της Τουρκίας και της Λιβύης δεν γειτνιάζουν, ούτε υπάρχει κοινό θαλάσσιο σύνορο μεταξύ των δύο κρατών. Επιπρόσθετα, η «Συμφωνία» δεν λαμβάνει υπόψη της τα ελληνικά νησιά και το δικαίωμά τους να έχουν θαλάσσιες ζώνες (υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ). Επισημαίνεται, επίσης ότι η «Συμφωνία» είναι άκυρη, καθώς δεν εγκρίθηκε από τη λιβυκή Βουλή, γεγονός που αποδεικνύεται και από σχετική επιστολή του Προέδρου της λιβυκής Βουλής προς τον Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. Για τους λόγους αυτούς, η χώρα μας απορρίπτει στο σύνολο της ως άκυρη και μη δυνάμενη να επηρεάσει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα τη συμφωνία αυτή. Επισημαίνεται, επίσης, ότι η σύναψη της «Συμφωνίας» διαταράσσει την ειρήνη και την ασφάλεια της περιοχής της περιοχής".
Καλές οι επιστολές και οι "ορθοί" διπλωματικοί χειρισμοί αλλά υπολείπονται κατά πολύ από την ενδεδειγμένη αντίδραση της χώρας μας εν όψει της κλιμακούμενης Τουρκικής επιθετικότητας η οποία δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Μια αναθεωρητική Τουρκία με ξεκάθαρες εδαφικές και επεκτατικές βλέψεις (βλέπε Συρία, Βόρειος Κύπρος, Αλβανία, Θράκη) προσπαθεί τώρα να βάλει πόδι στην Λιβύη και στις Ελληνικές θάλασσες νότια της Κρήτης και στα Δωδεκάνησα. Το ελάχιστο που μπορεί και πρέπει να κάνει η χώρα μας είναι να δημοσιοποιήσει επί τέλους τις θέσεις της ως προς την υφαλοκρηπίδα που πιστεύει ότι της ανήκει βάσει των προβλέψεων του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, την ΑΟΖ που διεκδικεί και τα χωρικά ύδατα που τις ανήκουν. Κάτι λιγότερο από αυτά στα μάτια της Άγκυρας ισοδυναμεί με υποχωρητικότητα και αποδοχή των παράνομων και παράλογων τουρκικών διεκδικήσεων. Εάν σήμερα μετά από το νέο αυτό Τουρκικό θαλάσσιο πραξικόπημα (είχαν προηγηθεί οι παράνομες έρευνες και γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της Κύπρου) δεν μπορεί η χώρα μας να αντιδράσει με πλέον δυναμικό και νόμιμο τρόπο τότε είμαστε καταδικασμένοι στην μοίρα μας και στη συστηματική από εδώ και στο εξής συρρίκνωση του εθνικού κυριαρχικού χώρου μας.
Οι προθέσεις και τα σχέδια της Τουρκίας του Ταγίπ Ερντογάν δεν κρύβονται και ως συνήθως προ αναγγέλλονται, και έχουν στόχο την σταδιακή αφαίρεση από την Ελλάδα τμημάτων της επικράτειας της, αρχής γενομένης από τον θαλάσσιο χώρο της τον οποίο και αδυνατεί να περιφρουρήσει. Σήμερα η Ελλάδα, μια μάλλον ευκατάστατη, οικονομικά ακμάζουσα και ευδαιμονούσα χώρα παρά, την πρόσφατη "κρίση", αδυνατεί να κατανοήσει το μέγεθος και ένταση της Τουρκικής περικύκλωσής. Το ποίημα "Τείχη" του Αλεξανδρινού Κ. Καβάφη όπου ομιλεί για τα "…μεγάλα κ´ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη" και "... Αλλά δεν άκουσα ποτέ τον κρότο κτιστών η ήχον, Ανεπαισθήτως μ ‘έκλεισαν από τον κόσμον έξω" ταιριάζει απόλυτα στην σημερινή κατάσταση. Παρά τις φωναχτές και μάλλον θεατρικές διαμαρτυρίες της (πχ απέλαση Λίβυου πρέσβυ) η κυβέρνηση αρνείται να αντιληφθεί το μέγεθος και ένταση του Τουρκικού πολιορκητικού κλοιού.
