Πριν από λίγες ημέρες, και πιο συγκεκριμένα στις 17/5, οι διεθνείς τιμές αργού, μετά από ένα ράλι που ξεκίνησε τον περασμένο Μάρτιο, εκτοξεύθηκαν στα $80,50 το βαρέλι για το Brent, την ποικιλία ελαφρού πετρελαίου της Βόρειας Θάλασσας που τις τελευταίες δεκαετίες έχει καθιερωθεί ως το διεθνές benchmark.

Ταυτόχρονα, οι τιμές για την αμερικανική ποικιλία του West Texas Intermediate, το γνωστό WTI, κινήθηκαν και αυτές δυναμικά προς τα άνω, έχοντας προ πολλού σπάσει το φράγμα των $70 το βαρέλι. Όμως τις τελευταίες ημέρες οι τιμές υποχώρησαν άτακτα, με το Brent να βυθίζεται στα $74 το βαρέλι (25/5) για να επανακάμψει λίγο αργότερα (29/5) στα $77, επαναφέροντας μια έντονη μεταβλητότητα στην αγορά. Και το ερώτημα που τίθεται είναι το τι πραγματικά συνέβη ώστε να επανέλθουμε σε μια κατάσταση που χαρακτήρισε μεγάλο μέρος της περιόδου 2015 - 2016, όταν οι διεθνείς τιμές μειώθηκαν κατά 50% μέσα σε λίγους μήνες, μετά την κατάρρευσή τους το 4ο τρίμηνο του 2014.

Σύμφωνα με στελέχη πετρελαϊκών εταιρειών στο Λονδίνο, η μεταβλητότητα επανήλθε γιατί οι συμμετέχοντες στην αγορά άρχισαν αίφνης να γίνονται αποδέκτες αντικρουόμενων μηνυμάτων ως προς την παραγωγή και την προοπτική της μετά από ένα διάστημα όπου υπήρξε έντονη αβεβαιότητα για το εάν η πλανητική παραγωγή θα μπορούσε να ανταποκριθεί στην ισχυρή ζήτηση που είχε διαμορφωθεί κατά τους τελευταίους μήνες. Αυτή, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας, τον ΙΕΑ, τρέχει στα + 1,4 εκατ. βαρέλια την ημέρα σε σύγκριση με το 2017, σε μια παγκόσμια αγορά που προμηθεύεται πλέον με 99,0 εκατ. βαρέλια την ημέρα.

Η αβεβαιότητα που επικράτησε εντάθηκε μετά την απόφαση του Αμερικανού προέδρου στις 8/5 να αποσύρει τις ΗΠΑ από τη διεθνή συμφωνία για τον έλεγχο του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, γνωστή ως JCPOA, και τις αρνητικές επιπτώσεις που αυτή θα είχε στην παραγωγή και εξαγωγές ιρανικού αργού. Την ίδια χρονική περίοδο, η πολιτική και οικονομική κατάσταση στη Βενεζουέλα χειροτέρευε, με αποτέλεσμα τη συνεχιζόμενη ραγδαία πτώση της παραγωγής. η οποία το τελευταίο 18μηνο έχει μειωθεί κατά 1,0 εκατ. βαρέλια (από 2,5 εκατ. στο 1,0 εκατ. βαρέλια) με αντίστοιχη μείωση των εξαγωγών. Έναν ακόμα παράγοντα που ενέτεινε το κλίμα ανησυχίας ως προς την προμήθεια αποτέλεσαν τα πλέον πρόσφατα στοιχεία για την αμερικανική παραγωγή αργού, κυρίως από shale oil στις περιοχές Permian και Bakken, σε Τέξας και Οκλαχόμα αντίστοιχα. Παρά το γεγονός ότι η παραγωγή του αμερικανικού αργού είναι εμφανώς αυξημένη, κατά 1,2 εκατ. βαρέλια την ημέρα, στα 10,26 εκατ. βαρέλια ανά ημέρα σε σύγκριση με πέρυσι (με τη συνολική παραγωγή των ΗΠΑ να τρέχει στα 14,34 εκατ. βαρέλια/ημέρα), η πρόγνωση για επιπλέον παραγωγή στη γεωγραφική ζώνη του shale oil για το επόμενο 12μηνο είναι αρνητική λόγω προβλημάτων bottlenecking στη μεταφορά του αργού μέσω αγωγών στα διυλιστήρια του Κόλπου του Μεξικού και στο κεντρικό σημείο διάθεσης στο Cushing.

Με τον ΙΕΑ να προειδοποιεί ότι μια συνεχιζόμενη και ανεξέλεγκτη άνοδος των διεθνών τιμών ενέχει κινδύνους για την παγκόσμιο οικονομία -και ιδιαίτερα για τις πετρελαιοεισαγωγικές οικονομίες των αναπτυσσομένων κρατών- και ενώ σύντομα θα υπάρξουν αρνητικές  επιπτώσεις στη ζήτηση, OPEC και Ρωσία -οι οποίοι και ευθύνονται για την ανάκαμψη των τιμών μετά τη γνωστή συμφωνία τους το Δεκέμβριο του 2016 περί περιορισμού της παραγωγής κατά 1,5 εκατ. βαρέλια- γνωστοποίησαν τις συνομιλίες τους περί σχεδίου αναθεώρησης της συμφωνίας τους και χαλάρωσης των ποσοστώσεων παραγωγής των κρατών μελών του καρτέλ και των πέριξ της Ρωσίας παραγωγών. Η πληροφορία αυτή, δηλ. μιας πιθανής αύξησης της παραγωγής από τους OPEC and partners, υπήρξε ικανή να αναποδογυρίσει την αγορά, επαναφέροντας μια αβεβαιότητα ως προς το σημείο ισορροπίας μεταξύ προσφοράς και ζήτησης και ανόδου ή μη των αποθεμάτων. Εξ ου και η πρόσφατη υποχώρηση των τιμών κατά 7,5% και η μερική επανάκαμψη πριν δυο ημέρες, επαναφέροντας τη μεταβλητότητα στην ημερήσια διάταξη.

Εύλογα τα ερωτήματα ως προς την από εδώ και στο εξής πορεία των τιμών και εάν όντως οδηγούμεθα σε ένα κόσμο με περιορισμένη παραγωγή ικανή να καλύψει μια αυξανόμενη ζήτηση ή θα επανέλθουμε σε ένα καθεστώς free for all, με τους παραγωγούς να προσπαθούν ανεξαρτήτως τιμών να διασφαλίσουν το μερίδιο τους στην παγκόσμιο αγορά. Οι εκτιμήσεις διίστανται, αν και οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν ότι οι παραγωγοί έχουν κατανοήσει το μάθημα τους από την κατάρρευση των τιμών το 2014 / 2016 και άρα το πλέον πιθανό είναι να υπάρξει συνεννόηση με στόχο τη διατήρηση των τιμών σε υψηλά επίπεδα, στη ζώνη των $65 με $75 το βαρέλι, και αποφυγή μιας ανεξέλεγκτης ανόδου προς τα $100 το βαρέλι, παρά την ενδόμυχη επιθυμία και ροπή αρκετών παραγωγών για πρόσκαιρα κέρδη.