Η χώρα μας, υποτίθεται, έχει στενή εταιρική σχέση με το Ισραήλ και ιστορικές σχέσεις με τον αραβικό κόσμο. Όμως παρακολουθεί αδρανής τις εξελίξεις, ενώ η Τουρκία αναλαμβάνει πρωτοβουλίες. Η Τουρκία, η οποία θα έπρεπε να είναι η τελευταία χώρα που θα μπορούσε να θεωρηθεί αξιόπιστος διεθνής παίκτης, οργανώνει διασκέψεις και καλεί σε συνόδους για την Γάζα. Το γεγονός ότι σε αυτές μετέχουν μόνον οι μουσουλμανικές χώρες είναι ενδεικτικό του ότι ουδόλως μπορούν να οδηγήσουν σε κάποιον συμβιβασμό. Η άλλη πλευρά, το Ισραήλ δηλαδή, απουσιάζει, οπότε οι πρωτοβουλίες της Άγκυρας δεν οδηγούν παρά μόνον σε μια μονότονη επανάληψη απαιτήσεων που στην ουσία διαιωνίζουν την εχθρότητα που γεννά την αντιπαράθεση μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Το μόνο που προστίθεται είναι η προσπάθεια της Τουρκίας «να πατήσει το πόδι της» στην περιοχή. Ενώ εμείς αδρανούμε.