Για αυτό η μέχρι σήμερα Ελληνική αντίδραση στις προκλητικές και παράνομες Τουρκικές Ενέργειες μόνο ως χλιαρή και υποτονική μπορεί να χαρακτηριστεί, ενισχύοντας το εδώ και χρόνια κλίμα κατευνασμού που τείνει να επικρατήσει, και ουδόλως ενοχλεί την Άγκυρα η οποία μάλλον γελά με την "Ελληνική ενόχληση". Για αυτό η μόνη δυνατή ενέργεια από πλευράς Αθήνας την δεδομένη χρονική στιγμή, όσο η διεθνής κοινότητα δείχνει να δυσπιστεί ως προς τις Τουρκικές ενέργειες, είναι μια σειρά από συγκεκριμένα βήματα που συνοψίζονται ακολούθως:
(α) Επαναπροκήρυξη των ερευνητικών περιοχών νότια της Κρήτης που είχαν συμπεριληφθεί στον Β Διεθνή Γύρο Παραχωρήσεων το 2015, αλλά δεν διεκδικήθηκαν από τις εταιρείες ( πρόκειται για τα τεμάχια 13,14,15 και 18,19,20)
(β) Επέκταση σεισμικών ερευνών, υπό την εποπτεία της ΕΔΕΥ, σε όλη την ευρύτερη θαλάσσια περιοχή ανατολικά της Κρήτης μέχρι την Κάρπαθο, την Ρόδο και το Καστελόριζο εντός των ορίων της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο
(γ) Κατάθεση γεωγραφικών συντεταγμένων στα Ηνωμένα Έθνη σε δυο στάδια. Σε πρώτη φάση των περιοχών νότια της Κρήτης και στο Ιόνιο βάσει της χάραξης του Αυγούστου 2014 και των συντεταγμένων που υποβλήθηκαν τότε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Φεβρουάριος 2015). Σε δεύτερη φάση των συντεταγμένων που αφορούν τις υπόλοιπες θαλάσσιες περιοχές ανατολικά και ΝΑ της Κρήτης, Καρπάθου, κλπ.
(δ) Τμηματική επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 νμ (από τα 6 νμ που είναι σήμερα) καθ´ όλο το μήκος των ακτών της ηπειρωτικής Ελλάδας σε πρώτο στάδιο και κατόπιν σε Κρήτη, Κάρπαθο και Ρόδο κλπ. με αγνόηση του έωλου casus belli της Τουρκίας
(ε) Ανακήρυξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) για το σύνολο του Ελληνικού θαλάσσιου χώρου μέσω Προεδρικού Διατάγματος (σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη δεν απαιτείται προγενέστερη οριοθέτηση με τα όμορα κράτη).
Τέλος, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι αφ´ ης στιγμής η Ελλάδα καταθέσει γεωγραφικές συντεταγμένες στα Ηνωμένα Έθνη, και εν συνέχεια διατυπωθούν Τουρκικές αμφισβητήσεις προς τον ΓΓ των Ηνωμένων Εθνών, και αφού διαπιστωθεί σοβαρή απόκλιση θέσεων, αυτός πλέον έχει όλη την ευχέρεια να παραπέμψει το θέμα προς γνωμοδότηση στο Ναυτικό Δικαστήριο του Αμβούργου (και όχι στην Χάγη) το οποίο και είναι το κατ´ εξοχή αρμόδιο δικαστήριο για επίλυση θεμάτων σχετικών με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS). Αυτή η οδός είναι απείρως προτιμότερη από την πολυθρύλητη προσφυγή στην Χάγη η οποία όμως προϋποθέτει την σύναψη συνυποσχετικού κάτι που δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα δεχθεί να υπογράψει η Τουρκία.