Αυτές είναι οι πληροφορίες που συνέλεξε το energia. gr μιλώντας με στελέχη της αγοράς. Θυμίζουμε ότι ο Διαχειριστής έχει ήδη αναλάβει πρωτοβουλίες στο πλαίσιο του σχεδίου REPoweEU, που έχουν τεθεί υπόψη της Κομισιόν και αφορούν: πρώτον, στη νέα πλωτή δεξαμενή αποθήκευσης LNG (FSU) στην Ρεβυθούσα που ανατέθηκε στην Gaslog με στόχο την ενίσχυση της ασφάλειας εφοδιασμού ενόψει του επόμενου χειμώνα, καθώς συμβάλει στο να καταπλέουν πιο γρήγορα τα πλοία μεταφοράς LNG. Η νέα μονάδα θα είναι έτοιμη τον Ιούλιο.
Δεύτερον, στη χρήση των εγκαταστάσεων αποθήκευσης της Ιταλίας, ιδέα την οποία στελέχη της αγοράς που μας μίλησαν, θεωρούν ότι θα επιβαρύνει το τελικό κόστος χρήσης στην Ελλάδα, αφού η χώρα μας παραμένει η μόνη στην Ευρώπη χωρίς υποδομές αποθήκευσης. Όμως η λύση της Ιταλίας είναι εκ των ων ουκ άνευ αφού η γειτονική χώρα διαθέτει αποθηκευτικούς χώρους υψηλής χωρητικότητας (20 bcm) αλλά και επειδή το αποθηκευμένο αέριο μπορεί να μεταφερθεί στην Ελλάδα μέσω του αγωγού TAP.
Και τρίτον, στο διπλασιασμό της χωρητικότητας του συστήματος μεταφοράς αερίου, καθώς η χώρα μας αποκτά κομβική θέση σε ό,τι αφορά στον εφοδιασμό της γειτονικής Βουλγαρίας, αλλά και της Ρουμανίας (ο αριθμός των πλοίων που καταπλέουν από αυτές τις δύο χώρες στην Ρεβυθούσα έχει αυξηθεί εντυπωσιακά το τελευταίο διάστημα). Άλλωστε η κύρια πηγή τροφοδοσίας δεν είναι πλέον το αέριο από την Ρωσία, αλλά το LNG, όπως αποδεικνύεται και από τις πυρετώδεις προσπάθειες αύξησης του αριθμού των τερματικών σταθμών επαναεριοποίησης στην ελληνική επικράτεια (FSRU Αλεξανδρούπολης και Κορίνθου).
Η Ελλάδα επομένως, προσπορίζεται σημαντικά έσοδα από τα τέλη διέλευσης και μεταφοράς χάρη στις υποδομές που διαθέτει, κάτι, που εφόσον τις αυξήσει, θα διασφαλίσει, εσαεί, πολύτιμα έσοδα για τον εθνικό προϋπολογισμό, υποστήριζουν πηγές της αγοράς. Σε ό,τι αφορά στη θέση της χώρας στην παρούσα κρίση, η Ελλάδα, θεωρούν, είναι λίγο πιο τυχερή από τις άλλες εταίρους της, καθώς η μεγάλη βιομηχανία της είναι ο τουρισμός που αποτελεί δραστηριότητα ήπιας εντάσεως κεφαλαίου και ενέργειας, σε αντίθεση με τις κύριες βιομηχανικές χώρες της ηπείρου, όπως η Γερμανία, των οποίων οι επιχειρήσεις υποφέρουν οικονομικά εν μέσω αυτών των υψηλών τιμών της ενέργειας.
Ακόμη όμως και για χώρες όπως η Ισπανία, που έχει αναπτυγμένα δίκτυα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων και υποδομές φυσικού αερίου –διαθέτει επτά τερματικούς σταθμούς επανεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου- διαθέτει άμεση σύνδεση με την Αλγερία και με το Μαρόκο και έχει μηδενική εξάρτηση από το ρωσικό αέριο - εν τούτοις, κατά ένα εξωπραγματικό λόγο, οι τιμές της ενέργειας δεν είναι φθηνότερες. Στην πραγματικότητα τα επίπεδα τιμών της ιβηρικής χώρας είναι παραπλήσια με τα ελληνικά και τούτο επειδή είναι ενταγμένη στον κύκλο εισαγωγών που χαρακτηρίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της.
Κατά τα στελέχη της αγοράς με τα οποία συνομιλήσαμε, οι εισαγωγές ρωσικής ενέργειας είχαν κάποτε νόημα επειδή ήταν φθηνές. Αλλά σήμερα, παρά το γεγονός ότι η Ε.Ε. εξαγγέλει την απεξάρτησή της από την Μόσχα, στην ουσία, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να αλλάξει κεντρικό προμηθευτή, καθώς θα εξαρτάται βαρέως από το αμερικανικό υγροποιημένο αέριο. Οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι οι χώρες εξαγωγής, ήτοι, οι ΗΠΑ, η Αλγερία, το Μαρόκο και το Κατάρ που θα καλύψουν μεν ένα μεγάλο, αν όχι στο σύνολό τους, τις ποσότητες ρωσικού αερίου που θα χαθούν για την Ε.Ε., αλλά με κατά πολύ υψηλότερο κόστος, δε.
