που είχαν αποκτήσει τα δάκτυλά του να μετατρέπουν τη νύχτα σε μέρα, μουρμούριζε κάτω από τα μουστάκια του: Φραγκιά τ' κερατά! Φραγκιά τ' κερατά!
Η σημερινή Γαλλία (χωρίς το «τ' κερατά») ηλεκτροφωτίζεται και απολαμβάνει το φθηνότερο ρεύμα στην Ευρώπη χάρη στα πυρηνικά εργοστάσια που αποτελούν την κύρια πηγή ηλεκτροπαραγωγής. Πιστώνεται παράλληλα με τη χαμηλότερη συμβολή στην εκπομπή ρυπογόνων αερίων και καταγράφει τα λιγότερα βιομηχανικά ατυχήματα στον κλάδο.
Τα επίσημα στοιχεία αναφέρουν ότι το 54% του ηλεκτρισμού που παράγεται στη Γερμανία, όπου απαγορεύθηκαν τα πυρηνικά, επιβαρύνει το περιβάλλον με μολυσμένα καυσαέρια ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στη Γαλλία είναι μόλις 8%, με το κόστος παραγωγής στη Γερμανία να είναι περίπου διπλάσιο σε σχέση με τη Γαλλία (30 ευρώ/MWh η πρώτη και 16 η δεύτερη).
Οσον αφορά τα ατυχήματα, στην περιοχή όπου βρίσκεται η πολυτραγουδισμένη γέφυρα της Αβινιόν και όπου λειτουργεί εδώ και 40 χρόνια ένα μεγάλο πυρηνικό εργοστάσιο, έχουν χάσει τη ζωή τους από αυτοκινητικά δυστυχήματα περίπου 200 Γάλλοι, ενώ δεν έχει χαθεί ούτε ένας από ραδιενέργεια.
Στη χώρα μας δεν θέλουμε ούτε να ακούσουμε την «κακιά λέξη που αρχίζει από Πυ». Το 80% των Ελλήνων απορρίπτει την πυρηνική ενέργεια, δέχεται όμως, θέλοντας και μη, την ύπαρξή της στις περισσότερες γειτονικές μας χώρες. Λες και η ραδιενέργεια χρειάζεται βίζα για να διασχίσει τα σύνορά μας.
Σύμφωνα με τον εθνικό σχεδιασμό, οι ανάγκες σε ηλεκτρισμό προβλέπεται ότι θα καλυφθούν από τις ΑΠΕ (Ανεξάντλητες Πηγές Ενέργειας) και από το Φυ (Φυσικό Αέριο). Διαβάζουμε, ότι το κόστος παραγωγής ηλεκτρισμού στη χώρα μας είναι το υψηλότερο στην Ευρώπη, φοβάμαι δε ότι θα εξακολουθήσει να είναι. Και εξηγώ γιατί:
Οι ΑΠΕ είναι μεν επιθυμητές, αλλά δεν αποτελούν ελληνικό συγκριτικό πλεονέκτημα. Εκείνος ο Αίολος είναι διπλοπρόσωπος, όπως ο συνάδελφός του ο Ιανός. Στις χώρες της Βαλτικής και της Βόρειας Θάλασσας είναι σταθερός, προβλέψιμος και αξιόπιστος, ενώ στο Αιγαίο ιδιόρρυθμος, πολυδιάστατος, που άλλοτε σηκώνει καρέκλες και τραπέζια και άλλοτε πέφτει επί μέρες σε τεμπέλικη άπνοια. Και ο άλλος, ο Απόλλωνας, δεν συμμαζεύεται στο σπίτι του στον Ολυμπο, αλλά σεργιανίζει με το άρμα του όλες τις ακτές της Μεσογείου. Οσον αφορά δε το Φυ, δεν ξέρω αν έχουν δίκιο αυτοί που το ονομάζουν «σωστή γέφυρα προς το μέλλον» ή οι αντίπαλοι που το θεωρούν «ρυπογόνο Δούρειο Ιππο των πετρελαιοπαραγωγών», αλλά για ένα πράγμα είμαι βέβαιος: Οτι έρχεται από μακριά και το κόστος μεταφοράς του το κάνει συγκριτικά ακριβότερο.
Θα είχαμε όμως φθηνότερο ρεύμα αν προσθέταμε την πυρηνική επιλογή; Μήπως ένα μικρό εργοστάσιο της νέας γενιάς που έχει βελτιωμένα χαρακτηριστικά ασφαλείας και μικρότερο αρχικό κόστος κατασκευής, θα ήταν για την Ελλάδα μια σωστή επένδυση, ακόμη και από ιδιώτες;
Δεν έχω έτοιμη την απάντηση στο ερώτημα. Πιστεύω όμως ότι αξίζει να το μελετήσουμε. Και να αποφασίσουμε γρήγορα. Στο Πυ και Φυ.
Ο Ραφαήλ Μωυσής διετέλεσε διοικητής της ΔΕΗ και πρόεδρος του Συμβουλίου Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής
*(Αναδημοσίευση από ΤΑ ΝΕΑ)