Η εμμονή του αντιπροέδρου της Τουρκικής κυβερνήσεως Φουάτ Οκτάι στον αφοπλισμό της Ελληνικής νήσου Ψερίμου , φανερώνει όχι μόνον την αφλογιστία των Ευρωπαϊκών συστάσεων  να σεβασθεί την εδαφική κυριαρχία της Ελλάδος αλλά και την ανησυχία των Τούρκων από την γειτνίαση του Ελληνικού πυροβολικού με τις βάσεις  από όπου δυνατόν να ξεκινήσει η Τουρκική απόβαση στα νησιά του Αιγαίου.

 

Η Ψέριμος, εις απόστασιν μόλις 8 χιλιομέτρων απέναντι από την  αρχαία Αλικαρνασσό εν προκειμένω (νυν Μποντρούμ) έχει στο βεληνεκές  πυροβολικού τον αποβατικό στόλο της Τουρκίας απέναντι της Ρόδου. Δείχνει επίσης πώς μπορεί να δαμασθεί ο Τούρκος αναθεωρητισμός των Συνθηκών και του διεθνούς δικαίου μ’ ένα νέο αμυντικό δόγμα αποτροπής της Τουρκικής επιθετικότητος.

Μέχρι τούδε, το Ελληνικό δόγμα  της συμμέτρου απαντήσεως  κάθε Τουρκικής κίνησης (kinetics) απεδείχθη αναποτελεσματικό. Ετσι εχάθη η αποτροπή της Τουρκίας από τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις των Ελληνικών χωρικών υδάτων και του εναερίου χώρου, «γκριζαρίσθηκε» το Αιγαίον και διεμοιράσθη η Ελληνική κυριαρχία των Ιμίων με την Τουρκία, τη μεσολαβήσει των Αμερικανών, οι οποίοι μάλιστα συμμετέσχον προσφάτως στα Τουρκική γυμνάσια αποβάσεων ΕΦΕΣ. Αν είναι δυνατόν!...

Προφανώς χρειάζεται αλλαγή του αμυντικού δόγματος της Ελλάδος απέναντι σε εχθρούς και «φίλους». Επειδή όμως η εναλλακτική πρότασις «προληπτικού κτυπήματος» (Παναγιώτης Κονδύλης 1980) προσκρούει στην ατολμία του  κληρονομοπελατειακού συστήματος και στη πολιτική κυριαρχία του κατευναστικού ρεύματος που διαχέει την Ελληνική κοινωνία , επείγει η αναδιατύπωση της Εθνικής στρατηγικής εις τρόπον ώστε να γνωρίζουν  γείτονες και  πάτρωνες της Τουρκίας ΝΑΤΟ,  Βρετανία, Γερμανία, Ρωσία αλλά και το φιλότουρκον Στέητ Ντιπάρτμεντ,  τις συνέπειες της περαιτέρω κλιμακώσεως της Τουρκικής επεκτατικότητος εις βάρος της χώρας μας.

Η αποθάρρυνση των  Τουρκικών kinetics συσχετίζεται με την επίγνωση του κόστους - ωφελείας υπό του αντιπάλου εις περίπτωσιν περιορισμένης ενεργείας. Εάν λχ. ο Ρώσος πρόεδρος Βλαδίμηρος Πούτιν εγνώριζε το κόστος της εμπλοκής  στην Ουκρανία , εκ της αποτελματώσεως του πολέμου με το ΝΑΤΟ και κυρίως από τη διπλωματική του ήττα , με αναγνώριση της Ουκρανίας ως υποψηφίας χώρας εντάξεως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τον επανεξοπλισμό της Γερμανίας και την εγκατάλειψη της ουδετερότητος της Σουηδίας και Φιλανδίας , θα είχε σκεφθεί «δύο φορές» την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.  

Εάν οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι οιαδήποτε τυχοδιωκτική κίνηση στο Αιγαίον θα προκαλέσει γενικευμένο πόλεμο με την «Ελληνική συμμαχία» (Ελλάς ,Γαλλία και Ισραήλ) και θα σημάνει ξεσηκωμό των Κούρδων (14 εκατομμυρίων επισήμως) στο εσωτερικό της Τουρκίας , τότε η αποτροπή θα λειτουργήσει και οι απειλές θα ατονήσουν .Η συχνή επανάληψη γελοιοποιεί την Τουρκική ηγεσία , εν όψει μάλιστα εκλογών.

Λέγεται  στο διαδίκτυο, ότι η Ρωσική κυβέρνηση προειδοποίησε τους Ρώσους τουρίστες  ν’ αποφύγουν τα Μικρασιατικά παράλια το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου...

-Γιατί άραγε; Επίκειται η Τουρκική κίνηση εις βάρος της Ψερίμου , του Αγαθονησίου, ή στο Φαρμακονήσι; Τότε η στρατικοποίηση των πρέπει να ενταθεί καθώς  δικαιολογείται πλήρως και νομίμως.

Η δήλωσις ότι πάσα επίθεση θα σημάνει γενίκευση των εχθροπραξιών καθ’ όλο το μήκος της μεθορίου με τον επιτιθέμενο , τότε είναι πολύ πιθανόν - αν όχι βέβαιον - ότι ο  πόλεμος θα έχει αποτραπεί . Αν η κυβέρνηση Γούναρη τον Αύγουστο του 1922 είχε προχωρήσει στην Άγκυρα, ο Κεμάλ θα είχε ανατραπεί.

Η Ιστορία διδάσκει ότι εάν δεν είχε επιτραπεί στη Γερμανική κυβέρνηση να επανεξοπλίσει την Ρηνανία, που απαγορεύετο από την Συνθήκη των Βερσαλλιών του 1918, η αποτροπή του Ευρωπαϊκού πολέμου δεν εχρειάζετο πολεμική «κίνηση» των Συμμάχων  αλλά μία απλή δήλωση απορρίψεως των τυχοδιωκτισμών του Χίτλερ, οποίος θα ανετρέπετο από την κακή κατάσταση της Γερμανίας το 1939.

Κατά την ίδια έννοια,  αν ο Ερντογάν γνωρίζει ότι αν κινηθεί κατά της Ελληνικής κυριαρχίας θα διατρέξει άμεσο κίνδυνο και τότε θα βάλει τον υπουργό του Χολουσί Ακάρ να ζητήσει συνδιαλλαγή με τον ομώνυμο  Έλληνα υπουργό , που βεβαίως δεν θα περιλαμβάνει τον εξοπλισμό των Ελληνικών νήσων , ο οποίος είναι αδιαπραγμάτευτος.