η προσοχή των πάντων ήταν εστιασμένη στην επικείμενη συνάντηση στον Λευκό Οίκο του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με τον Ουκρανό ομόλογό του Ζελένσκι και τους Ευρωπαίους εταίρους των ΗΠΑ που τον συνόδευσαν στην Ουάσιγκτον.
Ουδείς εκτός από τις μουσουλμανικές χώρες, που καταδίκασαν δριμύτατα τη δήλωση του κ. Νετανιάχου, ασχολήθηκε με το «όραμά» του. Και το κυριότερο, η Χαμάς όχι απλώς δεν αποχώρησε από τις συνο-μιλίες που είχε με την Αίγυπτο και το Κατάρ, αλλά απεδέχθη το σχέδιο που είχε διαμορφώσει ο Αμερικανός απεσταλμένος Στιβ Γουίτκοφ τον Ιούνιο για σταδιακή απελευθέρωση Ισραηλινών ομήρων στη διάρκεια εκεχειρίας δύο μηνών. Καθ’ όσον αφορά στον Ισραηλινό πρωθυπουργό, ανακοίνωσε χθες επιστράτευση πενήντα χιλιάδων εφέδρων προετοιμαζόμενος για εισβολή στη Γάζα.
Εμβριθείς σχολιαστές υποστηρίζουν ότι ο κ. Νετανιάχου θέλησε να ικανοποιήσει τους «υπερεθνικιστές» που τον στηρίζουν. Ισχύει και αυτό εν μέρει μόνον. Μόνον που ήδη το 1937 ο ηγέτης του Σιωνιστικού Κινήματος Χαΐμ Βάιζμαν, σε επιστολή του προς τον τότε ύπατο αρμοστή της Βρετανίας στην Παλαιστίνη, έγραφε: «Στη διάρκεια ετών θα επεκταθούμε σε όλη τη χώρα (…) η παρούσα ρύθμιση θα ισχύσει μόνον για τα επόμενα είκοσι με τριάντα χρόνια». Τον επόμενο χρόνο, ο Δαβίδ Μπεν Γκουριόν ήταν σαφέστερος. «Μετά την ίδρυση του κράτους θα καταργήσουμε τη διαίρεση της χώρας και θα επεκταθούμε σε όλη τη γη του Ισραήλ». Κάθε χώρα που δημιουργεί ένα παλιό ιστορικό έθνος έχει τη δική της «Μεγάλη Ιδέα». Είχαμε και εμείς οι Ελληνες τη δική μας, που συνετρίβη στις ακτές της Ιωνίας πριν από έναν αιώνα.
Το πρόβλημα για το Ισραήλ στις μέρες μας είναι ότι ο κ. Νετανιάχου έχει απολέσει από καιρό την αίσθηση του μέτρου. Και είναι η πρώτη φορά που δύο μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ –η Γαλλία και η Βρετανία– και δύο ακόμη ισχυρότατες χώρες της Δύσεως –ο Καναδάς και η Αυστραλία– δήλωσαν ότι θα ανακοινώσουν στη Γενική Συνέλευση του Σεπτεμβρίου την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους. Αυτό και εάν είναι επιτυχία του Ισραηλινού πρωθυπουργού.
*Από kathimerini.gr