και των Ρώσων συμμάχων της, η γειτονική χώρα προκαλεί την Κύπρο με το άνοιγμα της παραλίας της Αμμοχώστου αλλά και την Ελλάδα με την νέα Navtex μια ανάσα από το Καστελόριζο. Οι δε Αμερικάνοι είναι έτοιμοι να της επιβάλλουν κυρώσεις με αφορμή τις δοκιμές που ετοιμάζει στους πυραύλους S-400.
Εν ολίγοις αυτή την στιγμή ο Ερντογάν έχει ανοικτά μέτωπα με τους πάντες: τις ΗΠΑ και την ΕΕ, την Ρωσία, αλλά και τα αραβικά κράτη με προεξέχουσα την Σαουδική Αραβία που επέβαλε εμπάργκο τουρκικών προϊόντων προκαλώντας πλήγμα στις διεθνείς εταιρείες ειδών ένδυσης με μονάδες παραγωγής στην Τουρκία. Όλα αυτά έχουν ολέθριες επιπτώσεις στην πορεία της τουρκικής λίρας. Την περασμένη Παρασκευή η ισοτιμία διαμορφώθηκε: ένα δολάριο έναντι 7,95 λιρών. Πρόκειται για την μεγαλύτερη διαφορά που έχει καταγραφεί. Ο αναλυτής της γερμανικής Commerzbank Tάτα Γκόζε εκτιμά ότι η Άγκυρα τελικά δεν θα αποφύγει το ΔΝΤ. Όσο κι αν το απορρίπτει μετά βδελυγμίας ο Ερντογάν.
Ιδιαιτέρως αποκαλυπτική είναι μία νέα έκθεση της γερμανικής Συνεταιριστικής Τράπεζας, «DZ», η οποία θεωρεί υπεύθυνο για αυτή την καταστροφική πορεία της τουρκικής οικονομίας τον ίδιο τον Τούρκο Πρόεδρο και την αυταρχική πορεία που έχει χαράξει εντός αλλά και εκτός των τειχών. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας, η «κατρακύλα» της τουρκικής λίρας, οφείλεται κυρίως στην αλλαγή του πολιτικού πλαισίου, στο οποίο κινείται η Τουρκία. «Στο επίκεντρο της εξέλιξης αυτής βρίσκεται ο Ρ. Τ. Ερντογάν, ο οποίος μετέτρεψε, από το 2016 τουλάχιστον, την Τουρκία σε ένα αυταρχικό κράτος», αναφέρει ο συντάκτης της μελέτης, S. Hettler στην «Deutsche Welle». Όπως εκτιμούν οι ειδικοί, η τουρκική Κυβέρνηση χρησιμοποίησε την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016, για να οικοδομήσει ένα αυταρχικό κράτος. Ωστόσο ο Γερμανός αναλυτής θεωρεί ότι η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο από την εξωτερική πολιτική που ασκεί ο Ερντογάν, καθώς η Άγκυρα έχει αναμειχθεί σε πολλά ζητήματα και προσφάτως και στην κρίση μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν. Αυτή η εξωτερική πολιτική δεν βοηθά επ’ ουδενί στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης και ενός υγιούς επιχειρηματικού κλίματος.
«Ο Τούρκος Πρόεδρος αναζητεί συνεχώς την αντιπαράθεση, όπως για παράδειγμα στη διαμάχη του με την Ε.Ε. για το φυσικό αέριο ή όπως προσφάτως στην κρίση μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν. Με τον τρόπο αυτό καταβάλλονται προσπάθειες αποπροσανατολισμού από τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και προσπάθειες εδραίωσής του στην εξουσία», σχολιάζει ο Hettler. Η εν λόγω μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα πως η ολοένα και πιο αυταρχική πορεία, καθώς και η εξωτερική πολιτική της αντιπαράθεσης έχουν ως αποτέλεσμα την πρόκληση ανασφάλειας στους επενδυτές. Κάτι που δεν φαίνεται ωστόσο να πτοεί τον Ερντογάν. Ακολουθώντας την πεπατημένη, ο Τούρκος Πρόεδρος κατηγορεί για όλα τους διεθνείς κερδοσκόπους και εφευρίσκει εχθρούς κυρίως από το εξωτερικό, συνεχίζοντας τις επιχειρήσεις-σκούπα των πολιτικών αντιπάλων του στο εσωτερικό. Ενώ ταυτόχρονα ανεβάζει τους τόνους στα εθνικά θέματα, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη από τα πραγματικά προβλήματα. Όμως μέχρι πότε;