ετησίως για τα επόμενα τρία χρόνια. Ωστόσο, όπως προειδοποιούν αναλυτές του ενεργειακού τομέα, οι απαιτούμενες εξαγωγικές ροές από τις ΗΠΑ υπερβαίνουν μακράν τις υφιστάμενες δυνατότητες τόσο της παραγωγής, όσο και της εφοδιαστικής αλυσίδας.
Η συμφωνία που περιλαμβάνει επίσης μειωμένους δασμούς στα ευρωπαϊκά προϊόντα, 15% αντί για το αρχικά προτεινόμενο 30%, έχει ένα μεγαλύτερο πραγματικό διακύβευμα και αυτό είναι η ενεργειακή επάρκεια και η γεωπολιτική επιρροή.
Το 2024, οι ΗΠΑ κατέγραψαν ιστορικό ρεκόρ εξαγωγών ενέργειας, φτάνοντας τα 318 δισ. δολάρια παγκοσμίως, σύμφωνα με την αμερικανική Υπηρεσία Πληροφοριών Ενέργειας (EIA). Παρ’ όλα αυτά, η Ευρωπαϊκή Ένωση εισήγαγε ενεργειακά προϊόντα αξίας μόλις 76 δισ. δολαρίων από τις ΗΠΑ, το ίδιο έτος, ήτοι λιγότερο από το ένα τρίτο του στόχου των 250 δισ. δολαρίων ετησίως που ορίζει η νέα συμφωνία.
Για να επιτευχθεί ο στόχος, η ΕΕ θα θα πρέπει να τριπλασιάσει τις εισαγωγές πετρελαίου, φυσικού αερίου και άνθρακα από τις Ηνωμένες Πολιτείες μέσα στο 2024, κάτι που σύμφωνα με τους ειδικούς θα αποδειχτεί εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο.
Η αμερικανική πλευρά επιχειρεί να ανταποκριθεί στις περιστάσεις με επενδύσεις σε νέα έργα LNG. Με το μορατόριουμ που είχε επιβάλει η προηγούμενη διακυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν για τις εγκρίσεις νέων υποδομών να έχει λήξει και την κυβέρνηση Τραμπ να δείχνει πρόθυμη να ενισχύσει την παραγωγή, δρομολογούνται νέα σχέδια όπως η ανάπτυξη ενός μεγάλου έργου LNG στην Αλάσκα.
Παρά τις προσπάθειες, ο ρυθμός κατασκευής και αδειοδότησης υποδομών LNG και οι διεθνείς μεταφορικές δυνατότητες εξακολουθούν να αποτελούν σοβαρούς περιοριστικούς παράγοντες.
Η αύξηση των εξαγωγών LNG θα μπορούσε να ενισχύσει καθοριστικά τη γεωπολιτική επιρροή των ΗΠΑ, τη στιγμή που η ΕΕ προσπαθεί να απεγκλωβιστεί ενεργειακά από τη Ρωσία. Ωστόσο, το ζήτημα δεν είναι απλώς πολιτικό, αλλά βαθιά τεχνικό και οικονομικό: οι ΗΠΑ ίσως απλώς δεν διαθέτουν τους απαιτούμενους όγκους για να καλύψουν τις ευρωπαϊκές ανάγκες στο μέγεθος και το χρονοδιάγραμμα που προβλέπει η συμφωνία.