Δεν χρειάζεται να
ασχοληθεί κανείς σε βάθος για να γνωρίζει ότι πλέον το περιβάλλον γύρω
από το Κυπριακό αφορά μόνο τις ενεργειακές πηγές της Ανατολικής
Μεσογείου. Αρκεί να παρακολουθήσει και τις δηλώσεις του Ακιντζί και των
Τούρκων, στις οποίες πάντα περιλαμβάνεται και μια φράση για το φυσικό
αέριο. Με την επωδό, σταθερά, ότι συμφέρει σε όλους η μεταφορά του
φυσικού αερίου Κύπρου και Ισραήλ στους τουρκικούς αγωγούς. Υπήρξε
μάλιστα και πρόσφατη περίοδος που διάφοροι λομπίστες της Τουρκίας
(τιμούμε τον Κοτζιά που απέδωσε τον ρόλο και στον Άιντα), Αμερικάνοι και
άλλοι, ακόμα και Ελληνοκύπριοι, πλάσαραν θεωρίες για να πείσουν (και
έπεισαν πολλούς «δικούς μας», πολιτικούς και δημοσιογράφους) ότι
πράγματι η μόνη οικονομικά συμφέρουσα λύση για το φυσικό αέριο είναι οι
τουρκικοί αγωγοί.
Ξαφνικά, όμως, η
Ευρωπαϊκή Ένωση, που θεωρεί το φυσικό αέριο της Μεσογείου μια καλή λύση
για τις ανάγκες της Ευρώπης, χρηματοδότησε μελέτη για την κατασκευή
αγωγού που θα μεταφέρει το φυσικό αέριο Κύπρου και Ισραήλ στην Ευρώπη
μέσω Κύπρου, Ελλάδας και Ιταλίας. Και η μελέτη αποκάλυψε ότι μας έλεγαν
φούμαρα όσοι υποστήριζαν επί χρόνια ότι είναι ανέφικτος αυτός ο αγωγός. Η
μελέτη έδειξε ότι αυτός ο αγωγός, ο EastMed, είναι οικονομικά και
πολιτικά βιώσιμος. Πριν ένα μήνα στο Τελ Αβίβ οι υπουργοί Ενέργειας,
Κύπρου, Ελλάδας, Ισραήλ και Ιταλίας, στην παρουσία του Επιτρόπου
Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπέγραψαν κοινή διακήρυξη, συμφωνώντας
ότι θα υποστηρίξουν την ανάπτυξη του αγωγού EastMed και την ευρωπαϊκή
χρηματοδότησή του και ότι «αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα για την
εξαγωγή προς την Ευρώπη».
Επίσης, στο τέλος
Απριλίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση ενέκρινε χρηματοδότηση με €4.480.000 προς
την εταιρεία «Ocean Finance» για να διενεργήσει μελέτη για κατασκευή
τερματικού αποθήκευσης υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Κύπρο. Ο
τερματικός σταθμός στην Κύπρο είναι μια λύση που θα καθιστά το νησί (και
όχι την Τουρκία) ενεργειακό κόμβο με τεράστια πλεονεκτήματα, αλλά
προϋποθέτει την ανακάλυψη περισσότερων κοιτασμάτων· πάντως είναι κι αυτό
μια λύση, που δεν εγκαταλείπεται. Πολύ περισσότερο όταν ενδιαφέρεται
και η ΕΕ.
Χτες, δημοσιεύσαμε
στον Φιλελεύθερο στοιχεία από μια νέα μελέτη. Είναι του διεθνούς
τραπεζικού κολοσσού BNP Paribas και υποδεικνύει ότι η πιο συμφέρουσα και
ανταγωνιστική λύση για εξαγωγή φυσικού αερίου από τα κοιτάσματα Κύπρου
και Ισραήλ είναι τα δύο έτοιμα τερματικά υγροποίησης της Αιγύπτου. Όχι
μόνο τα κοιτάσματα από τις νέες γεωτρήσεις αλλά και αυτά του «Αφροδίτη»,
με τα 4,5 τρισ. κυβικά πόδια φυσικού αερίου.
Όλα αυτά έχουν
αποδείξει μέσα σε λίγους μόνο μήνες ότι η Κύπρος έχει επιλογές, και ότι
το παραμύθι της Τουρκίας, που μας το θυμίζει μέρα παρά μέρα κι ο
εκλεκτός κ. Ακιντζί, περνά σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Υπάρχουν πιο
συμφέρουσες λύσεις από τον τουρκικό αγωγό, οι οποίες μάλιστα αφήνουν την
Άγκυρα έξω από το παιχνίδι και το όνειρό της να καταστεί ενεργειακός
κόμβος και να αξιοποιήσει τους αγωγούς της καταρρέει. Μόνο ένας τρόπος
υπάρχει για να μπει η Τουρκία, όπως το επιθυμεί διακαώς, σε αυτή την
τεράστια σκακιέρα του φυσικού αερίου: Να λύσει το Κυπριακό σεβόμενη το
διεθνές δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κυριαρχία της Κυπριακής
Δημοκρατίας. Δηλαδή, να αποχωρήσει από την Κύπρο και να αρχίσει να
ενεργεί ως πολιτισμένη σύγχρονη χώρα και όχι ως πειρατής. Έχει
αποδειχθεί ότι αυτό δεν θα γίνει ποτέ μέσω των υφιστάμενων δικοινοτικών
συνομιλιών όπου, όπως λέει κι ο Πρόεδρος, καταθέτουν αξιώσεις για
πρόνοιες που δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο εκ των 45 ομόσπονδων κρατών. Οι
ηγέτες μας πρέπει να πάρουν μια σημαντική απόφαση: Να επενδύσουν όλη
την ενέργειά τους στις εξελίξεις του φυσικού αερίου, στις λύσεις που
προσφέρονται πέραν του τουρκικού αγωγού, στον Εast-Med, στον αγωγό προς
Αίγυπτο ή στο τερματικό του Βασιλικού και ν΄ αναπτύξουν εξωτερική
πολιτική σε συνεργασία με την Αθήνα η οποία θα αξιοποιεί τα δυτικά
ενεργειακά συμφέροντα Ευρώπης και Αμερικής, αλλά και τη στενή συνεργασία
Ισραήλ και Αιγύπτου.
Επίμονα,
αποφασιστικά και καλά οργανωμένα, με στόχους και όραμα. Μέχρι να
αναγκαστεί η Τουρκία, που προφανώς τα ενεργειακά της συμφέροντα είναι
μεγαλύτερα από τη δήθεν «προστασία» των Τουρκοκυπρίων, να αλλάξει
πολιτική και να ανακοπεί ο τουρκικός ισλαμοφασισμός. Είναι μια ιστορική
ευκαιρία. Και απαντά σε όσους μας λένε: Τι άλλο να κάνουμε εκτός από το
να συνεχίσουμε τις συνομιλίες κι ας βλέπουμε ότι δεν οδηγούν παρά μόνο
στη νομιμοποίηση και διαιώνιση της κατοχής. Θέλει όμως θαρραλέους ηγέτες
αυτή η προοπτική, όχι παραδομένους.
(από την εφημερίδα "Φιλελεύθερος")