Οι εκπρόσωποι της ελληνικής Πολιτείας αναφέρουν, διαχρονικά, την Ελλάδα ως «μικρή χώρα». Το άκουσα εσχάτως από τον Υπουργό μας τον Εξωτερικών, Νίκο Δένδια, στην περιβόητη εκδήλωση του νορβηγικού ινστιτούτου διεθνών σχέσεων όπου παρενέβη και ο πρέσβης της Άγκυρας στο Όσλο. Αναρωτιόμουν ανέκαθεν, γιατί οι πολιτικοί ταγοί μας εξακολουθούν να μιλούν για την «μικρή Ελλάδα»; Αποσκοπούν σε κάτι, ή είναι απλώς μια παράδοση που μας ακολουθεί από παλιά και αισθάνονται την ιερή υποχρέωση να τηρούν ευλαβικά; Ή είναι, ακόμη, κάποιου είδους μαθησιακή εθιμοτυπία στην οποία πρέπει να προσχωρήσουν εξαναγκαστικά οι Έλληνες πολίτες; Πέρα από την όποια ερμηνεία μπορεί

να δώσει κανείς, η ουσία είναι το εάν τελικά είμαστε όντως μια «μικρή» χώρα. Η Ελλάδα δεν είναι μικρή. Τουναντίον είναι μια χώρα με μεγάλο ειδικό βάρος και όπως κάθε κράτος στη Γη, έχει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, δυνατά και αδύναμα σημεία.

Η Ελλάδα είναι “superpower” στον πολιτισμό και τις τέχνες, γεγονός που την καθιστά κορυφαίο τουριστικό προορισμό στον κόσμο. Χρειάζεται ένα καλύτερο οργανόγραμμα και μεγαλύτερη ποιότητα στελεχών για να αποκομίσει ακόμη περισσότερα οφέλη για την οικονομία, καθώς και ισχυροποίηση του brand name «Hellas». 

*(Ολοκληρο το άρθρο στη στήλη Σχόλιο εδώ)

Διαβάστε ακόμα