υπέγραψαν το Χάρτη της Ανεξαρτησίας, σηματοδοτώντας την απεξάρτηση της Βόρειας Αμερικής από τη Βρετανία και την αποικιοκρατική της πολιτική. Σήμερα, σχεδόν δέκα χρόνια μετά την αναγέννηση της πετρελαϊκής τους βιομηχανίας, οι ΗΠΑ οδεύουν τάχιστα προς την ενεργειακή τους ανεξαρτησία, έχοντας αυξήσει θεαματικά την εγχώρια παραγωγή φυσικού αερίου (όπου είναι πλέον αυτάρκεις, έχοντας μηδενίσει τις εισαγωγές) και -ίσως πλέον σημαντικό- έχοντας υπερδιπλασιάσει την παραγωγή τους σε αργό και υγρά κατάλοιπα (oil condensates). Σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στατιστικά στοιχεία από την Energy Information Administration (EIA) και το BP Statistical Review, η αμερικανική πετρελαϊκή παραγωγή το 2018 έφθασε στα 15,3 εκατ. βαρέλια/ημέρα, έχοντας σημειώσει αύξηση κατά 16,6% σε σύγκριση με το 2017. Να σημειωθεί ότι το 2008 η αμερικανική πετρελαϊκή παραγωγή ήτο μόλις 6,8 εκατ. βαρέλια/ημέρα, με αποτέλεσμα οι εισαγωγές να καλύπτουν το 65% της εγχώριας κατανάλωσης που ήτο στα 19,5 εκατ. βαρέλια/ημέρα, ενώ σήμερα η κατάσταση έχει αντιστραφεί πλήρως, με τις εισαγωγές να αντιστοιχούν μόλις στο 25% της εγχώριας ζήτησης, η οποία το 2018 είχε διαμορφωθεί στα 20,5 εκατ. βαρέλια/ημέρα.
Όπως γνωρίζουν καλά οι αναγνώστες του energia.gr, η αμερικανική παραγωγή αργού αυξήθηκε εντυπωσιακά την τελευταία δεκαετία μέσω της αξιοποίησης σε τεράστια κλίμακα κοιτασμάτων αργού πετρελαίου και φυσικού αερίου που μέχρι πρότινος ευρίσκοντο εγκλωβισμένα σε σχιστολιθικά πετρώματα. Η αξιοποίηση κατέστη δυνατή χάρις στην επαναστατική μέθοδο της "υδραυλικής ρωγμάτωσης", η οποία και εφευρέθηκε από τον ελληνικής καταγωγής George Phydias Mitchell, γεωλόγο και μηχανικό πετρελαίων από το Galveston του Τέξας (περισσότερες πληροφορίες στο μόλις εκδοθέν βιβλίο του συγγραφέα με τίτλο 'Πετρέλαιο, η Μοιραία Εξάρτηση', Εκδόσεις Αίολος, σελ. 543-545). Η δε εντυπωσιακή αύξηση της παραγωγής τα τελευταία δυο χρόνια από χιλιάδες σχιστολιθικά κοιτάσματα (κυρίως στις λεκάνες Permian,Eagle Ford,Gulf of Mexico,Bakken) υπόσχεται περαιτέρω αύξηση, έτσι που σε μια πενταετία περίπου οι ΗΠΑ να καταστούν όχι μόνο πετρελαϊκά αυτάρκεις, αλλά και εξαγωγείς.
Η ανάδειξη των ΗΠΑ ως του μεγαλύτερου πετρελαιοπαραγωγού παγκοσμίως, έχοντας ξεπεράσει σε απόλυτα νούμερα τη Σαουδική Αραβία (12,3 εκατ. βαρέλια/ημέρα το 2018) και τη Ρωσία (11,4 εκατ. βαρέλια/ημέρα), σηματοδότησε και την αλλαγή σκηνικού στον κομβικό ρόλο που μέχρι πρότινος έπαιζε ο OPEC στην εξασφάλιση ισορροπίας στην παγκόσμια πετρελαϊκή τροφοδοσία. Τα γεγονότα των τελευταίων τεσσάρων ημερών, κατά τη διάρκεια των οποίων επιτεύχθηκαν βασικές ρυθμίσεις μεταξύ Ρωσίας και Σαουδικής Αραβίας ως προς τον έλεγχο της παραγωγής των και οι αποφάσεις κατά την επακόλουθη τακτική εαρινή σύνοδο του καρτέλ στην Βιέννη -που στην πράξη επικύρωσε τη συμφωνία για συνέχιση της μείωσης της παραγωγής κατά 1,2 εκατ. βαρέλια/ημέρα για τους επόμενους 9 μήνες- είναι απόλυτα ενδεικτικά της αυξημένης επιρροής των ΗΠΑ στην παγκόσμια πετρελαϊκή αγορά. Σε βαθμό που ορισμένοι, με πλέον χαρακτηριστικές τις δηλώσεις του υπουργού Πετρελαίου του Ιράν, Μπιζάν Ζανγκανέ, να κάνουν λόγο για το τέλος του OPEC.
