Βρετανό Πρωθυπουργό, Κιρ Στάρμερ, τόσο στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις τους, όσο και δημοσίως. Μάλιστα, ο Τραμπ προειδοποίησε τον Στάρμερ να ακολουθήσει τις συμβουλές του αν δεν επιθυμεί να ηττηθεί από το ανερχόμενο ‘Reform UK’ του Νάιζελ Φαράζ.
Μπορεί η προσοχή των μίντια και των αναλυτών να έχει επικεντρωθεί στην καταστροφική συμφωνία ΗΠΑ-Ευρωπαϊκής Ένωσης, όμως οι Βρυξέλλες δεν ήταν το μόνο θύμα του Αμερικανού Προέδρου κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Σκωτία. Πριν ακόμα προσγειωθεί στην ιδιαίτερη πατρίδα της μητέρας του, ο Τραμπ είχε ξεκαθαρίσει πως η ενεργειακή πολιτική, και ειδικά η ανάπτυξη των ορυκτών καυσίμων βρίσκονται στην κορυφή της ατζέντας του. Το γεγονός αυτό είχε προκαλέσει αμηχανία στη Ντάουνινγκ Στριτ, η οποία προσπαθεί να υλοποιήσει το φιλόδοξο σχέδιό της για τους κλιματικούς στόχους του 2030, παρά τις αμφισβητήσεις από τον επιχειρηματικό κλάδο και τις επιθέσεις από τους δεξιούς «σκεπτικιστές της κλιματικής αλλαγής».
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο Τραμπ έδωσε πράγματι ιδιαίτερη έμφαση στην ανάπτυξη των έργων υδρογονανθράκων όταν συναντήθηκε με τον Στάρμερ, επιμένοντας σε δύο σημεία. Το πρώτο είναι η αδειοδότηση περισσότερων εξορύξεων στη Βόρεια Θάλασσα, την περιοχή που αποτελεί το παραδοσιακό επίκεντρο της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων για τη Βρετανία. Η κυβέρνηση των Εργατικών είχε δεσμευτεί προεκλογικά ότι δεν θα χορηγήσει νέες άδειες στη Βόρεια Θάλασσα, αλλά θα τιμήσει τις υφιστάμενες συμφωνίες. Παράλληλα, μία σειρά δικαστικών αποφάσεων είχε δυσχεράνει τη θέση της κυβέρνησης Στάρμερ καθώς πλέον όφειλαν να εγκρίνουν άδειες λαμβάνοντας υπόψη τις συνολικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου καθόλη την αλυσίδα αξίας των ορυκτών καυσίμων, με άλλα λόγια τόσο upstream, όσο και downstream.
Το δεύτερο είναι η φορολόγηση των επενδύσεων στα ορυκτά καύσιμα. Οι Εργατικοί αύξησαν τους έκτακτους φόρους για την παραγωγή υδρογονανθράκων στη Βόρεια Θάλασσα από το 35% στο 38%. Συνολικά, η φορολόγηση για τον κλάδο αγγίζει πλέον το 78%, λειτουργώντας ως αντικίνητρο για την προσέλκυση νέων επενδυτών. Η κυβέρνηση Στάρμερ δέχεται ήδη έντονες πιέσεις προκειμένου να μειώσει δραστικά τον συγκεκριμένο φόρο, με τους επικριτές του να εξηγούν πως τα έσοδα που προσφέρει στα βρετανικά ταμεία βρίσκονται σε πτωτική πορεία. Προς το παρόν, ο οικονομικός σχεδιασμός προβλέπει αντικατάσταση της έκτακτης φορολόγησης το 2030, με αρκετούς αναλυτές να πιστεύουν πως η Ντάουνινγκ Στριτ θα υποκύψει στις πιέσεις, καταργώντας τον φόρο από το 2026.
Από την πλευρά του, ο Τραμπ δεν περιορίστηκε στις ιδιωτικές συνομιλίες, αλλά ενημέρωσε τους ακολούθους του στο Truth Social για τις ακριβείς θέσεις του. Μεταξύ άλλων, ανέφερε πως το πετρέλαιο της Βόρειας Θάλασσας είναι ένας θησαυρός για τη Βρετανία, ωστόσο η υψηλή φορολόγηση κρατά τους επενδυτές μακριά. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Αμερικανός Πρόεδρος επιτέθηκε και στον ορκισμένο εχθρό του, τις ανεμογεννήτριες, αναφέροντας πως πρόκειται για «πολύ ακριβή και άσχημη ενέργεια», με το πρώτο μέρος της δήλωσής του να καταρρίπτεται από την πραγματικότητα των περισσότερων αγορών. Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Τραμπ τα βάζει με τις ανεμογεννήτριες της Σκωτίας, έχοντας μάλιστα καταφύγει στα δικαστήρια για να σταματήσει την ανάπτυξή τους κοντά στα θέρετρά του. Ορισμένοι δε θεωρούν πως το μένος του σημερινού Προέδρου των ΗΠΑ προς οτιδήποτε πράσινο ξεκίνησε ακριβώς με εκείνη τη δικαστική διαμάχη στη Σκωτία.
Η ανάρτηση του Ντόναλντ Τραμπ νωρίτερα σήμερα. Πηγή: TS.
Οι δηλώσεις του Αμερικανού Προέδρου χαροποίησαν ιδιαίτερα τους δεξιότερους υποστηρικτές του στη Βρετανία, και ειδικά τον Νάιζελ Φαράζ. Ο Φαράζ έχει προσεταιριστεί το σύνθημα του Τραμπ, μετατρέποντάς το σε “drill, Scotland, drill” ώστε να κερδίσει τους Σκωτσέζους ψηφοφόρους που έχουν πληγεί από τη μείωση στα έργα ορυκτών καυσίμων. Ταυτόχρονα, ο Φαράζ και το κόμμα του στρέφονται κατά της πράσινης μετάβασης, επιτιθέμενοι μεταξύ άλλων και στην κατασκευή ηλεκτρικών πυλώνων.
Βέβαια, δεν είναι όλοι τόσο μανιχαϊστές. Για πολλούς, η ανάπτυξη των ΑΠΕ μπορεί να συνυπάρχει με την αξιοποίηση των ορυκτών καυσίμων, με τους υδρογονάνθρακες να λειτουργούν ως δικλείδα ασφάλειας ή ακόμα και ως χρηματοδότες για τις πράσινες επενδύσεις. Εξάλλου, η Βρετανία βρίσκεται αρκετά πίσω από τους ενεργειακούς στόχους της για το 2030, με την πλειοψηφία των αναλυτών να εξηγεί πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να υλοποιηθούν αυτά τα σχέδια. Ως εκ τούτου, η παραγωγή ορυκτών καυσίμων εντός της Βρετανίας διασφαλίζει αφενός την κατανάλωση υδρογονανθράκων που έχουν παραχθεί με αυστηρά περιβαλλοντικά κριτήρια, και αφετέρου τη διατήρηση των πόρων εντός της χώρας μιας και οι ανάγκες για εισαγωγές μειώνονται.