Στις παγκόσμιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, τα αεροπορικά ταξίδια αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 3% των εκπομπών που σχετίζονται με την ενέργεια κάθε χρόνο. Ωστόσο, όπως σημειώνουν οι FT, η επίδραση στην υπερθέρμανση του πλανήτη είναι μεγαλύτερη λόγω των σωματιδίων που παγιδεύουν τη θερμότητα, γνωστά ως ουρές συμπύκνωσης, τα οποία θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν πιο εύκολα.

Τα contrails ανήκουν στην κατηγορία των λεγόμενων μη εκπομπών CO₂. Είναι οι λευκές ραβδώσεις που βλέπετε να αφήνονται πίσω από τα διερχόμενα αεροσκάφη στον ουρανό και εμφανίζονται σε μεγάλα υψόμετρα όταν οι υδρατμοί στην εξάτμιση ενός κινητήρα αεροσκάφους σχηματίζουν κρυστάλλους πάγου γύρω από την αιθάλη που αποβάλλεται από τον κινητήρα.

Αυτά δεν σχηματίζονται συνέχεια και, όταν σχηματίζονται, τα περισσότερα είναι βραχύβια και εξαφανίζονται μέσα σε λίγα λεπτά. Ωστόσο, εάν ο αέρας είναι πολύ κρύος και υγρός — γνωστοί ως περιοχές υπερκορεσμένου πάγου — οι κρύσταλλοι πάγου μπορούν να διαρκέσουν πολύ περισσότερο. Αυτοί τελικά εξαπλώνονται σχηματίζοντας θυσανώδη σύννεφα μεγάλου υψομέτρου.

Διαφέρουν από τα σύννεφα χαμηλότερου υψομέτρου, όπως τα σύννεφα σωρειτών από «βαμβάκι» ή τα πυκνά σύννεφα στρωμάτων, καθώς σχηματίζονται σε πολύ μεγαλύτερα υψόμετρα.

Ενώ τα σύννεφα σε χαμηλότερα υψόμετρα συχνά αντανακλούν το ηλιακό φως πίσω στο διάστημα και έχουν ένα φαινόμενο ψύξης, τα σύννεφα cirrus σε μεγαλύτερα υψόμετρα είναι λιγότερο αποτελεσματικά στην ανάκλαση του ηλιακού φωτός, αλλά είναι πολύ καλά στην παγίδευση θερμότητας.

Είναι χρήσιμο να σημειωθεί επίσης ότι λιγότερο από το 3% των πτήσεων ευθύνεται για το 80% της θέρμανσης των ιχνών συμπύκνωσης, και περισσότερο από το ήμισυ των φαινομένων θέρμανσης συμβαίνουν πάνω από την Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και τον βόρειο Ατλαντικό. Αυτό συμβαίνει επειδή αυτές οι περιοχές έχουν την περισσότερη εναέρια κυκλοφορία στα σωστά υψόμετρα για τον σχηματισμό επίμονων ιχνών συμπύκνωσης.

Η απλούστερη λύση είναι να εντοπιστούν περιοχές όπου ο αέρας είναι πολύ κρύος και υγρός και να γίνει αλλαγή στη διαδρομή των αεροπλάνων.

Η αναθεώρηση ενός σχεδίου πτήσης ή μιας τροχιάς όμως θα μπορούσε να αυξήσει την κατανάλωση καυσίμου και κατά συνέπεια τις εκπομπές CO₂.

Ωστόσο, τα οφέλη για το κλίμα από την αποφυγή των ουρών συμπύκνωσης θα υπερτερούσαν της ζημιάς που προκαλείται από την απελευθέρωση πρόσθετου CO₂.

Σε κάθε περίπτωση η αναδρομολόγηση λιγότερου από το 2% των πτήσεων θα μείωνε στο μισό τον αντίκτυπό τους — μια μεγάλη μείωση με μικρή προσπάθεια.

Τελευταία, αυξάνεται η υποστήριξη μέτρων που υποχρεώνουν τους συχνούς επιβάτες και τους χρήστες ιδιωτικών τζετ, αντί των αεροπορικών εταιρειών, να πληρώνουν για τις εκπομπές ρύπων των αεροπορικών μεταφορών.

Μέρος των χρημάτων που θα συγκεντρωθούν θα μπορούσε στη συνέχεια να διατεθεί για σχέδια για ένα σιδηροδρομικό, οδικό και λιμενικό σύστημα που θα παρέχει στους πολίτες σε ευρύτερο φάσμα φθηνότερες εναλλακτικές λύσεις μετακίνησης σε σχέση με τις πτήσεις μικρών αποστάσεων.

Είναι επίσης μια λύση που θα αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα που είναι σχετικά ασήμαντο στο πλαίσιο των παγκόσμιων εκπομπών ενέργειας, αλλά υπερβαίνει τις διαστάσεις του, καθώς αποτελεί σύμβολο της έλλειψης πολιτικής ή κοινωνικής βούλησης για την αντιμετώπιση της ρύπανσης.



Ακολουθήστε το energia.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του energia.gr