Οι υποστηρικτές των ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) γνωρίζουν πολύ καλά τους τρεις βασικούς πυλώνες της Βιώσιμης Ανάπτυξης: Οικονομία, Κοινωνία, Περιβάλλον. Η Συμφωνία του Παρισιού, έτσι όπως αυτή εφαρμόσθηκε, έδειξε ότι δεν έχει δοθεί αρκετό «βάρος» στον οικονομικό και κοινωνικό πυλώνα. Η Συμφωνία του Παρισιού επέβαλλε στους Ευρωπαίους καταναλωτές -δια του κρατικού παρεμβατισμού- φορολογία προς όφελος συγκεκριμένης τεχνολογίας και βιομηχανικών συμφερόντων. Είναι πρακτικά αδύνατο να μπορέσει κάποιος να επιβάλλει στους ευρωπαϊκούς λαούς με κοινωνικά αποδεκτούς πολιτικούς όρους τη Συμφωνία του Παρισιού.
Οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν αποδέχονται τις σφοδρές, έμμεσες και άμεσες, φορολογικές επιδρομές, οι οποίες απορρέουν από τη Συμφωνία του Παρισιού. Η κοινωνική αποδοχή των ΑΠΕ, επειδή αυτές χτυπούν ανελέητα τις τσέπες των ευρωπαϊκών νοικοκυριών, απομειώνεται δραματικά.
Οι ηγέτες που υπέγραψαν τη Συμφωνία του Παρισιού όφειλαν να γνωρίζουν εκ των προτέρων τις πιθανές αντιδράσεις που μπορεί να προκληθούν στις ευρωπαϊκές κοινωνίες εξαιτίας της εφαρμογής της Συμφωνίας. Η κοινωνική αποδοχή της Συμφωνίας του Παρισιού είναι δυναμική. Μπορεί να ανακληθεί ή να μεταμορφωθεί αναλόγως των συνθηκών. Η κοινωνία την αποδίδει, η κοινωνία την ανακαλεί.
Αυτό ακριβώς συνέβη στο Παρίσι με τα «κίτρινα γιλέκα». Η γαλλική κοινωνία ανακάλεσε την όποια αποδοχή της στη Συμφωνία του Παρισιού για την Κλιματική Αλλαγή. Τα «κίτρινα γιλέκα» εφήρμοσαν το παλιό σύνθημα των υποστηρικτών του οικολογικού κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης: «Think globally. Act locally». Αυτό το σύνθημα, γύρισε μπούμεραγκ στους θιασώτες της Συμφωνίας του Παρισιού.
Το «γρανάζι» ξεκίνησε
Από τον Οκτώβριο του 2015 που υπεγράφη η Συμφωνία του Παρισιού για την Κλιματική Αλλαγή, το «γρανάζι» των κοινωνικών-πολιτικών-οικονομικών επιπτώσεων ξεκίνησε τη λειτουργία του. Οι ιθύνοντες στην ΕΕ δεν έβλεπαν ή έκαναν ότι δεν έβλεπαν τις κοινωνικές-πολιτικές-οικονομικές επιπτώσεις της Συμφωνίας του Παρισιού και των «πράσινων» φόρων που αυτή η Συμφωνία παρήγε.
Η πιθανότητα να προκληθεί κάποιο κοινωνικο-οικονομικό και πολιτικό «ατύχημα» ως απόρροια της σφοδρής φορολογικής «πράσινης» επιδρομής, ήταν μεγάλη. Οι επιπτώσεις αυτού του «ατυχήματος» θα απέφεραν μεγάλη ζημιά. Από τα παραπάνω, είχε συναχθεί το συμπέρασμα ότι η επικινδυνότητα, λόγω της επιβολής σφοδρών «πράσινων» φόρων στους Ευρωπαίους πολίτες, θεωρούνταν ως σοβαρή.
Στις 27 Ιουνίου 2018 δόθηκε από τον παρόντα αρθρογράφο ξεκάθαρα η εκτίμηση κινδύνου ότι «η σύνδεση της δήθεν προστασίας του περιβάλλοντος (κλίμα) με τους φόρους (οικονομία) θα φέρει ίσως επικίνδυνες κοινωνικές καταστάσεις στο μέλλον. Τα παραπάνω ίσως λειτουργήσουν ως (επιπλέον) έμμεσος παράγοντας αύξησης του λαϊκισμού και των πολιτικών άκρων στην ΕΕ. Για τους Ευρωπαίους φορολογούμενους, δυστυχώς, ισχύει η εξίσωση: Περιβάλλον=Φόροι. Αυτό πρέπει να σταματήσει τάχιστα».
Πέντε μήνες μετά ξέσπασαν οι ταραχές στο Παρίσι. Τούτων λεχθέντων, επανέρχομαι σήμερα με την προειδοποίηση προς τις πολιτικές ευρωπαϊκές ελίτ: Πολύ φοβάμαι ότι η «πράσινη» ιδεοληψία θα φέρει την περαιτέρω αύξηση των πολιτικών άκρων. Η Συμφωνία του Παρισιού για την Κλιματική Αλλαγή χρειάζεται δομική έως και ολική αναδόμηση-διαμόρφωση, ώστε να αποκτήσει πάλι την απαραίτητη κοινωνική αποδοχή από τους ευρωπαϊκούς λαούς. Εάν οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν το αντιληφθούν σύντομα αυτό, τότε, ο κίνδυνος είναι μεγάλος. Έρχονται και οι ευρωεκλογές.
(slpress.gr)