Ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ σηκώνει σχεδόν μόνος του τον αγώνα στις ΗΠΑ για τη συγκράτηση της επιθετικότητας της Τουρκίας και έχει σημασία ότι ζήτησε ενεργοποίηση των αποφάσεων της Γερουσίας για επιβολή κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας, επισημαίνοντας ότι οι πολιτικές της συνιστούν απειλή για την ειρήνη και τη σταθερότητα αλλά και για τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή.
Η απορία μας είναι η εξής: Πού είναι το άλλοτε πανίσχυρο ελληνοαμερικανικό λόμπι; Έχουν διαλυθεί όλα πλέον στην ομογένεια; Η Αρχιεπισκοπή ασχολείται πια με τα εθνικά Θέματα; Γιατί αντιλαμβανόμαστε τις γενικές δεσμεύσεις που υπάρχουν και λόγω του γεγονότος ότι η Αρχιεπισκοπή υπάγεται πνευματικά και διοικητικά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο με τη σειρά του είναι σε κατάσταση ομηρίας από το τουρκικό καθεστώς.
Μόνο μικρές ομάδες νέων, κυρίως Ελληνοαμερικανών και Ελληνοκυπρίων, που πλαισιώνουν την οργάνωση HALC, κινούνται και δίνουν τη μάχη τους, επηρεάζοντας σημαντικό αριθμό γερουσιαστών και βουλευτών. Χωρίς να έχουν καμία θεσμική ή άλλου είδους σύνδεση ή εξάρτηση από τον κρατικό κορβανά σε Ελλάδα και Κύπρο. Και γι’ αυτό η σημασία της δράσης τους είναι πολύ μεγαλύτερη.
Είδαμε να γίνεται θέμα ακόμη και στην τουρκική κρατική τηλεόραση η «είδηση» για το κλείσιμο τζαμιού στην Αθήνα. Είδαμε και μια ανάρτηση (την οποία δημοσίευσαν τα tourkikanea.gr) που ανέφερε τα εξής: «Σήμερα παρέλαβα, μέσω Αστυνομίας, την ειδοποίηση από το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων για το κλείσιμο του τζαμιού Ανταλούς μετά από 30 χρόνια λειτουργίας.
Καταγγέλλω στον Αλλάχ την Ελληνική κυβέρνηση και όσους συνεργάστηκαν μαζί της συνειδητά ή ασυνείδητα για την σφράγιση του τζαμιού. Ο Αλλάχ μας αρκεί και είναι ο καλύτερος αντιπρόσωπος».
Από περιέργεια αναζητήσαμε τον συντάκτη της ανάρτησης και τον υπεύθυνο, προφανώς, της λειτουργίας του παράνομου τζαμιού. Είναι ο Αιγύπτιος Ναΐμ Ελγαντούρ, που προβάλλεται συνήθως ως πρόεδρος των Ελλήνων Μουσουλμάνων και είναι σύζυγος της Ελληνίδας Άννας Στάμου, που έχει ασπασθεί το Ισλάμ και είναι ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των μουσουλμάνων. Ο κ. Ελγαντούρ είναι που έσπευδε στη Θράκη για να υποδεχθεί τον γιο του Ερντογάν, προσευχόταν, όπως έλεγε, για τη νίκη του Ερντογάν και προσφάτως είχε εκφράσει τις ενστάσεις του για την αισθητική και το μέγεθος του τζαμιού στον Βοτανικό.
Ούτε φωνή ούτε ακρόαση από Ουάσινγκτον
Κάτι πάει λάθος στην εξωτερική πολιτική και, όπως λέει το ρητό, το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Έναν χρόνο μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία βρισκόμαστε στην εξής παράδοξη κατάσταση: Με τη Ρωσία οι σχέσεις μας είναι σχεδόν παγωμένες, για να μην πούμε εχθρικές. Με τις ΗΠΑ οι σχέσεις είναι ανύπαρκτες σε ό,τι αφορά τον Λευκό Οίκο και καθώς όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται από τον περίγυρο του Ντόναλντ Τραμπ, δεν υπάρχει καμιά πρόσβαση πια για την Αθήνα. Οι επαφές, ποτέ με τον Πομπέο, πότε με τον Μπόλτον, πότε με υφυπουργούς Εξωτερικών, είναι καλές, αλλά πρακτικά δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία. Πολύ περισσότερο, ουδεμία αξία έχουν οι –κάθε τρεις και λίγο– «θετικές δηλώσεις» του αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ, στον οποίο εξάλλου δεν στοιχίζουν και τίποτα, καθώς ολοκληρώνει τη θητεία του στην Αθήνα και τουλάχιστον επιδιώκει να κρατήσει ορισμένες φιλίες με έλληνες επιχειρηματίες, όπως έκαναν και οι προκάτοχοί του.
Με την Κίνα τι γίνεται;
Με την Κίνα οι σχέσεις είναι σαν… υπνωτισμένες, αφού μετά το ταξίδι Μητσοτάκη δεν έχει υπάρξει follow up, όχι μόνο στα οικονομικά, αλλά κυρίως στα πολιτικά ζητήματα. Όσον αφορά την ΕΕ, η αποκατάσταση των επαφών με την κ. Μέρκελ δεν έχει γίνει και έτσι συμμαχούμε με τον… Νίκο Αναστασιάδη, κάποιες φορές με τον Μακρόν και κάποιες φορές με τον Κουρτς. Όμως έτσι δεν γίνεται δουλειά…
(από www.paron.gr/2020/06/30)