Το ότι οι παραβιάσεις στην θάλασσα διαπράττονται από μη στρατιωτικά, κυρίως αλιευτικά σκάφη, ουδόλως καθιστά την κατάσταση ευμενέστερη. Η ήπια προβολή ισχύος μπορεί να αποδειχθεί περισσότερο επικίνδυνη από αυτήν που επιβάλλεται δια των όπλων. Ούτως ή άλλως δημιουργούνται τετελεσμένα. Υπάρχει όμως μια πτυχή του προβλήματος ακόμα χειρότερη. Οι Τουρκικές μηχανότρατες εισβάλλουν παρανόμως στα ελληνικά χωρικά ύδατα και προχωρούν σε εντατική αλιεία, σε απόσταση αναπνοής από τις ακτές μας, αδιαφορώντας πλήρως για τους κανόνες προστασίας των αλιευτικών αποθεμάτων που δεσμεύουν του Έλληνες επαγγελματίες.
Τούρκικα σκάφη αλιεύουν στο ένα ναυτικό μίλι από τις ακτές, με στόχο την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, ενώ το όριο για τις ελληνικές μηχανότρατες είναι 1,5 ναυτικό μίλι από τις ακτές, με στόχο την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των ευαίσθητων θαλάσσιων οικοσυστημάτων. Οι Έλληνες αλιείς καταγγέλλουν ότι «ενημερώνουμε το Λιμενικό, αλλά πολλές φορές δεν δίνουν καν σημασία». Η απουσία ουσιαστικής επιτηρήσεως και αποτροπής των τουρκικών αλιευτικών παραβιάσεων προκαλεί αγανάκτηση, ιδίως σε σύγκριση με την αυστηρότητα που επιδεικνύεται απέναντι στου Έλληνες. Και δεν είναι η πρώτη φορά που γίνονται τέτοιες καταγγελίες. Αλλά δυστυχώς η κατάστασις παραμένει απαράλλακτος.