να συναντηθεί με τον ουκρανό ομόλογό του με την ελπίδα να τερματιστεί ο πόλεμος. Όταν ρωτήθηκε από το CNN για το πώς θα αντιδράσει εάν ο Πούτιν δεν έρθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ο Τραμπ απάντησε: «Θα δούμε. Θα δω ποιος φταίει». «Αν υπάρχουν λόγοι, θα το καταλάβω. Ξέρω ακριβώς τι κάνω. Θα δούμε αν θα έχουν συνάντηση ή όχι, έχει ενδιαφέρον να το δούμε αυτό. Και αν δεν συναντηθούν, για ποιο λόγο δεν συναντήθηκαν; Επειδή εγώ τους είπα να κανονίσουν συνάντηση», είπε ο Τραμπ. «Αλλά θα ξέρω σε δύο εβδομάδες τι θα κάνω», πρόσθεσε επαναλαμβάνοντας το ίδιο χρονοδιάγραμμα που έχει επανειλημμένα δώσει για να διαπιστώσει την ειλικρινή προθυμία του Πούτιν να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Η μαζική επίθεση με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους που εξαπέλυσε η Ρωσία δυσκολεύει κάθε καλή πρόθεση από τον Τραμπ.
Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι κατηγόρησε τη Μόσχα ότι προτιμά να συνεχίσει "να σκοτώνει" από το να διαπραγματευτεί μια ειρηνευτική συμφωνία.
"Η Ρωσία επιλέγει τους βαλλιστικούς πυραύλους αντί για το τραπέζι των διαπραγματεύσεων", δήλωσε ο Ζελένσκι στο X, ζητώντας νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας. "Επιλέγει να συνεχίσει να σκοτώνει αντί να τερματίσει τον πόλεμο". Παράλληλα ο Ουκρανός πρόεδρος επεσήμανε ότι το Κίεβο αναμένει "την αντίδραση" όλου του κόσμου, κυρίως την επιβολή νέων κυρώσεων στη Ρωσία. Κάλεσε συγκεκριμένα την Κίνα, σύμμαχο της Μόσχας, και την Ουγγαρία, χώρα μέλος της ΕΕ που διατηρεί στενούς δεσμούς με τη Ρωσία, να υιοθετήσουν ξεκάθαρη στάση.
Ετσι λοιπόν, η δυναμική γύρω από τις ειρηνευτικές συνομιλίες έχει υποχωρήσει, χωρίς να υπάρχει καμία ένδειξη ότι προχωρούν τα βήματα για τη διμερή συνάντηση που προωθεί ο Λευκός Οίκος. Ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ άλλωστε δήλωσε ότι δεν υπάρχουν σχέδια για συνάντηση μεταξύ των δύο ηγετών.
Οι θέσεις του Κιέβου και της Μόσχας είναι εκ διαμέτρου αντίθετες και ο υπόλοιπος κόσμος είναι σήμερα πολύ πιο διχασμένος απ’ ό,τι σχετικά πρόσφατα για να συζητήσει ψύχραιμα για νέες παγκόσμιες διευθετήσεις. Σε ένα τέτοιο κλίμα, μια συμφωνία για ειρήνη στα ουκρανικά μέτωπα, ακόμη και αν συνέβαινε, θα μπορούσε εύκολα να καταρρεύσει.
Κρατάω όμως την αισιοδοξία του Foreign Affairs και των αναλυτών Τζον Αϊκενμπέρι και Χάρολντ Τζέιμς, καθηγητές Διεθνών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, που έγραψαν ότι απουσία ένας μεγάλου, ευρύτερου σχεδίου για τη διευθέτηση της ουκρανικής διένεξης, μια πρακτική ειρηνευτική διαδικασία που θα φέρει σε συνεννόηση τόσο τις μεγάλες δυνάμεις όσο και τα κράτη της πρώτης γραμμής είναι εφικτή. Ακόμη και μια μερική λύση μπορεί να είναι αποτελεσματικότερη από το «καμία λύση» εφόσον οδηγήσει σε εκεχειρία. Τέτοιου είδους διακανονισμοί έχουν αποδειχθεί βιώσιμοι μακροπρόθεσμα σε αρκετές άλλες σύγχρονες συγκρούσεις που έχουν «παγώσει».
Πώς θα εμφανιστούν και οι δύο πλευρές κερδισμένες;
Αν το Κίεβο παραχωρήσει εδάφη του στη Ρωσία βάσει μιας διεθνούς αναγνωρισμένης συνθήκης, τα νέα σύνορα θα διαμορφώσουν συνθήκες σταθεροποίησης και ένας διακανονισμός σε αυτό το πνεύμα θα διευκόλυνε τον Πούτιν να υποστηρίξει στο εσωτερικό του ότι η Ρωσία πέτυχε όλους τους στρατηγικούς στόχους που είχε θέσει με την «ειδική στρατιωτική επιχείρησή» της, δηλαδή αποτροπή της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και δημιουργία «ζώνης ασφαλείας. Για τον Ζελένσκι, μια ειρήνη, ακόμη και με επώδυνες παραχωρήσεις, είναι σαφώς προτιμότερη από τη συνέχιση του πολέμου, προσφέροντας στην Ουκρανία την ευκαιρία για πολιτική και οικονομική σταθεροποίηση, για ανοικοδόμηση, και παράλληλα μια ρεαλιστική «φόρμουλα» για να βρει τον πολυπόθητο δρόμο της προς τη Δύση. Και κυρίως θα έχει είναι ικανοποιημένος και ο Τραμπ.