Πρόκειται για τον Nord Stream 2, δηλαδή, η προέκταση του Nord Stream, που θα αυξήσει τις εξαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου προς την Γερμανία. Ο αγωγός αναμένεται να διοχετεύει φυσικό αέριο στα τέλη του 2019 και, σύμφωνα με την Ουάσιγκτον, θα αυξήσει την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από την Ρωσία. Η κολοσιαία επένδυση των 11 δισ. δολαρίων αποτελεί ένα από τα τρία ανάλογα σχέδια που, κατά τους ειδικούς, θα μεγιστοποιήσουν την επιρροή του Κρεμλίνου στην Ευρώπη και την Ασία.
Χιλιάδες χιλιόμετρα προς ανατολάς, κατασκευάζεται έτερος ο αγωγός που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τη Σιβηρία στην Κίνα, ενώ ένας τρίτος, που θα διέρχεται κάτω από τη Μαύρη Θάλασσα, θα μεταφέρει αέριο στην Τουρκία και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Η Ρωσία προμηθεύει την Ευρώπη με φυσικό αέριο από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και πέρυσι, κάλυψε τουλάχιστον το 33% της ζήτησης στη Γηραιά Ήπειρο. Το ποσοστό αυτό ενδέχεται να αυξηθεί στο 40% έως το 2025. Σύμφωνα με τον Τζόναθαν Στερν, συνεργάτη του Ινστιτούτου Ενεργειακών Μελετών της Οξφόρδης, η ζήτηση από την Ευρώπη αυξάνεται, εν μέρει και επειδή έχει εξαντληθεί το κολοσσιαίο κοίτασμα φυσικού αερίου στο Χρόνινγκεν της Ολλανδίας.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος επιδιώκει να προωθήσει το αμερικανικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη και να εκμεταλλευθεί την εκρηκτική ανάπτυξη της σχιστολιθικής βιομηχανίας των ΗΠΑ, χαρακτηρίζει τη Γερμανία «όμηρο» της Μόσχας. Πέρυσι υπέγραψε νομοθεσία που του δίνει το δικαίωμα να επιβάλει κυρώσεις σε όσες επιχειρήσεις συμμετέχουν στην κατασκευή του Nord Stream 2, συμπεριλαμβανομένων πέντε ευρωπαϊκών εταιρειών που τον χρηματοδοτούν.
Στις αρχές Οκτωβρίου, ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, δήλωσε κατηγορηματικά ότι ο αγωγός θα ολοκληρωθεί ακόμη κι αν αποσυρθούν οι εταιρείες που συνεργάζονται για την εκτέλεσή του. Σε ό,τι αφορά στον παλαιότερο αγωγό, δηλαδή, τον αρχικό Nord Stream που καλύπτει περίπου τις ίδιες περιοχές, διοχετεύει φυσικό αέριο στην Ευρώπη από το 2011.
Οι αντιδράσεις για τον Nord Stream 2 δεν προέρχονται, πάντως, μόνο από την Ουάσιγκτον, αλλά και από χώρες πολύ πλησιέστερες στη Ρωσία. Για παράδειγμα, η Πολωνία που ανήκε, άλλοτε, στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας, αλλά μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης διατηρεί τεταμένες σχέσεις με την πρώην σύμμαχό της. Εμπόδισε, έτσι, το σχηματισμό κοινοπραξίας ανάμεσα σε ευρωπαϊκές επιχειρήσεις που θα συνεργάζονταν με την Gazprom για την κατασκευή του αγωγού. Η Βαρσοβία αγοράζει ακόμη ρωσικό φυσικό αέριο, αλλά σκοπεύει να το αντικαταστήσει με εισαγωγές από τη Νορβηγία και άλλες χώρες, όταν θα λήξει το συμβόλαιο που έχει υπογράψει, στα τέλη του 2022. Σε ό,τι αφορά στη Γερμανία, η κυβέρνηση και οι μεγαλύτερες εταιρείες κοινής ωφελείας υποστηρίζουν αναφανδόν τη συνεργασία τους με τη Ρωσία, επισημαίνοντας ότι πρόκειται για μια σχέση που διήρκεσε καθ' όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και επεβίωσε της κρίσης ανάμεσα στην Ευρώπη και τη Μόσχα, με αφορμή την Ουκρανία.
«Υπήρξαν αξιόπιστοι προμηθευτές μας για τουλάχιστον 50 με 60 χρόνια», τονίζει ο Τόμας Μπαράις, υπουργός Ενέργειας της Γερμανίας, αναφερόμενος στους Ρώσους. Και επιμένει πως «η Ρωσία πρέπει να μιλάει με την Ε.Ε.». Οι εξαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη έφθασαν το 2017 στο επίπεδο ρεκόρ των 6,8 τρισ. κυβικών μέτρων. Σύμφωνα, όμως, με την Αντρι Στράκε, γενικό οικονομικό διευθυντή της γερμανικής εταιρείας ενέργειας RWW AG, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχεί κανείς για την αυξανόμενη επιρροή της Gazprom την αγορά. «Οι πολιτικοί πρέπει κάποιες στιγμές να το δηλώνουν αν κάτι τους ανησυχεί, αλλά για μας είναι απλώς μία επιχειρηματική συνεργασία», τονίζει και προσθέτει πως πρόκειται για μια ανοικτή αγορά και «όποιος θέλει να πουλήσει είναι ευπρόσδεκτος».