Το γεγονός ότι δεν υπάρχει στο τραπέζι μια μακρόπνοη στρατηγική για την ενέργεια, θέτει σε κίνδυνο τόσο τη χώρα, όσο και το σύνολο της Ε.Ε. Είναι φανερό, για πολλά σημαίνοντα στελέχη της εγχώριας αγοράς, ότι το σχέδιο για την Ενεργειακή Μετάβαση δεν μπορεί να ευοδωθεί χωρίς να υπάρχουν οι ασφαλιστικές δικλείδες που μόνο τα ορυκτά καύσιμα μπορούν να προσφέρουν σε αυτή την πορεία προς το μέλλον. Το φυσικό αέριο, υποστηρίζουν, είναι χρήσιμο εκτός όλων των όλων, επειδή αποθηκεύεται εύκολα και φθηνά, σε αντίθεση με την ηλεκτρική ενέργεια που παρά τις προσπάθειες να βρεθεί ένας αποτελεσματικός, αποδοτικός και οικονομικός τρόπος να αποθηκευτεί, δεν έχει γίνει ακόμη δυνατό. Ειδικότερα δε στην Ελλάδα, που τα δίκτυα ηλεκτρισμού είναι κορεσμένα.
Η έλλειψη σαφούς στρατηγικού σχεδιασμού είναι εκείνη που έτρεψε σε φυγή τις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες που ήρθαν πριν από μερικά χρόνια, ως υποψήφιοι επενδυτές, για να βοηθήσουν τη χώρα να εντοπίσει κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Η υποχρεωτική στροφή στις έρευνες που έκανε η κυβέρνηση, παραμένει σήμερα στον αέρα, μετά την αποχώρηση της Repsol και της Total και τη διαφαινόμενη αποχώρηση και της Exxon, εξαιτίας της απογόητευσής τους για την πολυετή απροθυμία της ελληνικής Πολιτείας να προχωρήσει το θέμα των ερευνών και τη σημαντική οικονομική αιμορραγία σε καθημερινή βάση που υπέστησαν. Για παράδειγμα, οι φερόμενες ζημίες της ισπανικής εταιρείας ανέρχονταν, κατά πληροφορίες του energia.gr, σε 80 χιλιάδες ευρώ ημερησίως! Πλέον οι ελπίδες για να ευοδωθεί το καθυστερημένο εθνικό εγχείρημα έχουν εναποτεθεί στους λεγόμενους εθνικούς «πρωταθλητές», τα EΛΠΕ και την Energean.
Η δε πολιτική προσέγγιση και προτεραιότητα στα ζητήματα της ενέργειας είναι πρωτίστως θέμα πολιτισμού και παιδείας. Υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν ότι το πετρέλαιο αποτελεί καταδίκη για τις χώρες τους. Στην Νορβηγία δεν θα καταφερθεί όμως κανείς εναντίον των υδρογονανθράκων. Τα χρήματα που πιστώνεται κάθε πολίτης από τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου είναι λογικό και επόμενο να κατασιγάζουν τις όποιες αντιρρήσεις για τις επιπτώσεις της χρήσης υδρογονανθράκων στο περιβάλλον. Άλλωσε τόσο η Νορβηγία όσο και η γειτονική Δανία, αλλά και η Ολλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, όλες χώρες παραγωγής υδρογονανθράκων επί δεκαετίες, χρηματοδοτούν σήμερα την Ενεργειακή Μετάβασή τους με «βρώμικα» πετροδόλαρα!
Εν κατακλείδι, όλη αυτή η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην Ευρώπη των Βρυξελλών, και εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία, δεν πρόκειται να επιλυθεί εύκολα, επειδή υπάρχει πανσπερμία συμφερόντων και διαφορετικών επιδιώξεων εντός του πλαισίου λειτουργίας της Ένωσης, αλλά και σε επίπεδο επιχειρήσεων του ενεργειακού κλάδου. Από μόνο του, όλο τούτο λειτουργεί ως μοχλός αποδυνάμωσης της Ε.Ε. Η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει μακρόπνοο στρατηγικό σχεδιασμό στην ενέργεια, όπως η Γαλλία. Την δεκαετία του '70 το Παρίσι είχε επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Β. Αφρικής χωρίς επιτυχία. Στράφηκε λοιπόν μαζικά στην πυρηνική ενέργεια. Σήμερα η Γαλλία έχει τα λιγότερα προβλήματα σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. η οποία είναι, σαφέστατα, το μεγάλο θύμα αυτής της κρίσης των ημερών μας.