Αυτό σημαίνει ότι μακροπρόθεσμα η τιμή του φυσικού αερίου θα πέφτει - γρηγορότερα μάλιστα στον βαθμό που η ανθρωπότητα θα πετυχαίνει τους στόχους απανθρακοποίησης. Οι παραγωγοί θα πωλούν όσο όσο για να μην τους μείνει στο χέρι.
Η σημερινή εκτόξευση των τιμών του φυσικού αερίου είναι συνεπώς αντίθετη από την αναμενόμενη μακροχρόνια τάση.
Υπάρχουν δύο ειδών εξηγήσεις για την αναπάντεχη εξέλιξη. Η ανισορροπία οφείλεται είτε σε στενότητα πόρων κατάντι της παραγωγής (υγροποίηση, μεταφορά) σε συνδυασμό με απότομη αύξηση της ζήτησης είτε σε πολιτικές αποφάσεις γεωστρατηγικού χαρακτήρα.
Εάν το πρόβλημα είναι η στενότητα πόρων σε συνδυασμό με την ζήτηση, θα λυθεί μέσα σε λιγότερο χρόνο από ότι τώρα νομίζουμε - είναι θέμα λίγων μηνών. Εάν είναι το δεύτερο, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τίποτα αν και συνήθως οι αγορές επιβάλουν τους κανόνες τους τελικά.
Ανεξάρτητα από την αφορμή του κακού, ο μεγάλος (με διαφορά) χαμένος είναι η Ευρώπη.
Η ενεργειακή πολιτική της ΕΕ (και ιδιαίτερα της χώρας ηγέτιδας, της Γερμανίας) με πράξεις ή με παραλείψεις της (πχ αποπυρηνικοποίηση, απολιγνιτοποίηση πριν την ώρα τους) είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για την αναστάτωση.
Δείγμα η σχιζοφρενική πρόταση των πολιτικών στον πανικό τους από την αύξηση των τιμών να επιδοτήσουν στην ουσία την κατανάλωση αερίου του θερμοκηπίου για να αντιμετωπίσουν το βραχυχρόνιο πρόβλημα.
Αλλά αν θέλουμε φυσικό αέριο, υπάρχει άφθονο και σε καλή τιμή για πολλά χρόνια ακόμα. Για όποια αναταραχή προκύπτει κατά πάσα πιθανότητα φταίνε οι πολιτικοί μας ηγέτες δηλαδή τελικά εμείς.
Γιατί εμάς αφορά το ερώτημα. Θέλουμε άφθονη και φθηνή ενέργεια ή να πληρώνουμε ασφάλιστρο έναντι των κινδύνων από την κλιματική αλλαγή; Οι πολιτικοί μας θεωρούν δεδομένο από ότι φαίνεται το δεύτερο. Είμαστε σίγουροι ότι κατάλαβαν καλά το τι εμείς επιλέγουμε;
(από allazorevma.gr)