Πάνω από εκατό άτομα την ημέρα, όλοι
μουσουλμάνοι και στη συντριπτική τους πλειοψηφία νέοι άνδρες, συνεχίζουν
να διεκπεραιώνονται στις ελληνικές ακτές προερχόμενοι από την Τουρκία.
Παρά τα εμπόδια με το κλείσιμο πολλών –κυρίως στον Νότο και στα
Βαλκάνια– συνόρων η ροή οπαδών του Ισλάμ προς την Ευρώπη δεν
αναχαιτίζεται. Οι πιέσεις όμως που συνακόλουθα ασκούνται στις ευρωπαϊκές
κοινωνίες κορυφώνονται. Και όχι μόνον με τους ποταμούς αίματος που
κηλιδώνουν δρόμους, πλατείες και χώρους διασκέδασης και γενικά νεανικών
συγκεντρώσεων σε σημαντικές ευρωπαϊκές πόλεις. Είναι και το σύννεφο του
φόβου και της ανασφάλειας που σταδιακά κυριεύει τις Δυτικές ψυχές και
αντιλήψεις. Η ανεμελιά και η χαρά της ζωής εξανεμίζονται. Οι Ευρωπαίοι
αρχίζουν να κοιτούν πίσω από τον ώμο τους με καχυποψία. Ουδείς πλέον
αισθάνεται ασφαλής κι αισιόδοξος.
Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες εντούτοις αρνούνται να κοιτάξουν κατάματα την
πραγματικότητα. Και να αναγνωρίσουν πως η Ευρώπη υφίσταται μια
καινούργια εισβολή. Μεθοδευμένη, εκτεταμένη κι ανηλεή. Οι συνθήκες και
το περιβάλλον διαφέρουν πολύ από τα προηγούμενα των μουσουλμανικών
επιθέσεων (Αραβικών, Ταταρικών και Οθωμανικών) του Μεσαίωνα και
προηγουμένως των βαρβαρικών επελάσεων των σκοτεινών χρόνων.
Τα αποτελέσματα όμως θα είναι ίδια. Αν όχι χειρότερα. Διότι η σημερινή
εισβολή είναι περισσότερο αποτελεσματική. Εχει τη δυνατότητα να
κατακλύσει και να κατακτήσει ουσιαστικά, λόγω της δικής της αδράνειας
και παθητικής στάσης, την Ευρώπη. Τότε, οι εισβολείς αποκρούσθηκαν είτε
αφομοιώθηκαν από την ισχυρότερη κουλτούρα των κρατών υποδοχής. Σήμερα
όμως οι ισλαμικές αξίες είναι επιθετικότερες και οι φορείς τους
αποφασισμένοι να κυριαρχήσουν πάνω στις παθητικές ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Οταν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες συνειδητοποιήσουν το πρόβλημα θα είναι πλέον
πάρα πολύ αργά. Οι αξίες της ανοχής και του ανθρωπισμού, που υπαγορεύουν
τη συμπεριφορά τους, αποτελούν και το αδύνατό τους σημείο. Δεν είναι
δυνατόν να αντιμετωπίζεις με ανοχή και υποχωρήσεις μια αντίληψη
επιθετικότητας, μισαλλοδοξίας και απόλυτου αυταρχισμού.
Το αποτέλεσμα θα είναι να πλημμυρίσει η Δύση από στρατιές μουσουλμάνων
και να μετακινηθεί σχεδόν ολόκληρη η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική
βορειότερα κατακλύζοντας σημαντικά τμήματα της Δυτικής Ευρώπης. Υπάρχει
όμως και το άλλο, εξίσου δυσάρεστο, ενδεχόμενο. Να πάρουν στα χέρια τους
απευθείας οι λαοί της Δύσης την κατάσταση.
Ηδη διαπιστώνουμε σημαντικές αντιπαραθέσεις σε γειτονιές της Γερμανίας,
της Βρετανίας και της Γαλλίας ανάμεσα σε ντόπιους εθνικιστές και
«ξένους» ή πολιτογραφημένους μετανάστες. Κυρίως μουσουλμάνους – Αραβες ή
Αφρικανούς. Η σταδιακή μεταμόρφωση του εκλογικού σώματος σε ολόκληρη
την Ευρώπη και η μετακίνησή του σε περισσότερο ακραίες θέσεις δεν είναι
άσχετη με τη διόγκωση των μουσουλμανικών κοινοτήτων στην Ευρώπη αλλά και
με τη ριζοσπαστικοποίηση των ισλαμιστών. Η βία φέρνει βία και η
θρησκευτική αλαζονεία, μαζί με τον φανατισμό, σπέρνει αντίδραση και
γεννά όλο και περισσότερο μίσος. Αναπόφευκτα κινούμεθα για μια ζωή σε
περιβάλλον ακροτήτων. Τα λαϊκά στρώματα της Ευρώπης δεν θα σταθούν με
απάθεια μπροστά στην υποχωρητική στάση των ηγεσιών τους. Η άνοδος των
ξενοφοβικών κομμάτων θα μεγαλώσει και οι κοινωνικές αντιδράσεις μπροστά
στην επιθετικότητα των τζιχαντιστών, που κι αυτή θα ενταθεί, θα είναι
θεαματικές. Η Ευρώπη όπως την ξέραμε δεν θα υπάρχει πλέον.
Καλό θα είναι να φροντίσουμε για τη δική μας κοινωνία και για τη
διαφύλαξη αρχικά των συνόρων μας. Τους Τούρκους πραξικοπηματίες τους
περάσαμε μέσα σε ελάχιστα 24ωρα από δίκη για παράνομη είσοδο στη χώρα
μας. Πόσους άλλους έχουμε δικάσει για παρόμοια παραπτώματα; Θα αρχίσει
επιτέλους να εφαρμόζεται η νομοθεσία της χώρας απέναντι στους πάντες
(παράνομοι εισβολείς, καταληψίες, βάνδαλοι και τραμπούκοι) με συνέπεια,
σταθερότητα και δικαιοσύνη;
Η δημοκρατία προϋποθέτει κανόνες – που ισχύουν για όλους. Μόνο ο
φασισμός επινοεί ρυθμίσεις και μεθοδεύει πρακτικές που εφαρμόζονται
μοναχά σε ορισμένους. Να μην κυλήσουμε λοιπόν στον αυταρχισμό με δική
μας πρωτοβουλία. Και με δικαιολογία πως προστατεύουμε δήθεν τους
αδύνατους και τους λογής «ακτιβιστές».
* Πρώην υπουργός, διευθυντής Ινστιτούτου Διπλωματίας και Διεθνών Υποθέσεων.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")