την προφορική του συμφωνία με το Αμερικανό πρόεδρο Τζορτζ H.W.Bush, για την απομάκρυνση του εκ 380.000 ανδρών Σοβιετικού στρατού , εδρεύοντος στην Ανατολική τότε Γερμανία και στις άλλες χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας , όπου είχε εγκατασταθεί ως αντιστάθμισμα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας (ΝΑΤΟ).
Το «άλμα βατράχου» της Νατοϊκής δημοσιοϋπαλληλίας εγένετο αργότερα στο κενό που δημιούργησε η έλλειψη Συνθήκης για τον τερματισμό του «Ψυχρού Πολέμου». Τόσον οι Ευρωπαίοι καρεκλοκένταυροι του ΝΑΤΟ – κάπου 35.000 υπάλληλοι – όσον και οι Ταλεϋρανδίσκοι του Αμερικανικού Στέιτ Ντιπάρτμεντ ενεθυμήθησαν την «προφορική» εγγύηση που είχε παράσχει ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέημς Μπέϊκερ στον ομόλογο της Σοβιετικής Ενώσεως, ΄Εντουαρντ Σεβαρντνάτσε περί συγκρατήσεως του ΝΑΤΟ, όταν ο νυν πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαδίμηρος Πούτιν κατέλαβε εξ απήνης και προσήρτισε την Κριμαία το 2014, και την αθέτησαν.
Αλλ’ η Κριμαία υπήρξε «ανακατάληψις» παραδοσιακού Ρωσικού εδάφους που ο Ουκρανικής καταγωγής διάδοχος του Στάλιν, Νικήτα Χρουστσώφ είχε «χαρίσει» μετά την ...Απολισταλινοποίηση , στην Σοβιετική Δημοκρατία της Ουκρανίας.
Όταν ο σιτοβολών αυτός της Ευρώπης που εποφθαλμιούσε κι ο Χίτλερ ως «ζωτικό χώρο» της Γερμανίας , ανεξαρτοποιήθη μετά το Τσερνομπίλ και την διάλυση της Σοβιετικής αυτοκρατορίας , μνήμες του παρελθόντος αφυπνίσθησαν. Η κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Νορθ Στρημ ΙΙ θύμισε τον διαμελισμό της Πολωνίας από τους Ναζί και του Μπολσεβίκους το 1940.
Όμως στην σημερινή Ρωσία παίζεται το προσωπικό δράμα του Ρώσου προέδρου Βλ. Πούτιν, πρώην στελέχους της ΚGB που βίωσε το δράμα της Γερμανικής «ενοποιήσεως» στο Βερολίνο κι οποίος έγινε ... «ταξιτζής» 1990 στην Μόσχα, για να επιζήσει.
Αργότερα , με τον οινόφλυγα πρόεδρο Γιέλτσιν, ο Πούτιν ηγηγήθη της «μεγάλης πατρίδος» Ρωσίας (διά πάντα Ρώσον και Ρωσίδα) αλλά δεν ελησμόνησε ποιό φίδι κολοβό ήταν το ΝΑΤΟ.
Όταν ο Πούτιν υπέγραψε το 2015 την Συμφωνία ΙΙ του Μινσκ δεν έτρεφε ψευδαισθήσεις για το εύθραυστον εφαρμογής της. Η συμφωνία αθετήθη μόλις ένα δυτικόφιλο καθεστώς εδραιώθη στο Κίεβο, οπότε κι ο Πούτιν κινητοποίησε 80.000 άνδρες «με αεροπλάνα και βαπόρια» στα σύνορα Ρωσίας με την Ουκρανία .Εις απάντησιν, Νατοϊκά αεροπλάνα και σκάφη παραβίασαν τα 12 μίλια στην Μαύρη Θάλασσα που όμως απέφυγε να επαναλάβει ο Πούτιν δια το Αιγαίον κατά την πρόσφατο συνάντηση του με τον Κυρ. Μητσοτάκη.
- Τι θα έκαναν οι Αμερικανοί , εάν η Ρωσία πετούσε με πυρηνικά βομβαρδιστικά και πολεμικά πλοία στην Καραϊβική ή στον Κόλπο του Μεξικού;
-Ό,τι και ο Τζών Κέννεντυ το 1963 κατά την κρίση της Κούβας που απείλησε πυρηνικόν Αρμαγεδώνα.
Πιο συντηρητικός ο πρόεδρος Πούτιν ζήτησε εγγυήσεις για αποχώρηση των ΝΑΤΟϊκών «συμβούλων» από την Ουκρανία και την Γεωργία και εδήλωσε ότι ουδένα απειλεί η Ρωσσία - έχει άλλωστε αρκετά προβλήματα.
Μόλις έμαθε το Ευρωπαϊκό Σοβιέτ των Βρυξελλών την πρόταση Μπάϊντεν διέρρηξε τα ιμάτια του, για την « Ρωσσική πρόκληση εις βάρος των αόπλων Ευρωπαϊκών λαών». Ενωρίτερον , η γνωστή και μη εξαιρετέα , περιοδεύουσα αντιπρόσωπος του Μπάιντεν στην Κύπρον, Ρωσία κ.ά , Βικτώρια Νούλαντ είπε το αμίμητο «Fuck the EU» για το άλυτο πρόβλημα των Ουκρανών.
Ο Reinhold Niebuhr είχε πή κάποτε ότι « οι προκλήσεις στις διεθνείς σχέσεις είναι η εξεύρεσις μιας προσωρινής λύσεως σε άλυτα προβλήματα». Την άποψη αυτή καλόν θα ήτο να υιοθετήσει κι ο πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης ,διότι έχει σειρά στα ΝΑΤΟϊκά , σκοτεινά σχέδια.