Του Στέλιου Σταυρίδη
Πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης μας πληροφορεί ότι η Ελλάδα είναι κορυφαία στην Ευρώπη στον τομέα της γραφειοκρατίας. Τα στοιχεία που παρέθεσε ο αρθρογράφος της «Εστίας» κ. Α. Παπανδρόπουλος, είναι και αποκαλυπτικά και συγκλονιστικά. Και μόνο η διαπίστωση ότι η μείωση της γραφειοκρατίας θα μπορούσε να αυξήσει το ΑΕΠ στην Ελλάδα κατά 3%(!) τα λέει όλα.
Πέραν όμως από αριθμούς, που θα ήταν υπεραρκετοί για να πείσουν κάθε Υπουργό και την Κυβέρνηση συνολικά να πάρει συγκεκριμένα, άμεσα και αποτελεσματικά μέτρα, ο απλός πολίτης, αυτός που δεν γνωρίζει τι σημαίνει ΑΕΠ, βιώνει τη γραφειοκρατία στο «πετσί» του. Αγανακτεί με όσα καθημερινά υφίσταται και συχνά, μη έχοντας άλλη διέξοδο, διακωμωδεί τη λειτουργία του κράτους, αν και γνωρίζει ότι η κατάσταση (σχεδόν πάντα) δεν είναι για γέλια, αλλά για κλάματα!
Είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχει ούτε ένας υπουργός, υφυπουργός ή στέλεχος της κυβερνήσεως και της αντιπολιτεύσεως, ούτε ένας Έλληνας που να μην αντιλαμβάνεται ότι η γραφειοκρατία, αντί να μας βοηθά και να μας προστατεύει, μας καταδυναστεύει και ταυτόχρονα «σκοτώνει» κάθε δημιουργική προσπάθεια.
-Γιατί, λοιπόν, τίποτα δεν αλλάζει ; Γιατί η κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται; Γιατί η επανίδρυση του κράτους έγινε περαιτέρω διόγκωση του κράτους; Γιατί οι υπουργοί δεν τολμούν και συνεχώς άγονται και φέρονται, μετατρέποντας σχεδόν κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας και μείωσης της γραφειοκρατίας σε παταγώδη αποτυχία; Φοβούνται το πολιτικό κόστος ;
-Ποιος και πώς μετράει αυτό το πολιτικό κόστος; Ποιοι είναι δηλαδή οι πολίτες που φοβόμαστε ότι θα θιγούν; Μήπως οι ορδές όλων αυτών που –εκμεταλλευόμενοι τη γραφειοκρατία, την πολυνομία και την αντινομία– κυριολεκτικά λεηλατούν τον κόπο του μικρού επιχειρηματία, του αυτοαπασχολούμενου, του απλού πολίτη και του συνταξιούχου; Όλων αυτών, δηλαδή, που τελικά όλο και σε κάποιο κόμμα είναι οργανωμένοι, όλο και κάποιους πολιτικούς «προστάτες» έχουν και έτσι συνεχίζουν ανενόχλητοι και απτόητοι τη δράση τους.
-Γιατί υπερισχύει πάντοτε η άποψη αυτών που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο εκσυγχρονισμού και απλοποίησης της νομοθεσίας και κατ’επέκταση της γραφειοκρατίας ; Μήπως όλοι αυτοί είναι ανεγκέφαλοι ; Μήπως είναι παρωχημένοι και αποκομμένοι από την κοινωνία; Μήπως είναι παντελώς ανίκανοι ;
Τίποτα απ’ όλα αυτά. Είναι ευφυέστατοι και δουλεύουν συστηματικά. Επιδιώκουν με κάθε μέσο τη διατήρηση αυτής της κατάστασης, διότι έτσι και αυτοί πλουτίζουν (παρανόμως, φυσικά) και η διαφθορά διαιωνίζεται. Μέτρησε άραγε ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας πόσο ποσοστό του 25% της παραοικονομίας (όπως μάλλον σωστά την εκτιμά) τροφοδοτείται και στηρίζεται στη γραφειοκρατία;
Η διαφθορά έχει συγκεκριμένες αιτίες και θέλει συγκεκριμένα μέτρα και δράσεις, απλές και εύκολες. Αν όλοι συμφωνήσουμε ότι η δαιδαλώδης γραφειοκρατία δεν επιτρέπει αποτελεσματικούς ελέγχους, οδηγεί σε αθέμιτο ανταγωνισμό, τροφοδοτεί την παραοικονομία και εμποδίζει την ανάπτυξη, τότε κανείς πολιτικός δεν μπορεί να έχει κανένα ελαφρυντικό που δεν λύνει τον – δήθεν – γόρδιο δεσμό.
Η μόνιμη επωδός των πολιτικών, ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού ή ότι απαιτείται κοινωνική συναίνεση, δεν πείθει πλέον. Για τον μέσο πολίτη, αποτελεί άλλοθι απραξίας. Έτσι όμως τόσο οι κυβερνήσεις όσο και οι οικονομίες των χωρών, καταρρέουν (αργά ή γρήγορα).
Συχνά, ο πολίτης βλέποντας τους πολιτικούς να πράττουν (ή να μην πράττουν), διερωτάται αν αυτός ζει σε άλλη χώρα ή εκείνοι στους οποίους έχει εμπιστευτεί την τύχη του. Οι μεγάλες και υπαρκτές δυσκολίες και τα προβλήματα δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την αδυναμία λήψης γρήγορων και εύστοχων αποφάσεων και φυσικά, την αποτελεσματική υλοποίηση τους.
Γι’ αυτό όλο και περισσότερο καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι τα ποικίλα συμφέροντα είναι στην πραγματικότητα αυτά που εμποδίζουν τους πολιτικούς να δράσουν. Το μεγάλο κράτος και η απίστευτη γραφειοκρατία «βολεύει» πολλούς. Την όλη κατάσταση επιδεινώνουν δραματικά οι υψηλοί φόροι, που επιτρέπουν τη διατήρηση του μεγάλου κράτους, ενώ παράλληλα τροφοδοτούν και την παραοικονομία. Οι μηχανισμοί του κράτους γίνονται κυριολεκτικά αλώβητοι και οι πολιτικοί άτολμοι.
Ας το πούμε απερίφραστα: Αν θέλουμε μια ισχυρή Ελλάδα, χρειαζόμαστε μια ισχυρή οικονομία. Για να αποκτήσουμε όμως ισχυρή οικονομία, πρέπει να απαλλαγούμε από την περιττή και ασφυκτική γραφειοκρατία και να μειώσουμε τη φορολογία.
Η επιχειρηματικότητα θα αναπτυχθεί δυναμικά, το κράτος θα στηρίξει πιο αποτελεσματικά τις επιχειρήσεις και θα ελέγξει πολύ καλύτερα και αποτελεσματικότερα τη λειτουργία της αγοράς. Το σημαντικότερο, θα βελτιώσει κάθετα την καθημερινότητα του πολίτη.
Παράλληλα, θα λειτουργήσει ο υγιής ανταγωνισμός, θα μειωθεί η παραοικονομία, θα μειωθούν οι ανισότητες και θα αυξηθεί η (τόσο απαραίτητη) εμπιστοσύνη μεταξύ όλων των μελών της κοινωνίας μας, αλλά και των πολιτών προς τους πολιτικούς τους.
Μόνον έτσι μπορεί να ενισχυθεί και η δημοκρατία μας (που δυστυχώς συχνά διαβρώνεται). Όχι με μεγαλοστομίες αερολογίες και απραξία, που τελικά φαίνεται ότι είναι εκ του πονηρού.
(Από την Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ 02/05/2007)