Στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών, κομβικό σημείο αποτελεί η ένταξη στο ΕΣΑΑ του νέου θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού καθώς και του χωροταξικού των ΑΠΕ, ώστε να αναπτυχθούν νέες τεχνολογίες, όπως τα θαλάσσια αιολικά πάρκα, που θα αξιοποιήσουν το τεράστιο αιολικό δυναμικό της ελληνικής θαλάσσιας επικράτειας. Υψηλής σημασίας είναι και τα κονδύλια 242 εκατ. ευρώ για την αποκατάσταση των παλαιών ορυχείων λιγνίτη στη Δ. Μακεδονία και τη Μεγαλόπολη, ώστε να αξιοποιηθούν οι εκτάσεις με αναπροσαρμογή των χρήσεων γης και τη δημιουργία οργανωμένων υποδοχέων δραστηριοτήτων. Επίσης προβλέπονται κονδύλια για τη δέσμευση και αποθήκευση CO2. Σημαντικά κονδύλια διατίθενται και για την εξοικονόμηση ενέργειας.
Ωστόσο, βασικό στοιχείο προβληματισμού που αναδεικνύει η έκθεση του ΙΕΝΕ αποτελεί το γεγονός ότι από το «Ελλάδα 2.0» απουσιάζουν επιδοτούμενες επενδύσεις της ελληνικής βιομηχανίας παραγωγής εξαρτημάτων/συστημάτων για έργα ΑΠΕ και έργα υποδομής, οι οποίες θα επέτρεπαν στην εν λόγω βιομηχανία να διαδραματίσει υποστηρικτικό ρόλο στην κατασκευή έργων ΑΠΕ και να δράσει καταλυτικά στη δημιουργία εγχώριας τεχνογνωσίας, απασχόλησης και εγχώριας προστιθέμενης αξίας, με αποτέλεσμα τη μείωση των εισαγωγών προϊόντων/συστημάτων ΑΠΕ και παράλληλα την ενίσχυση των εξαγωγών.
Οπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζει η εν λόγω μελέτη του ΙΕΝΕ, «… με τόσο πολλά χρήματα μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να κατευθύνονται σε ενεργειακές επενδύσεις, η ενίσχυση της παραγωγικής διαδικασίας αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία για την ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής με τη δημιουργία μιας σειράς προϊόντων, συστημάτων και της σχετικής με αυτά τεχνογνωσίας. Για αυτό το σχέδιο ανάκαμψης, όπως έχει παρουσιαστεί μέχρι στιγμής, υστερεί τραγικά από πλευράς στρατηγικής στον χώρο των παραγωγικών επενδύσεων».
kathimerini.gr