Mε μικρές ναυτιλιακές εταιρείες που διατήρησαν υψηλά τη ρευστότητά
τους διότι δεν αγόρασαν ούτε κατασκεύσαν πλοία στην περίοδο των υψηλών
τιμών στη ναυτιλία -για ναύλους και πλοία- δουλεύουν αυτή την περίοδο
ορισμένα από τα πιο γνωστά μεσιτικά γραφεία του Πειραιά. Με τις αξίες
των πλοίων σε συνεχή πτώση και παρά το γεγονός ότι η τραπεζική
χρηματοδότηση είναι μικρή ( 40% - 50% ) και ακριβή, οικογενειακές
εταιρείες του Πειραιά αλλά και της Θεσσαλονίκης, βρίσκουν τον δρόμο
ακόμα και προς τα ναυπηγεία.
Δύο από τις χαρακτηριστικότερες
τέτοιες περιπτώσεις είναι η εταιρεία Κατσίκης - Σιγάλας που διατηρεί τα
γραφεία της στην Ακτή Μιαούλη και η DST Shipping των Δημήτρη και Σταύρου
Τσολάκη, η οποία έχει έδρα της στη Θεσσαλονίκη.Η Κατσίκης - Σιγάλας
απέκτησε από resale δύο πλοία τύπου panamax που αναγκάστηκε να πουλήσει
κινεζικό ναυπηγείο, στο οποίο είχαν εγκαταλειφθεί από τον προηγούμενο
πλοιοκτήτη τους.
Δύο panamax
Η εταιρεία
απέκτησε τα δύο νεότευκτα panamax στα 24 εκατ. δολάρια το καθένα, ενώ το
ναυπηγείο υπολογίζεται ότι υπέστη ζημιά 20 εκατ. δολαρίων. Αν η ίδια
εταιρεία αγόραζε αυτά τα πλοία πριν από ένα χρόνο υπολογίζεται ότι θα
έπρεπε να πληρώσει 30 εκατ. δολάρια το καθένα, ενώ 2010 περί τα 41 εκατ.
δολάρια. Δηλαδή με διαφορά δύο χρόνων απέκτησε τα δύο πλοία στην τιμή
του ενός. Στη Θεσσαλονίκη η DST Shipping της οικογένειας Τσολάκη, με
παράδοση ετών στον χώρο των μεταφορών, υπέγραψε ναυπηγικά συμβόλαια με
μία από τις ιστορικότερες γυάρδες της Ιαπωνίας, η οποία μέχρι πριν από
λίγα χρόνια δούλευε αποκλειστικά με τα μεγάλα ονόματα της ελληνικής
ναυτιλίας.
Η σχέση της DST με την IHI άρχισε το 2010 οπότε
ναυπήγησε εκεί το πρώτο νεότευκτο πλοίο της, ενώ πριν από λίγες μέρες
παρήγγειλε άλλα δύο supramax eco type, ένα πολύ δημοφιλή τύπο πλοίων την
τελευταία περίοδο και μάλιστα με προβλέψεις για εξοικονόμηση ενέργειας.
Η DST θα παραλάβει τα νέα πλοία το 2014, ενώ η αξία της παραγγελίας
υπολογίζεται στα 29 εκατ. δολάρια για την κάθε μονάδα.
Πάντως,
τουλάχιστον όσο αφορά τα πλοία ξηρού φορτίου, τα μεσιτικά γραφεία στον
Πειραιά εκτιμούν ότι οι αξίες τους δεν έχουν φθάσει ακόμα στο κατώτερο
σημείο τους για τον απλό λόγο ότι η αγορά δεν έχει δει ακόμα πλοία να
«δένουν», κάτι που έχει συμβεί σε μεγάλη έκταση στα πλοία μεταφοράς
κοντέινερ και πολύ σποραδικά και μόνο για μεγάλες χωρητικότητες στα
τάνκερ.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 17/09/2012)