Η τιμή αναφοράς στα ανωτέρω συμβόλαια βασίζεται στην τιμή που προκύπτει από την ημερήσια διαπραγμάτευση future contracts στο κόμβο εμπορίας αερίου TTF (Title Transfer Facility) στην Ολλανδία. Το εν λόγω gas hub, λόγω της μεγάλης ρευστότητας του και του μεγάλου όγκου ημερήσιων συναλλαγών, έχει αναδειχθεί σε σημείο αναφοράς για την Ευρωπαϊκή αγορά αερίου.
Έτσι οι τιμές του TTF χρησιμοποιούνται ως βάση, είτε πρόκειται για συμβόλαια προμήθειας μέσω αγωγών ή δια θαλάσσης, μέσω φορτίων υγροποιημένου αερίου (LNG).
Η διακύμανση της τιμής στο TTF, όπως εξάλλου σε όλα τα χρηματιστήρια εμπορευμάτων (λ.χ. NYMEX, ICE, LME) επηρεάζεται τόσο από τον σιδηρούν κανόνα της προσφοράς-ζήτησης όσο και από ευρύτερους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες και κυρίως από την προεξόφληση θετικών η αρνητικών ειδήσεων. Στην περίπτωση του TTF τους τελευταίους μήνες δίνεται υψηλή προτεραιότητα στην διαχείριση ρίσκου αφού η αγορά έχει αποσταθεροποιηθεί πλήρως μετά την απόφαση της ΕΕ (λόγω της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία) να επιβάλλει κυρώσεις κατά της Ρωσίας, περιορίζοντας ή και μηδενίζοντας τις εισαγωγές πετρελαίου, άνθρακα και φ. αερίου. Γι’ αυτό και οι τιμές, έχοντας διακυμανθεί μέσα σε ένα χρόνο, κινούνται σταθερά πάνω από € 200/MWh τους τελευταίους δύο μήνες.
Με δεδομένη την απόφαση της ΕΕ για μείωση των εισαγωγών Ρωσικού αερίου, την παράλληλη εργαλειοποίηση του αερίου από το Κρεμλίνο και την αντικατάσταση του από εναλλακτικούς προμηθευτές και κυρίως από LNG, η αγορά είναι εξαιρετικά ανήσυχη - και αυτό αντανακλούν κυρίως οι υψηλές τιμές- για το πώς η Ευρώπη θα καλύψει το ενεργειακό της έλλειμα και αν θα μπορέσει τελικά να αντικαταστήσει με ασφάλεια το μέχρι πρόσφατα «φθηνό» Ρωσικό αέριο, με ακριβό LNG αλλά και από άλλους προμηθευτές.
Η απόφαση της Κομισιόν (14/9) να προτείνει την επιβολή πλαφόν € 180/MWh για όλα τα καύσιμα στην ηλεκτροπαραγωγή αλλά να μην συμπεριλάβει το φυσικό αέριο, η τιμή του οποίου θα εξακολουθεί να διαμορφώνεται ελεύθερα μέσα από τα gas hubs, είναι ενδεικτική των τεράστιων δυσκολιών που υπάρχουν για την τιθάσευση των τιμών. Είτε μέσω επέμβασης στην δομή της ίδιας της αγοράς, δηλαδή να “πειραχτεί» η δομή του target modelκαι των gas hubs (όπως ελαφρά τη καρδία εισηγούνται μερικοί), είτε όπως θα γίνει τώρα - μέσω επιδότησης της πληρωμής στους παραγωγούς (πλην αερίου) της διαφοράς μεταξύ τιμών αγοράς και πλαφόν. Με την τελευταία λύση να προκρίνεται ως την πλέον δόκιμη.