Ναζιστική Γερμανία διαρκούντος του β΄παγκ. πολέμου και σήμερα δεν επιβάλλει τις συμμαχικές κυρώσεις στην Ρωσία του Πούτιν.
Το συμμαχικό αίτημα συμφωνίας των «μικρών χωρών» με τις «μεγάλες» δεν είναι κάτι το καινούργιο. Μεγάλες χώρες , που εξασφαλίζουν τη στήριξη μεγάλων δυνάμεων, τείνουν να φέρονται αλαζονικά» και βλάπτουν το συλλογικό συμφέρον της δύσεως. «Η Ελλάδα κι η Κύπρος θα είναι πάντα μία σχετικά μικρές χώρες κοντά σύνορα της Ρωσίας και η Ουκρανία επίσης που δεν θα πρέπει να υποχωρήσει σε οδυνηρούς συμβιβασμούς πριν λήξει η σύρραξη με τη Ρωσία.
Αντικαταστήσατε τώρα την Ελλάδα και με την σημερινή Ουκρανία και θα έχετε τον Θουκυδίδη στο διάλογον Αθηναίων και Μηλίων, την αναβίωση της πολιτικής του Μέτερνιχ έναντι της Τουρκίας και τα σύγχρονο ινστιτούτα εξωτερικής πολιτικής εν Ελλάδι. Η Ουκρανική αντίσταση δεν πρέπει να θυσιαστεί για μια πρόχειρη ειρήνη με τον επιτιθέμενο. Μικρές και μεγάλες χώρες πάντοτε θα υπάρχουν αλλά «μικροί» λαοί όχι. Όλοι οι δημοκρατικοί λαοί είναι ισότιμοι έστω και αν δεν είναι ισοδύναμοι.
Μικρός λαός ήταν οι 'Ελληνες του Μωριά και της ΄Υδρας που ξεσηκώθηκαν κατά του «μεγάλου» Οθωμανού δυνάστη το 1821 , παρά την Μετερνίχιο σύσταση να εξοντωθούν όλοι οι Ραγιάδες. «Δευτερευούσης σημασίας» ήσαν οι Κύπριοι ως θεωρούσε ο Χένρυ Κίσιντζερ (κατά κόσμον «Χάινζ») και διχοτόμησε την Κύπρο που ως πνευματικός πατέρας του σχεδίου Ανάν το 2002.
Κι’ όμως οι Μωραΐτες κι Υδραίοι και η ΕΟΚΑ του στρατηγού Γρίβα-Διγενή έφτιαξαν το πρώτο εθνικό κράτος στην Ευρώπη και κατέστησαν την μικρά και διχοτομημένη Κύπρο κράτος-μέλος της «ηνωμένης Ευρώπης» ενώ η μεγάλη Τουρκία περιμένει στη πόρτα της ΕΕ! Μικρά έθνη είναι η Ελλάδα , η Κύπρος και η Μάλτα από κοινού έχουν τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο του κόσμου.