Την στιγμή κατά την οποία ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ
ετοιμάζεται να ανακοινώσει την αποχώρηση των ΗΠΑ από την Συμφωνία του Παρισιού για
την Κλιματική Αλλαγή, η Κίνα εντείνει τις προσπάθειές της για μείωση των ρύπων
του θερμοκηπίου τόσο σε πρακτικό επίπεδο (όπως θα δούμε κατωτέρω) όσο και μέσω
συμφωνίας πλαισίου με την Ευρωπαϊκή Ένωση για τον συντονισμό των δράσεων και
πρακτικών γύρω από το κλίμα. Μια συμφωνία που ήδη ευρίσκεται σε τελικό στάδιο
και πρόκειται υπογραφεί αύριο στις Βρυξέλες κατά την επίσκεψη του Κινέζου
πρωθυπουργού
Li
Kegiang
στην Βελγική πρωτεύουσα.
H
κοσμοϊστορική αυτή εξέλιξη έρχεται μια μόλις εβδομάδα μετά
την χαοτική συνάντηση των
G7
στην Ταορμίνα της Ιταλίας και την ανοικτή σύγκρουση του
προέδρου Τραμπ με τους ομόλογούς του των υπόλοιπων μεγάλων οικονομιών του πλανήτη
πάνω στα θέματα Κλιματικής Αλλαγής.
Στο πλαίσιο των προσπαθειών της για μείωση κυρίως των ρύπων
CO2 που προέρχονται από την
καύση άνθρακα για ηλεκτροπαραγωγή και στην βιομηχανία, η Κίνα έχει εκπονήσει
ένα πρώτο πρόγραμμα εφαρμογής της τεχνολογίας
CCS -
Carbon
Capture
and
Storage- βάση της οποίας
ένα μεγάλο μέρος των ρυπογόνων εκπομπών παγιδεύεται κατά την έξοδό τους από τις
καπνοδόχους των σταθμών και ακολούθως οδηγούνται σε υπόγειους γεωλογικούς
σχηματισμούς (συνήθως εξαντληθέντα κοιτάσματα φ. αερίου) ή ρήγματα όπου και
ενταφιάζονται. Ήδη σημειώνουμε ότι η τεχνολογία
CCS χρησιμοποιείται με μεγάλη επιτυχία
από τις πετρελαϊκές εταιρείες οι οποίες
κατευθύνουν τους ρύπους
CO2
εντός των κοιτασμάτων με στόχο την δημιουργία πίεσης για την άντληση
μεγαλύτερων ποσοτήτων πετρελαίου. Την τεχνολογία αυτή πρόκειται σύντομα να
αρχίζουν να εφαρμόζουν οι Κινέζοι όπως προκύπτει από πρόσφατα δημοσιεύματα του
κινεζικού πρακτορείου ειδήσεων Xinhua, όπου μεταξύ άλλων
αναφέρει ότι ξεκινάει εντός του 2017 η κατασκευή ενός ολοκληρωμένου συστήματος
CCS
στον σταθμό ηλεκτροπαραγωγής
Yanchang
στην
επαρχία
Shaanxi.
Σύμφωνα με τις μέχρι σήμερα διαθέσιμες
πληροφορίες πρόκειται περί ενός πιλοτικού
project
με
στόχο την διακράτηση και ενταφιασμό 40,000 τόνων
CO2 τον χρόνο. Οι
παγιδευμένες ποσότητες
CO2 θα μεταφέρονται σε απόσταση 140 χλμ, με χρήση ειδικά
προσαρμοσμένων βυτιοφόρων, στις πετρελαιοπηγές της περιοχής
Qiaojiawa.
Κάθε φορτηγό θα έχει την δυνατότητα μεταφοράς 20 τόνων συμπιεσμένου
CO2, μια
ποσότητα μάλλον μικρή, για αυτό και το ολοκληρωμένο σχέδιο προβλέπει την
λειτουργία αλυσίδας βυτιοφόρων που θα κινείται εν ήδη
convoy
σε
συνεχή ροή στον άξονα
Yanchang-
Qiaojiawa.