Πορεία των τιμών του Brent στο ICE του Λονδίνου κατά την τελευταία εβδομάδα
Οι δηλώσεις του Ιρανού υπουργού, η χώρα του οποίου ως γνωστό πλήττεται από τις αμερικανικές κυρώσεις που έχουν μειώσει τις εξαγωγές αργού κάτω από το 1,0 εκατ. βαρέλια/ημέρα, είναι ενδεικτικές του νοσηρού κλίματος που επικρατεί πλέον στις τάξεις του OPEC. Με το καρτέλ να έχει υποχρεωθεί σε μια καθαρά αμυντική στάση, προσπαθώντας με κάθε τρόπο, περιορίζοντας κυρίως την παραγωγή του, να κρατήσει τις τιμές πάνω από τα $60 το βαρέλι. Όμως, κάθε βαρέλι που μειώνει από την παραγωγή του ο OPEC αποτελεί καθαρό κέρδος για την αμερικανική παραγωγή, η οποία, σε αντίθεση με αυτή της Ρωσίας και των χωρών μελών του OPEC, δεν ελέγχεται κρατικά, αλλά καθορίζεται από τους κανόνες της προσφοράς και ζήτησης και τα σχέδια παραγωγής των χιλιάδων ανεξάρτητων παραγωγών των ΗΠΑ.
Πορεία των τιμών του Brent στο ICE του Λονδίνου κατά το τελευταίο εξάμηνο
Με τις ΗΠΑ να έχουν αυξήσει θεαματικά την πετρελαϊκή τους παραγωγή το τελευταίο διάστημα και εκτιμήσεις για περαιτέρω αύξηση τα αμέσως επόμενα χρόνια, την αμερικανική κυβέρνηση να επιβάλλει με το έτσι θέλω κυρώσεις δεξιά και αριστερά (Βενεζουέλα, Ιράν, Ρωσία) που στην πράξη περιορίζει την παραγωγή και τις εξαγωγές ανταγωνιστών της στο πετρελαϊκό εμπόριο, είναι φανερό ότι το παιχνίδι που παίζεται αφορά την επικράτηση στην παγκόσμια πετρελαϊκή αγορά και τον απόλυτο έλεγχο της παραγωγής και των τιμών. Σήμερα οι διεθνείς τιμές κινούνται καθοδικά, αψηφώντας τους περιορισμούς στην παραγωγή του OPEC και επηρεαζόμενες από τα αυξανόμενα παγκόσμια αποθέματα και τις εκτιμήσεις για μειωμένη ζήτηση, όπως εξάλλου προβλέπει ο ΙΕΑ στην τελευταία του έκθεση που κάνει λόγο για αύξηση στα +1,2 εκατ. βαρέλια/ημέρα το 2019, (στα 100,3 εκατ. βαρέλια/ημέρα) έναντι +1,3 εκατ. βαρελιών/ημέρα που προέβλεπε ως τώρα.
Σήμερα το μηνιαίο συμβόλαια του Brent, του διεθνούς benchmark,στην πρωινή συνεδρίαση του ICE στο Λονδίνο διαπραγματεύετο στα $62,48 το βαρέλι, έχοντας υποχωρήσει αισθητά από τα υψηλά των $66,50 που ήταν την περασμένη Δευτέρα. Παράλληλα το WTI, η αμερικανική ποικιλία, διαπραγματεύετο σε νέα χαμηλά στα $56,47 το βαρέλι στο NYMEX της Ν.Υορκης, από τα $60 το βαρέλι στις αρχές της εβδομάδας.