να’ ναι παραμελημένα. Επιβάλλεται όθεν η άμεση ανάδειξη τους ώστε να αναδειχθούν ως το παγκόσμιο χρέος του πολιτισμού στην διαχρονικότητα του Ελληνισμού.
Η πεζοδρόμηση εν τούτοις της Οδού Πανεπιστημίου θέλει προσοχή. Δεν είναι εύκολος, δια τον λόγον ότι η πρωτεύουσα μπορεί να διχασθεί εις νοτιοανατολική και βορειοδυτική, αφού η «λεωφόρος» Πανεπιστημίου είναι διαμπερής και συνδέει τα δύο τμήματα της πόλεως: το ένα προηγμένο και το άλλο υποβαθμισμένο όπου κάποιος να μην μπορεί να το φθάσει δι’ αυτοκινήτου. Ο κυκλοφοριακός φόρτος θα προκαλέσει συμφόρηση ή/και θα μεταφερθεί αλλού.
Καλύτερα θα ήταν η φροντίδα του Δημάρχου να στραφεί προς την οδό Πατησίων ,με σπουδαία ιστορικά κτίρια (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Πολυτεχνείο, Πεδίον του Άρεως που τόσον υποφέρουν σήμερα) αλλά και στην οδό Αχαρνών/πλατεία Βικτωρίας, που κατέστη δυστυχώς περιοχή του «τρίτου κόσμου».
Ο τυχόν αποκλεισμός του κέντρου θα το απονεκρώσει όπως συνέβη με τις διάφορες «πεζοδρομήσεις» που μόνον δια πεζούς δεν είναι πιά. Η αναρχία και η παντελής έλλειψη αστυνομεύσεως ευθύνονται για την θλιβερή εικόνα των «πεζοδρόμων», ιδίως το βράδυ.
Εάν ο Δήμαρχος ενδιαφέρεται πράγματι για την δημιουργία περιπάτων στην Αθήνα ας ολοκληρώσει το σχέδιον της ενοποιήσεως των Αρχαιολογικών χώρων, από Καισαριανής μέχρις Κεραμεικού που έμεινε εκκρεμές και ας ανοίξει τον Περίπατο της βορείας πλευράς της Ακροπόλεως - εξ ού και το όνομα .
Οι αρχαίοι Αθηναίοι περιπατούσαν τα απογεύματα του θέρους για να δροσιστούν κατά μήκος της βορείου κλιτύος του Ιερού Βράχου. Οι σύγχρονοι δεν μπορούν να απολαύσουν τον πρώτο «Περίπατο» της ιστορίας γιατί είναι κλειστός.