Σύμφωνα με την Αυστραλιανή οργάνωση
Global
CCS
Institute η Κίνα έχει στα σκαριά την κατασκευή επτά
μονάδων
CCS
με στόχο την απορρόφηση 9.0 εκατ. τόνων
CO2 κατ’ έτος. Βέβαια ο στόχος των 9.0
εκατ. τόνων που ισοδυναμεί στις ετήσιες εκπομπές του Ατμοηλεκτρικού σταθμού της
Μεγαλόπολης Α, μπορεί να θεωρηθεί ως μια αμελητέα ποσότητα εμπρός στο τεράστιο ποσό
των εκπομπών στη Κίνα που σήμερα
ανέρχεται σχεδόν στους 12
gt . Όμως η Κίνα έχει κάθε συμφέρον να
προάγει σήμερα την τεχνολογία
CCS
καθότι διαθέτει μεγάλη δική της πετρελαιοπαραγωγή
(που ξεπερνά τα 4.3 εκατ. βαρέλια/ημέρα σε μια κατανάλωση 11.9 εκατ. τόνους)
την οποία και προσπαθεί να ενισχύσει με κάθε δυνατό τρόπο. Τώρα το Υπουργείο
Επιστήμης και Τεχνολογίας της Κίνας έχει καταρτήσει ένα εκτενές πρόγραμμα
πιλοτικών έργων
CCS, με πρώτο αυτό του
Yanchang, με στόχο την εξοικείωση των
μεγάλων βιομηχανιών και πετρελαιοπαραγωγών ώστε με την παροχή κατάλληλων
κινήτρων να ξεκινήσει μεγάλης κλίμακας εφαρμογές ώστε να αρχίζουν σύντομα να
μειώνονται οι εκπομπές θερμοκηπίου σε όλη την αχανή αυτή χώρα.
Εφαρμογή στην Ελλάδα
Όταν το ΙΕΝΕ οργάνωσε μια πρώτη δημόσια συζήτηση επι του
θέματος τον Δεκέμβριο του 2009 στην Κοζάνη, με την συνδρομή τόσο της
περιφέρειας όσο και εταιρειών του χώρου αλλά και του ΙΕΑ, το ενδιαφέρον σε
τοπικό επίπεδο υπήρξε ενθουσιώδες αλλά πλήρες απογοητευτικό από την τότε ηγεσία
της ΔΕΗ απέρριψε την τεχνολογία χωρίς δεύτερη κουβέντα. Σήμερα τα πράγματα
έχουν αλλάξει αφού στην προσπάθεια της να κρατήσει ανοικτά τα λιγνιτωρυχεία σε
Πτολεμαΐδα-Κοζάνη η ΔΕΗ εξετάζει πλέον και την δυνατότητα αξιοποίησης
τεχνολογίας
CCS
παρά το γεγονός ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στο
ενταφιασμό του
CO2 λόγω
μη ύπαρξης κατάλληλων υπογείων θυλάκων πλησίον των λιγνιτικών μονάδων. Η δε προοπτική
μεταφοράς
CO2 με
νταλίκες βυτιοφόρα στην περιοχή της Καβάλας όπου παράγεται πετρέλαιο από τα
κοιτάσματα του Πρίνου, σε απόσταση περίπου 280 χλμ, εμφανίζεται μια μάλλον
απαγορευτική λύση (αφού θα δημιουργούν περισσότερη ρύπανση από αυτή που θα
εξοικονομείται) ενώ δεν μπορεί να αποκλεισθεί η κατασκευή αγωγού. Σε κάθε περίπτωση θα χρειασθεί μια εμπεριστατωμένη μελέτη όπου θα
εξετάζονται όλες οι εναλλακτικές λύσεις.