Ενώ οι αναλυτές προέβλεπαν μία «χρυσή ενεργειακή εποχή» με την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, η παγκόσμια αγορά υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπη με υπερπροσφορά.
Μία τεράστια αύξηση στην παραγωγική ικανότητα βρίσκεται προ των πυλών, καθώς τα έργα για νέους τερματικούς σταθμούς υγροποίησης φυσικού αερίου στις ΗΠΑ πολλαπλασιάζονται με ταχύ ρυθμό, σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Le Monde.
Μόνο τους τελευταίους μήνες, πέντε νέα έργα έχουν λάβει πράσινο φως, μετά τη λήξη της παύσης που είχε επιβάλει ο πρώην πρόεδρος Τζο Μπάιντεν προκειμένου να αξιολογηθούν οι περιβαλλοντικές τους επιπτώσεις. Σύμφωνα με το υπουργείο Ενέργειας, η κυβέρνηση Τραμπ έχει εγκρίνει νέες εξαγωγές άνω των 390 εκατ. κυβικών μέτρων ημερησίως - ποσότητα μεγαλύτερη από τον συνολικό όγκο που εξάγει σήμερα η Αυστραλία, ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής LNG παγκοσμίως.
Ο κλάδος του LNG έχει βρει ισχυρό υποστηρικτή στο πρόσωπο του Τραμπ, ο οποίος προωθεί την ιδέα της ενεργειακής κυριαρχίας των ΗΠΑ, πιέζοντας εταίρους να αγοράζουν αμερικανικό φυσικό αέριο. Με τα τεράστια αποθέματα σχιστολιθικού αερίου, οι ΗΠΑ είναι ήδη ο μεγαλύτερος εξαγωγός LNG παγκοσμίως.
Η Υπηρεσία Πληροφοριών Ενέργειας (EIA) ανακοίνωσε στα μέσα Οκτωβρίου ότι οι Αμερικανοί φορείς σχεδιάζουν να διπλασιάσουν την ικανότητα υγροποίησης και εξαγωγής έως το 2029. Η έκρηξη αυτή αντικατοπτρίζει τον ενθουσιασμό για το LNG, το οποίο μεταφέρεται με δεξαμενόπλοια αφού ψυχθεί στους -163°C και μετατραπεί σε υγρή μορφή. Πιο ευέλικτο από το φυσικό αέριο μέσω αγωγών, το LNG επιτρέπει την κάλυψη ζήτησης σε κάθε ήπειρο.
Εξαγωγές
Δεν είναι όμως μόνο οι ΗΠΑ. Το Κατάρ ετοιμάζεται επίσης να αυξήσει θεαματικά την παραγωγή και τις εξαγωγές του μέσω του έργου North Field East, με τις πρώτες παραδόσεις να προγραμματίζονται για τα μέσα του 2026. Έως το 2030 η παγκόσμια δυναμικότητα υγροποίησης θα μπορούσε να αυξηθεί πάνω από 60%, σύμφωνα με στοιχεία του LSE, εν μέσω ανησυχιών ότι η ζήτηση δεν θα απορροφήσει την προσφορά.
Επίσης, υπό την πίεση του Τραμπ, τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. δεσμεύτηκαν να αγοράσουν ενέργεια αξίας 750 δισ. δολαρίων τα επόμενα τρία χρόνια. Ωστόσο, η συμφωνία αυτή εγείρει νομικά και πρακτικά ερωτήματα, καθώς η Ε.Ε. δεν έχει την εξουσία να υποχρεώσει τις επιχειρήσεις να υπογράψουν τέτοιες συμβάσεις. Επιπλέον, η ευρωπαϊκή ζήτηση φυσικού αερίου μειώνεται διαρθρωτικά, έχοντας υποχωρήσει περίπου 20% την περίοδο 2021-2024, λόγω αποβιομηχάνισης και της απανθρακοποίησης του ενεργειακού μίγματος. Μελέτη του Institute for Energy Economics and Financial Analysis (IEEFA) προβλέπει πτώση των ευρωπαϊκών εισαγωγών LNG κατά 20% την περίοδο 2025-2030.
Η Ασία θεωρείται πλέον ο βασικός μοχλός ανάπτυξης: Κίνα, Ινδία, Πακιστάν αλλά και χώρες της ΝΑ Ασίας αναμένεται να αυξήσουν τη ζήτηση LNG κατά 182% την επόμενη δεκαετία, σύμφωνα με την εταιρεία Wood Mackenzie. Ωστόσο, η πρόοδος αυτή ενδέχεται να περιοριστεί από ανεπαρκείς υποδομές (τερματικά επαναεριοποίησης, δίκτυα και σταθμούς παραγωγής) και από τον ανταγωνισμό των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Όλο αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε πτώση τιμών, σε μία θετική εξέλιξη για την Ευρώπη, επιτρέποντας επιτάχυνση της απεξάρτησης από το ρωσικό αέριο. Ωστόσο, παράγοντες της αγοράς ανησυχούν για την καταιγιστική αύξηση των έργων, φοβούμενοι ότι θα συμπιεστούν τα περιθώριά τους. Πρόσφατα, ο διευθύνων σύμβουλος της Shell, της εταιρείας με το μεγαλύτερο εμπορικό χαρτοφυλάκιο LNG παγκοσμίως, εξέφρασε δημόσια έκπληξη για τον ρυθμό ανάπτυξης των αμερικανικών έργων, τον οποίο χαρακτήρισε οικονομικά μη ορθολογικό.
(από την εφημερίδα "ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ")