Αληθώς ήταν μία προφητική διάταξη που επιβάλλει το άρθρο 109 του Συντάγματος 1975. Την εποχή που ψηφίσθηκε από τον Ελληνικό λαό, δεν υπήρχε το Διεθνές Δίκαιον της Θαλάσσης του 1982, οι μεταγενέστερες πρόνοιες, οι διευθετήσεις και οι δικαιοδοσίες του.
Τότε υπήρχε στην Ελλάδα μόνον το πετρελαϊκό κοίτασμα, εκείνο του Πρίνου (**) κι η Τουρκία δεν αντέδρασε όταν άρχισε η παραγωγή του. Όταν όμως η ανάδοχος Καναδική εταιρία ΟΣΕΑΝΙΚ ηθέλησε να επεκτείνει την εκμετάλλευση του Πρίνου στο κοίτασμα ‘Μπάμπουρας’, στα όρια των Ελληνικών χωρικών υδάτων των 6 μιλίων ανατολικώς, η Τουρκική κυβέρνηση έβαλε τις φωνές.
Για ν’ αποφύγει τις Τουρκικές διαμαρτυρίες, ο τότε υπουργός Ενεργείας του ΠΑΣΟΚ, Αναστάσιος Πεπονής κρατικοποίησε την εταιρεία ΟΣΕΑΝΙΚ και απαγόρευσε στην διάδοχο Εταιρία Πετρελαίων Βορείου Αιγαίου να επεκτείνει στην εκμετάλλευση από τον φόβο της ανατροπής της κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου, που μόλις είχε αναλάβει τις τύχες της χώρα το 1981.
Νωρίτερα είχαν αρχίσει με την Ελλάδα οι τριβές κι εκβιασμοί των Τούρκων με το Casusbelli το 1975 σε περίπτωση επεκτάσεως των χωρικών υδάτων της Ελλάδος στα 12 μίλια,την αξίωση αποστρατικοποιήσεως Ελληνικών νήσων του βορείου Αιγαίου και την συχνή έκδοση Τουρκικών οδηγιών προς ναυτιλλομένους (ΝΑΦΤΕΞ), που διχοτομούν το Αιγαίο πέλαγος.
Η επέμβαση του ΝΑΤΟΪΚΟΥ παράγοντος, για την αποφυγή κρίσεως μεταξύ δύο «συμμάχων» Ελλάδος και Τουρκίας, εμπόδισε την Ελληνική κυβέρνηση να κηρύξει τα 12 μίλια και την Ελληνική υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίον.
Ήλθε όμως η διεθνής σύμβασηUNCLOSγια το δίκαιον της θαλάσσης το 1982 υπογεγραμμένη από 166 χώρες των Ηνωμένων Εθνών , περιλαμβανομένων των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως κι ακύρωσε τις Τουρκικές ενστάσεις ,αναγνώρισε μάλιστα στα νησιά με το άρθρο 123 , να έχουν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).
Η Αμερικανική επέμβαση στην κρίση των Ιμίων δεν επέτρεψε στην κυβέρνηση Κ. Σημίτη να διεκδικήσει ακόμη και την εδαφική κυριαρχία στο νησιωτικό δίδυμο, οπότε άνοιξε η όρεξη της Τουρκίας για αμφισβήτηση του ημίσεος του Αιγαίου κι αργότερα την καταπάτηση της Ελληνικής ΑΟΖ νοτίως της Κρήτης, εν συμπαιγνία με την Λιβύη με το γνωστό «συμβόλαιο» που είναι ανυπόστατο για το ΔΔΘ.
Η μωρία των «συμμάχων» μας κι η ολιγωρία των κυβερνήσεων των Αθηνών επέτρεψε την Τουρκική αποχαλίνωση των διεκδικήσεων της. Είναι όμως κι αντισυνταγματική δια την Ελλάδα, η καθυστέρηση ανακηρύξεως της ΑΟΖ στο Αιγαίον αλλά ποτέ δεν είναι αργά.
(*)Το πρώτο δημοκρατικό Σύνταγμα ήταν του 1927.
(**) Γνωστό κοίτασμα στην Γερμανική εταιρία ΒΙΝΤΕΡΣΤΑΛ από την Κατοχή (1941-44) αλλά ευρισκόμενο εντός των 6 μιλίων της Ελληνικής χωρικής θαλάσσης του βορείου Αιγαίου.