Γάλλου Προέδρου Μακρόν που ευρίσκεται κοντύτερα στον στρατάρχη Πετέν παρά στον στρατηγό Ντε Γκωλ και με τον Ιταλό υπηρεσιακό Πρωθυπουργό «σουπερ» Μάριο Ντράγκι, που απέτυχε να γίνει Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, κατήγγειλαν την Αρχή της Ομοφωνίας.
Από τις λίγες αρχές που έχουν απομείνει αλώβητες της ιδρυτικής Συνθήκης της Ρώμης, της πάλαι ποτέ Κοινής Αγοράς το 1947. Οι τρεις «μεγάλοι» απαίτησαν όπως οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης λαμβάνονται από την αυξημένη πλειοψηφία των κυβερνήσεών τους, Γερμανίας, Γαλλίας και Ιταλίας. «Για να είναι γρήγορες», αν και πρωτίστως θα έπρεπε να ήσαν ορθές και αβίαστης αποδοχής.
Το πρόβλημα της ταχύτητος/αποτελεσματικότητος των πολιτικῶν ἀποφάσεων ἀντιμετώπισαν πρῶτοι οἱ «ἱδρυτικοί πατέρες» τῆς Ἀμερικανικῆς Ομοσπονδίας (Τζέφφερσον, Οὐάσιγκτων, Φραγκλῖνος) τό 1794 καί κατέληξαν ὅτι ὅλες οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς εἶναι «ἰσότιμες» μέ δύο ἐκλεγομένους γερουσιαστές ἑκάστη στήν Γερουσία καί ἀντιπροσώπους στήν Βουλή ἀναλόγως τοῦ πληθυσμοῦ των. Ἔτσι, ἡ ἐκτεταμένη Καλιφόρνια, ἡ πολυπληθέστερη σήμερα Πολιτεία τῶν ΗΠΑ, ἔχει τόση δύναμη στήν Γερουσία ὅση καί ἡ Ντελαγουέρ μέ ἐλάχιστη ἐπιφάνεια καί πληθυσμό.
Τώρα, αν οἱ πολιτικές ἀποφάσεις τῆς Ὑπερδυνάμεως ἦταν ὀρθές, εἶναι συζητήσιμο, ἄν κρίνομε ἀπό τούς πολέμους στό Βιετνάμ, Λάος, Καμπότζη, Ἰράκ, Λιβύη, Ἀφγανιστάν καί τελευταίως στήν Οὐκρανία. Πάντως ἡ ἰσοδυναμία ψήφου τῶν Πολιτειῶν διεφύλαξε τήν ἑνότητα τῆς Ἀμερικανικῆς Ὁμοσπονδίας, διότι ἄλλως ἦταν ἀμφίβολη ἡ συμμετοχή τῶν νοτίων Πολιτειῶν.
Ουδόλως τυχαίως, δώδεκα …νότιες καί μερικές ὑπερβόρειες χῶρες τῆς ΕΕ ἐναντιώνονται σήμερα στήν κατάργηση τῆς Ὁμοφωνίας, τήν ὁποία προανήγγειλαν οἱ Γερμανοί καί ἐιπολαίως δέχτηκαν οἱ Γάλλοι καί Ἰταλοί πού θά τήν βροῦν μπροστά τους ἄν ἐγκριθῇ (λ.χ. ἔνταξη τῆς Τουρκίας, κατάργηση τῆς Κοινῆς Ἀγροτικῆς Πολιτικῆς, ἐγκατάλειψη τῆς πυρηνικῆς ἐνεργείας κ.λπ.).
Χώρες όπως ἡ Βουλγαρία, Ρουμανία, Τσεχία, Σλοβενία, Σλοβακία, Μάλτα ἀλλά κι οἱ Σουηδία, Φινλανδία, Λεττονία, Ἐσθονία, Λιθουανία καί Δανία, ἀντιτίθενται στήν ἀπώλεια τοῦ δικαιώματος τῆς Ἀρνησικυρίας (ΒΕΤΟ), «ἔχουσαι γνῶσιν» τῆς γερμανικῆς ὑπεροψίας.
Ακόμη κι ἄν ἐπιτύχουν οἱ ἐκβιασμοί τῆς Λάυεν γιά τήν ἀποδοχή τῆς «ηὐξημένης πλειοψηφίας», δέν πιστεύουμε ὅτι λ.χ. ἡ Δανία θά παραμείνει στήν ΕΕ ἐάν καταργηθῇ ἡ Ὁμοφωνία.
Οι Δανοί ήσαν ἕτοιμοι νά μεταναστεύσουν ὅλοι στίς ΗΠΑ τό 1874, ὅταν ὁ «σιδηροῦς καγκελλάριος» Ὄττο φόν Μπίσμαρκ τούς νίκησε στόν πόλεμο γιά τό Σλέσβικ-Χόλσταϊν. Θά παραμείνουν σήμερα ὑπό γερμανική ἡγεσία στήν «Ἡνωμένη Εὐρώπη»; Πολύ ἀμφίβολον.
Αλλωστε θα χρειασθοῦν κοπιώδεις διασκέψεις τῶν 27 κυβερνήσεων γιά μιά νέα συνθήκη τῆς ΕΕ καί ἀρκετά δημοψηφίσματα, τά ὁποῖα ξέρουμε ἀπό τό παρελθόν ὅτι ἀπέρριψαν οἱ εὐρωπαϊκοί λαοί, ὅπως τό Πανευρωπαϊκό Σύνταγμα, τήν ἄκαπνο σημαία τῆς ΕΕ καί τόν «ὕμνο» τῆς Ἑνώσεως πού εἶναι …ἐμβατήριο τῆς 9ης συμφωνίας τοῦ Μπετόβεν!
Στη χώρα μας πολλοί είναι ἐκεῖνοι πού ἀνησύχησαν ἀπό τήν νέα ἐκστρατείας τῆς …ἀμαζόνας τοῦ Κομισαριάτου τῶν Βρυξελλῶν, τῆς Οὔρσουλα φόν ντέρ Λάυεν. Ἀδίκως. Διότι ἡ κατάργηση τοῦ ΒΕΤΟ ἔχει ἀνάγκη τῆς συμφωνίας ὅλων, μικρῶν καί «μεγάλων».
Δεν θα βρεθεί έστω και ἕνας Εὐρωπαῖος Πρωθυπουργός πού νά μήν ἔχει σπαταλήσει τό πολιτικό του κεφάλαιο σέ ἐσφαλμένες ἀποφάσεις καί νά καταψηφίσει τήν γερμανική πρόταση; Βεβαίως δέν ὁμιλοῦμε περί τῆς σημερινῆς Ἑλλάδος.