Αλλά στην πραγματικότητα, αυτό δεν συμβαίνει (πάντα). Αντ' αυτού, όπως επισημαίνει η The Telegraph η Βρετανία αντιμετωπίζει ένα απροσδόκητο πρόβλημα: υπάρχουν πάρα πολλά αιολικά πάρκα για να τα διαχειριστεί το δίκτυο, καθώς οι γραμμές ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας που εκτείνονται από βορρά προς νότο δεν έχουν την ικανότητα να μεταφέρουν όλη την παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια.
Αυτό σημαίνει ότι κάθε εβδομάδα, οι φορείς εκμετάλλευσης δικτύων πρέπει να σπαταλούν τεράστια ποσότητα ενέργειας – ενώ παράλληλα πληρώνουν στους ιδιοκτήτες αιολικών πάρκων εκατομμύρια λίρες για αυτό που ουσιαστικά αποτελεί «φανταστική» παραγωγή.
Για να διατηρήσουν την ισορροπία του συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας, πρέπει επίσης να πληρώσουν τεράστια ποσά σε σταθμούς παραγωγής ενέργειας με καύση φυσικού αερίου στο νότο για να παρέχουν εναλλακτική ενέργεια.
Αυτή η πρακτική, γνωστή ως «περικοπή» από την ενεργειακή βιομηχανία, έχει περάσει σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητη εδώ και πολλά χρόνια.
Αλλά έχει κοστίσει στη Βρετανία πάνω από 860 εκατομμύρια λίρες ήδη από το 2025, σύμφωνα με τον ιστότοπο παρακολούθησης Wasted Wind.
Αυτό τελικά μετακυλίεται στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά μέσω των λογαριασμών τους - και οι ειδικοί προειδοποιούν ότι η κατάσταση πρόκειται να επιδεινωθεί πολύ.
Η Ofgem, η ρυθμιστική αρχή, προειδοποίησε τον περασμένο μήνα ότι αυτό το είδος εξισορρόπησης του δικτύου ήταν εν μέρει υπεύθυνο για την αύξηση των λογαριασμών που πληρώνουν εκατομμύρια νοικοκυριά.
Από την αύξηση των 35 λιρών στο ανώτατο όριο τιμών ενέργειας που έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο, περίπου 15 λίρες ετησίως αποδίδονται σε αυτήν.
Ο Γκρεγκ Τζάκσον της Octopus Energy, του μεγαλύτερου προμηθευτή ενέργειας της χώρας , προειδοποιεί ότι οι κρατικές πληρωμές προς τα αιολικά πάρκα για την απενεργοποίηση είναι ένα ζήτημα που δεν μπορεί πλέον να αγνοηθεί.
«Κάθε περιστρεφόμενη λεπίδα κόβει χαρτονομίσματα», λέει. «Κάθε ακίνητη λεπίδα τα σπρώχνει προς τα πάνω.Πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτή τη σπατάλη και να μειώσουμε τους λογαριασμούς.», σημειώνει χαρακτηριστικά.
Για τον Μίλιμπαντ, αυτό δημιουργεί επίσης έναν νέο πονοκέφαλο, καθώς προσπαθεί να τηρήσει την εμβληματική προεκλογική υπόσχεση των Εργατικών να επιτύχει μείωση 300 λιρών στους ετήσιους λογαριασμούς ενέργειας των νοικοκυριών έως το 2030.
Ωστόσο, τουλάχιστον για τα επόμενα πέντε χρόνια, τα δικά του σχέδια για καθαρή ενέργεια θα επιδεινώσουν προσωρινά το πρόβλημα.
Αυτό συμβαίνει επειδή για να επιτύχει τους στόχους του, η κυβέρνηση πρέπει να ενθαρρύνει τους κατασκευαστές να συνεχίσουν να κατασκευάζουν όλο και περισσότερα αιολικά και ηλιακά πάρκα.
Ο Εθνικός Διαχειριστής Συστήματος Ενέργειας (Neso), ο οποίος διαχειρίζεται το δίκτυο, έχει προβλέψει ότι το κόστος περιορισμών κινδυνεύει να εκτοξευθεί σε περίπου 8 δισεκατομμύρια λίρες ετησίως έως το 2030 ως αποτέλεσμα.
Για να αποτρέψει αυτό, η Neso συνεργάζεται με εταιρείες δικτύου μεταφοράς, συμπεριλαμβανομένου του Εθνικού Δικτύου Ηλεκτρικής Ενέργειας (National Grid), για να επιταχύνει μια σειρά από προγραμματισμένες αναβαθμίσεις στις γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας που μεταφέρουν την ηλεκτρική ενέργεια - αλλά ακόμη και τότε προβλέπει ότι το κόστος της περικοπής θα μειωθεί μόνο σε 2,8 έως 3,7 δισεκατομμύρια λίρες ετησίως.
Το χειρότερο είναι ότι η παράδοση αυτών των αναβαθμίσεων εγκαίρως δεν είναι καθόλου εγγυημένη.
