Πολύ καιρό τώρα αισθανόμασταν και παρατηρούσαμε την μεταβολή. Τώρα όμως τη ζούμε. Η Τουρκία έχει αποκτήσει στρατηγική υπεροχή στην περιοχή έναντι των πάντων και φυσικά έναντι ημών. Αγόρασε S400, φλερτάρει ανοικτά με τον Πούτιν, συμπεριφέρεται με τη λογική της ισχύος πέρα και έξω από κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου 

και τελικώς η Αμερική όχι απλώς δεν συγκρούεται μαζί της αλλά την προσκυνά κιόλας. Και στο πρόγραμμα της συμπαραγωγής των F-35 την κράτησε και στην Συρία τοποτηρητή της, την διόρισε και από το ΝΑΤΟ δεν την απέβαλε. Η Δύση γνωρίζει ήττα διαρκείας στην Τουρκία. Επεχείρησε να ανατρέψει τον Ερντογκάν με πραξικόπημα. Απέτυχε. Προσπάθησε να τον διασύρει με σκάνδαλα και στον λαό του. Απέτυχε. Τον απείλησε με έξωση από το ΝΑΤΟ. Ηττήθηκε και πάλι. Τώρα συμβιβάζεται μεγαλοπρεπώς μαζί του υπό το ειρωνικό βλέμμα του Πούτιν. Τράμπ, Πούτιν, Στόλτενμπεργκ χρησιμοποίησαν ακριβώς τις ίδιες λέξεις για να δικαιολογήσουν την εισβολή Ερντογκάν: «Η Τουρκία έχει νόμιμα συμφέροντα ασφαλείας».

Η ανακήρυξη της Άγκυρας σε τοποτηρητή των ΗΠΑ στην Συρία έχει επιπτώσεις σε όλη την περιοχή και σε όλον τον συσχετισμό. Κατ’αρχήν στην Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Η λέξη «Δίκαιο της Θάλασσας» έχει διαγραφεί από την διπλωματική μας ορολογία. Σύντομα θα συρθούμε σε έναν διάλογο εφ’όλης της ύλης σε μείζονα συμφωνία «Ειρήνης και Φιλίας», και τελικό ζητούμενο τον συμβιβασμό για την ΑΟΖ και την διανομή των κοιτασμάτων . Έρχεται! Έπειτα έχει επιπτώσεις στο Κυπριακό. Συζητάμε για επανέναρξη του διαλόγου για την Μεγαλόνησο χωρίς να τολμάμε να πούμε τη λέξη «κυρώσεις» περικυκλωμένοι από πολεμικά τουρκικά πλοία και γεωτρύπανα. Τελικό ζητούμενο η διέλευση του αγωγού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη μέσω Τουρκίας δια του εδάφους ενός νέου Κυπριακού Κράτους. Έρχεται!

Η επισημοποίηση του γεγονότος, ότι η Τουρκία είναι η «επίσημη αγαπημένη» των ΗΠΑ στην Συρία, έχει επιπτώσεις και στον ευρωπαϊκό συσχετισμό. Οι Γερμανοί εισηγούνται ενθέρμως τον κατευνασμό της, διότι φοβούνται μήπως υλοποιήσει τις απειλές του ο Ερντογκάν και στείλει νέα κύματα προσφύγων προς το Βερολίνο μέσω Αθηνών. Υπό το φώς όλων αυτών των δεδομένων δεν πρέπει να αναμένουμε μεγάλη στήριξη από ουδένα. Όταν βλέπει κανείς με πόσο κυνισμό κρέμασαν οι ΗΠΑ τους Κούρδους στο τσιγκέλι αφήνοντάς τους βορά στους Τούρκους, τι να περιμένουμε εμείς; Αρμάδες; Το ραντεβού του Πρωθυπουργού με τον Τράμπ ακυρώθηκε, ο Πομπέο πέρασε από την Αθήνα και δεν δεσμεύθηκε για τίποτε (αντιθέτως απαίτησε να μη δεχόμαστε κινεζικές και ρωσικές επενδύσεις) ενώ ακόμη και ο Γενικός Γραμματεύς του ΝΑΤΟ Στόλντενμπεργκ μας ζήτησε να μην τους απασχολούμε με τα ελληνοτουρκικά. Στην πραγματικότητα είμαστε μόνοι μας. Χωρίς εναλλακτικές επιλογές.

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης τηρηθεισών των αναλογιών ακολουθεί μέσα στον συσχετισμό που βρήκε ήδη διαμορφωμένο, μια συνετή και ρεαλιστική πολιτική για να απομακρύνει την χώρα από τους κινδύνους. Το καλύτερο που έχει να κάνει για να κερδίσει χρόνο είναι να υποκριθεί ότι συζητά. Όχι να συζητά. Το καλύτερο που έχει να ελπίζει είναι να έχει απέναντί του μια εμπρηστική αντιπολίτευση για τα εθνικά ώς άλλοθι προς το ξένο παράγοντα, ώστε να αποφύγει να υπογράψει επώδυνους συμβιβασμούς. Η ουσία πάντως δεν αλλάζει, και αυτό ας αποτελέσει ένα μεγάλο παράδειγμα για εμάς. Ο Ερντογκάν στηριζόμενος στην αγάπη του λαού του και όχι στην λέσχη Μπίλντενμπεργκ και εφαρμόζοντας την πολιτική του ανεξάρτητου μη δεδομένου, χορεύει με άνεση στο ταψί την ψοφοδεή Ευρώπη, την πονηρή Ρωσσία και την ανεξήγητη Αμερική. Είς δε ότι αφορά εμάς, δεν του χρειάζεται καν η εισβολή. Είναι ήδη εδώ. Στις τηλεοράσεις μας που του κάνουν κάθε μέρα τεμενάδες! Στις ορδές των μεταναστών με δικούς τους πράκτορες φυτεμένους που μπορούν να αποσταθεροποιήσουν ανά πάσα στιγμή την χώρα. Στην Θράκη βεβαίως. Παντού,

Να το θυμόμαστε! Τα τείχη πέφτουν πάντοτε από τα μέσα. Από τις κερκόπορτες. Απαιτείται επειγόντως αφύπνιση και εθνική ανασύνταξη. Αλλιώς η μέρα που θα ξυπνήσουμε και θα διερωτώμεθα «πώς συνέβη αυτό;», δεν αργεί.

(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")