Αφήνει στην κυβέρνηση «πολύ περιορισμένες επιλογές» για να περιορίσει το αυξανόμενο κόστος της περικοπής, σύμφωνα με τον Jason Mann, ειδικό στις αγορές ηλεκτρικής ενέργειας στην FTI Consulting.
«Δεν υπάρχουν πολλά που μπορείτε να κάνετε εκτός από το να κατασκευάσετε περισσότερες γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, κάτι που απαιτεί χρόνο και κοστίζει πολλά χρήματα», λέει.
Ο Mann και άλλοι, συμπεριλαμβανομένης της Octopus Energy, είχαν προηγουμένως υποστηρίξει σημαντικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά ως τρόπο διακοπής των πληρωμών προς τα αιολικά πάρκα.
Γνωστά ως ζωνικά καθορισμένα τιμολόγια, αυτά θα είχαν χωρίσει την εθνική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας της Βρετανίας σε μια σειρά περιφερειακών αγορών - καθεμία με τις δικές της τιμές που υπαγορεύονται από την τοπική προσφορά και ζήτηση.
Αυτό θα σήμαινε ότι στη Σκωτία, για παράδειγμα, οι τιμές θα έφταναν στο κατώτατο σημείο όταν η ισχύς είναι άφθονη, παρέχοντας ελάχιστα κίνητρα στα αιολικά πάρκα να παράγουν ενέργεια όταν η παραγωγή τους δεν είναι απαραίτητη.
Ωστόσο, βάσει του ισχύοντος συστήματος, έχουν κίνητρα να παράγουν ακόμη και όταν υπάρχει μικρή ανάγκη για την ενέργειά τους.
Αυτό συμβαίνει επειδή οι κρατικές επιδοτήσεις που χορηγούνται σε αιολικά πάρκα - γνωστές ως συμβάσεις επί διαφοράς (CfD) - τους εγγυώνται μια σταθερή τιμή για την ενέργειά τους, εφόσον η αρχική τους προσφορά γίνει δεκτή από τους διαχειριστές του δικτύου.
Στη Βρετανία, η ενέργεια αγοράζεται και πωλείται σε χρονικά διαστήματα ανά ημίωρο καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας. Για να καλύψουν τη συνολική ζήτηση, οι διαχειριστές του δικτύου ξεκινούν αποδεχόμενοι προσφορές από τις φθηνότερες και καθαρότερες πηγές ενέργειας, ανεβαίνοντας στην ιεραρχία.
Αλλά η χονδρική τιμή για την αγορά καθορίζεται πάντα από την τελευταία, πιο ακριβή μορφή ενέργειας που αγοράζεται.
Για να διασφαλίσουν την επιλογή τους, οι ιδιοκτήτες αιολικών πάρκων υποβάλλουν προσφορές στην αγορά σε πολύ χαμηλές τιμές για να εξασφαλίσουν τη θέση τους μπροστά από πιο ακριβές μορφές παραγωγής ενέργειας, όπως το φυσικό αέριο.
Ωστόσο, μετά από αυτό, οι φορείς εκμετάλλευσης του δικτύου συχνά συνειδητοποιούν ότι δεν θα είναι σε θέση να μεταφέρουν την ενέργεια από ορισμένα αιολικά πάρκα, τα οποία είναι συγκεντρωμένα στη Σκωτία, σε εκεί όπου υπάρχει η μεγαλύτερη ζήτηση στις νότιες πόλεις της Αγγλίας.
Έτσι, τροποποιούν το σύστημα χρησιμοποιώντας μια δευτερογενή «αγορά εξισορρόπησης». Συχνά, αυτό σημαίνει ότι πληρώνουν τα αιολικά πάρκα της Σκωτίας για να σταματήσουν να παράγουν ενέργεια, ενώ πληρώνουν τα εργοστάσια φυσικού αερίου του Νότου για να αυξήσουν την παραγωγή τους για να εξισορροπήσουν την ενέργεια προς τον Νότο.
Αυτή η «περικοπή» κοστίζει.
Για παράδειγμα, στις 31 Αυγούστου, ο έλεγχος των διαφορετικών εξόδων ισχύος κόστισε στους καταναλωτές περισσότερα από 12 εκατομμύρια λίρες – συμπεριλαμβανομένων περίπου 4 εκατομμυρίων λιρών που δαπανήθηκαν για την απενεργοποίηση ανεμογεννητριών και 8 εκατομμυρίων λιρών που δαπανήθηκαν για την παραγωγή ενέργειας από φυσικό αέριο, σύμφωνα με την Wasted Wind.
Υπάρχουν επίσης εταιρείες που κατέχουν τόσο αιολικά πάρκα όσο και σταθμούς φυσικού αερίου, γεγονός που τους επιτρέπει να αποκομίζουν κέρδος και από τις δύο πλευρές.
Η ανάλυση των δεδομένων της αγοράς από την Telegraph δείχνει ότι το υπεράκτιο αιολικό πάρκο Moray East, στο Moray Firth της Σκωτίας, έχει καταβληθεί το υψηλότερο ποσό μέχρι στιγμής φέτος, στα 60 εκατομμύρια λίρες.
Η τοποθεσία ανήκει σε μια κοινοπραξία που αποτελείται από τρεις ενεργειακές εταιρείες - EDP, ENGIE και Diamond Green - καθώς και την κρατική κινεζική επιχείρηση China Three Gorges Corporation.
Η EDP και η ENGIE, μέσω της κοινής τους επιχείρησης Ocean Winds, κατέχουν επίσης το αιολικό πάρκο Moray West, το οποίο είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος αποδέκτης πληρωμών περιορισμών, ύψους 19 εκατομμυρίων λιρών.
Άλλοι που βρίσκονται στην κορυφή της κατάταξης για σπατάλη αιολικής ενέργειας περιλαμβάνουν το υπεράκτιο αιολικό πάρκο Seagreen της SSE (13 εκατομμύρια λίρες), το χερσαίο αιολικό πάρκο Dorenell της EDF (7 εκατομμύρια λίρες) και το χερσαίο αιολικό πάρκο Viking της SSE (5 εκατομμύρια λίρες), καθώς και εγκαταστάσεις που ανήκουν στις Scottish Power και Greencoat UK Wind.
Οι εταιρείες επιμένουν ότι οι μεταρρυθμίσεις θα είχαν σπείρει χάος και θα είχαν υπονομεύσει τις επενδύσεις, εκτροχιάζοντας τα σχέδια καθαρής ενέργειας του Μίλιμπαντ. Αντίθετα, τώρα υποστηρίζουν μεταρρυθμίσεις στο εθνικό σύστημα τιμολόγησης - αν και το πώς θα πρέπει να γίνει αυτό παραμένει ασαφές.
«Δεν κατασκευάζουμε αιολικά πάρκα για να τα απενεργοποιήσουμε», λέει εκπρόσωπος της Scottish Power, η οποία διαχειρίζεται επίσης τμήματα του συστήματος μεταφοράς της Σκωτίας.
«Η περικοπή συμβαίνει επειδή η υποδομή του δικτύου του Ηνωμένου Βασιλείου πρέπει να συμβαδίζει με την ανάπτυξη της παραγωγής ενέργειας.»
«Γι' αυτό επενδύουμε 24 δισεκατομμύρια λίρες – 18 εκατομμύρια λίρες κάθε εργάσιμη ημέρα – έως το 2028 στην αναβάθμιση του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας και στην κατασκευή μονάδων παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας.»
Η SSE, η οποία κατέχει αιολικά πάρκα , σταθμούς φυσικού αερίου και δίκτυα μεταφοράς, συμφωνεί ότι «οι περιορισμοί του δικτύου υπογραμμίζουν την επείγουσα ανάγκη επιτάχυνσης των επενδύσεων στο δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας, ώστε να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε πλήρως τις δυνατότητες της καθαρής ενέργειας του Ηνωμένου Βασιλείου και να μειώσουμε τους λογαριασμούς για τους καταναλωτές μακροπρόθεσμα».
Εν τω μεταξύ, η EDF επιμένει ότι η περικοπή παίζει σημαντικό ρόλο στη διαχείριση του συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας, «ιδίως λόγω των προκλήσεων που θέτουν οι γηράσκουσες ενεργειακές υποδομές του Ηνωμένου Βασιλείου».
Αλλά με τον Μίλιμπαντ υπό πίεση να δείξει ότι τα νομοσχέδια μπορούν να καταρριφθούν , αυτές οι κοινοτοπίες μπορεί να μην γίνουν αισθητές στους ψηφοφόρους για πολύ.
Εκτός αν αντιμετωπιστεί το βρώμικο μυστικό του μηδενικού καθαρού ενεργειακού ισοζυγίου, το όνειρο των Εργατικών για μια ουτοπία καθαρής ενέργειας κινδυνεύει να μετατραπεί σε εφιάλτη.
Ένας εκπρόσωπος του τμήματος του Μίλιμπαντ δήλωσε: «Οι ενεργειακές μας υποδομές σχεδιάστηκαν πριν από δεκαετίες και έχουν υποστεί υποεπένδυση τα τελευταία χρόνια.
«Πρέπει να επενδύσουμε σε νέες υποδομές δικτύου για να παρέχουμε ενεργειακή ασφάλεια και φθηνότερη, καθαρότερη ενέργεια για τον βρετανικό λαό, ώστε να μειώσουμε οριστικά τους λογαριασμούς για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις».
«Παρέχουμε τη μεγαλύτερη αναβάθμιση στο δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας της Μεγάλης Βρετανίας εδώ και δεκαετίες, η οποία θα ελαχιστοποιήσει το κόστος περιορισμών και θα καλύψει την απαιτούμενη χωρητικότητα για την παροχή καθαρής ενέργειας έως το 2030.»